ژینیو/ واشنگتن - جاگان چپاگین (JAGAN CHAPAGAIN)، اندریو ستییر (ANDREW STEER) در مقاله منتشره در نشریه Project Syndicate (امریکا) می نویسند، جهان با این باور اشتباه آمیز که حوادث شبیه به گذشته خواهند بود، برنامه هایی را برای آینده طراحی میکند. اما اکنون، هنگامی که همزمان با Covid-19، طوفان ها کشورهای آسیای جنوبی و اقیانوس آرام را ویران می کنند، و هجوم سیل های عظیم ملخ ها - کشورهای افریقای شرقی را خساره مند می سازند، نیاز به آماده سازی جهان برای شوک های غیر منتظره نسبت به هر وقت دیگر آشکارتر می شود. اپیدمی، سیل، طوفان، خشکسالی و آتش سوزی جنگلات - پیش بینی می شود همه این پدیده ها بیشتر و شدیدتر می شوند و هر سال بر زندگی صدها میلیون نفر تأثیر منفی بجا می گذارد.
پاندیمی Sovid-19 به زنگ خطر بیدارکننده جهانی تبدیل شده است. ما، به مثابه رهبران سازمان های بین المللی، می دانیم که این یک تهدید جدی و همچنین یک فرصت بالقوه برای ایجاد تغییر است.
به ویژه، بیماری همه گیر Covid-19 و آفات اخیر آب و هوا نشان داده است که ما باید بلافاصله سرمایه گذاری های خود را برای آمادگی جهت مقابله با آفات افزایش دهیم و منتظر نمانیم تا بحران دیگری رخ دهد. انتخاب واضح است: یا آن را به تعویق اندازید و خسارات ناشی از آنها را بپردازید، یا برنامه ریزی کنید و به شگوفانی دست یابید.
ما می دانیم که سرمایه گذاری برای آمادگی جهت مقابله با بحران ها سودآور است - هم از نظر تعداد جان های نجات یافته و هم از نظر بازدهی اقتصادی. به گونه مثال، یک تحقیق انجام شده توسط کمیسیون جهانی سازگاری نشان داده که تناسب مفاد نسبت به مخارج در صورت سرمایه گذاری جهت تطابق با تغییرات اقلیمی از 2: 1 تا 10: 1 متغیر است.
بلی، البته، آمادگی برای شوک های اساسی شامل هزینه های قابل توجهی است. برای ایجاد انعطاف پذیری در برابر تغییرات اقلیمی تا سال 2030، ممکن سالانه 140-300 میلیارد دالر مطالبه کند و برای اجرای حداقل استانداردهای مربوط به آمادگی جهت پاندیمی که سازمان صحی جهان تعیین نموده، 3.4 میلیارد دالر ضرورت است.
اما، این مبالغ در مقایسه با هزینه هایی که در صورت عدم آمادگی بوجود می آیند، اندک هستند. ضرر و زیان ناشی از آفات طبیعی سالانه به صدها میلیارد دالر می رسد. و هنگامی که درجه حرارت 2 درجه سانتیگراد افزایش می یابد، خسارت ناشی از تغییر آب و هوا که تا سال 2100 تخمین زده می شود، به 69 تریلیون دالر خواهد رسید.
خسارات بشری نیز بسیار زیاد اند. تجزیه و تحلیل انجام شده در سال گذشته توسط فدراسیون بین المللی جوامع صلیب سرخ و هلال احمر (IFRC) نشان داد که اگر کاری انجام نشود، تا سال 2030 تعداد افرادی که سالانه به دلیل سیل، طوفان، خشکسالی و آتش سوزی جنگلات به کمک های بشری بین المللی نیاز دارند، 50% افزایش خواهند یافت (اکنون این رقم 108 میلیون نفر است). و تا سال 2050، تعداد آنها تقریباً دو برابر - تا 200 میلیون نفر- افزایش خواهد یافت.
علاوه بر این، سال آینده فرصتی بی نظیر برای سرمایه گذاری در پایداری ارائه می دهد زیرا دولت ها قصد دارند هزاران دالر برای احیای اقتصاد پس از پاندیمی مصرف کنند. این خطر کاهش حجم منابع مالی در آینده وجود دارد (و یکجا با آن اشتهای سیاسی برای تغییر بوجود می آید). به همین دلیل اکنون زمان آن فرا رسیده است که کشورهای ثروتمند جهان به کشورهای فقیرتر کمک کنند تا اقتصاد خود را دوباره احیا کنند و پایداری خود را نسبت به تهدیدهای آینده، از جمله تغییرات آب و هوا، افزایش دهند.
یکی از مهمترین اقداماتی که امروزه دولتها می توانند انجام دهند، سرمایه گذاری در بهبود جمع آوری و تجزیه و تحلیل معلومات در باره تهدید آفات طبیعی برای کشورهایشان است. از برکت یک هشدار 24 ساعته ساده در مورد شروع طوفان یا پیش بینی یک دوره قریب الوقوع گرمای شدید، می توان تلفات ناشی از این پدیده ها را 30% کاهش داد و تخصیص 800 میلیون دالر برای سیستم های هشدار اولیه در کشورهای در حال انکشاف سالانه 3-16 میلیارد دالر صرفه جویی می کند.
در طول سال آینده، با پایان یافتن پاندیمی сovid-19، رهبران جهان در برابر نقطه عطف مهم قرار خواهند گرفت. آنها با افزایش سرمایه گذاری شان در زمینه آمادگی برای آفات، میراث تاریخی خود را تشکیل میدهند و بشریت را به سمت مسیر امن تر انکشاف در دهه های آینده راهنمایی می کنند.
