در مطلب تحلیلی رادیو اسپوتنیک گفته میشود، ملاقات در مسکو به رویداد جهانی مبدل گشت. برای نخستین بار در دوران جنگ سرد، رهبران ابرقدرتهای هسته ای در باره موضوع سلاح های کشتار جمعی که برای تمام سیاره زمین موضوع دردناک بود، در پشت میز مذاکره نشستند. علاوه بر این، آنها مهمترین اسناد: پیمان درباره دفاع ضد راکتی و پیمان درباره محدود ساختن تسلیحات استراتژیک (OSV-1) را امضا کردند. سپس این دوره "تشنج زدایی" نامیده شد. این ملاقات تا حد زیادی سمبولیک بود: کارهای آمادگی را دیپلمات ها انجام می دادند. اما سیاست به ذات خود بازی سمبول ها است.
هم بریژنف و هم نیکسون به راه حل های پیشرفته موفقیت آمیز نیاز داشت. یکی می خواست اعتبار کشورش را اعاده کند، دیگری می خواست توجه را از ماجرای در حال گسترش واترگیت منحرف سازد. افسوس که سفر به اتحاد جماهیر شوروی باعث نجات نیکسون ضد کمونیست سرسخت و عملگرا از استعفا نشد. اما این مزایای زیادی را برای دیگران به همراه داشت. مسکو و واشنگتن توافق کردند که سیستم های جدید دفاع استراتژیک راکتی را مستقر نکنند و تسلیحات خود را به میزان قابل توجهی محدود کنند. رهبران پس از امضاء، به شوخی این بحث را مطرح كردند كه اكنون چند بار كشورها می توانند یكدیگر را نابود كنند - هفت یا ده بار.
علاوه بر این، از سال 1972، اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده افزایش همکاری در عرصه های علوم و فناوری، کشاورزی و فرهنگ آغاز کردند. تجارت سه برابر شد. امریکا حتی خرید تراکتورهای شوروی را آغاز کرد! یک سال بعد، بریژنف طی بازدید جوابیه به واشنگتن آمد. نیکسون به دبیرکل کل "لینکلن" درخشان هدیه داد و لئونید ایلیچ همتای خود را با سرعت در آن به گردش برد. علیرغم خصومت ایدئولوژیک دولتها، ارتباط رهبران آنها تقریباً دوستانه و بسیار گرم بود. این دو ملاقات به برژنیف در سال 1973 اجازه داد، تا اعلام كند که جنگ سرد به پایان رسیده است. البته این چنین نبود. درگیری ادامه داشت. اما پس از امضای توافق نامه های استراتژیک، اختلافات قابل پیش بینی تر شد. همه جهان که از دو قدرت عظیم هسته ای تا سرحد مرگ می ترسیدند، به راحتی نفس کشید، و از مرگ دو غول هسته ای بترسند. شاید این آخرین بار در تاریخ بشریت باشد.
در سال 2002، در دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش، ایالات متحده به طور یک جانبه از پیمان ABM خارج شد. مسکو تصمیم واشنگتن را اشتباه بزرگ خواند. از آن لحظه، رویارویی بین ایالات متحده و روسیه وارد مرحله جدیدی شد که "جنگ سرد-2" نامیده می شود. اما قرارداد OSV-1 در سال 1979 توسط قرارداد OSV-2 تعویض شد. سپس براساس این اسناد، سه توافق در مورد کاهش سلاح های تهاجمی به امضا رسید. آخرین آنها - START-3 – است که موعد اعتبار آن در اوایل سال 2021 به پایان می رسد. تاکنون واشنگتن موضع مشخصی درباره تمدید سند ارائه نکرده است. نمی توان این امر را مستثنی ساخت که ایالات متحده از این پیمان نیز خارج خواهد شد، زیرا سال گذشته آنها از پیمان راکت های برد متوسط و کوتاه خارج شد.
