رود دریهر (Rod Dreher) در مقاله خود در نشریه Le Figaro (فرانسه) می نویسد، درست همانطور که حمله در سرایوو فقط بهانه ای برای جنگی بود که در سال 1914 سراسر اروپا را دربر گرفت، قتل غم انگیز جورج فلوید توسط پولیس به دلیل واقعی شعله ورشدن چنین موج خشونت مبدل نه شد.
اکنون جریان تاریخ ایالات متحده تسریع می گردد. ما شاهد فروپاشی امریکای قدیمی لیبرال، ناپدید شدن تقسیم به راست و چپ و همچنین آرمانهایی هستیم که هر دو طرف مدت ها تحقق می بخشیدند. مطمئناً دونالد ترامپ عامل اصلی این روند است، اما رسیدن او به قدرت نیز نتیجه تجزیه ارزش های لیبرال است. در اردوگاه دیگری، چپگراها لیبرالیسم را به نفع سیاست هویت نژادی و جنسی رها کردند. مارتین لوتر کینگ در این امریکای جدید احساس بیگانگی می کرد.
چپی ها در پوهنتون ها و رسانه ها سالهاست که این مفکوره را تبلیغ می کنند که سیاه پوستان قربانی ظلم هستند و عصبانیت آنها توجیه می شود. امروز، همه اینها به شکل خیابانهای آتش گرفته شهرهای ما بازتاب یافته است. هنگامی که شهردار جوان چپی مرکزگرا مینیاپولیس تصمیم گرفت مرکز پولیس را به فعالانی بسپارد که آن را غارت کردند و به آتش کشیدند، وی به یک سیاستمدار چپ لیبرال دیگر در لیست طویل کسانی مبدل گشت که موسسات ما را به غارتگران عامل ناآرامی ها رها کردند.
روسای پوهنتون نیز این سال اول نیست که عین کار را انجام می دهند و امروز تمام امریکا شهرک پوهنتونی را به خاطر می آورد. در سال 2015، در پوهنتون ییل جنجال بر سر لباس های هالووین ایجاد شد که توسط برخی اقلیت ها توهین آمیز شناخته شد. دانشجویان خشمگین درباره نژادپرستی فریاد زدند، و سپس اعتراضات شدیدی را علیه پروفیسور راه اندازی کردند که از تن دادن به شانتاژ ایدئولوژیک آنها امتناع ورزید.
البته، در امریکا امروز هیتلر یا استالین وجود ندارد که بتواند از هرج و مرج فعلی بهره برداری کند. خدا را شکر! اما، افسوس که جنرال دی گول یا مارتین لوتر کینگ نیز وجود ندارد، رهبرانی که از اعتماد مردم برخوردار باشند و بتوانند نظم را اعاده کنند.
چند روز پیش، ترامپ "توییت" با تهدیدات علیه تظاهرکنندگان نوشت که حتی برای او تکان دهنده است. اما هرچه بیشتر فیلم های شورش ها را در تلویزیون مشاهده می کنیم، بدون توجه به ماهیت رادیکال اظهارات وی، او همچنان به نفع همدردی با امریکایی ها ادامه خواهد داد. هیچ انقلابی در امریکا وجود ندارد، اما با درنظرداشت پاندیمی، فروپاشی بعدی اقتصاد و ناآرامی های فعلی، می ترسم که ما شاهد ظهور یک نظم جدید و کاملاً ضد لیبرال خواهیم بود.
فعلاً، امریکا هنوز از سطح خشونت دهه های 1960-1970 فاصله دارد. شاید اکنون ما خواهیم توانست از این وضعیت جلوگیری نمائیم. به هر صورت، با نزدیک شدن تابستان به مشکل میتوان تصور کرد که کدام نیروهایی خواهند توانست به این ملت در حال افتادن اجازه لغزش بیشتر به جنون ندهند.
