کیلی میزوکامی (Kyle Mizokami) در مطب منتشره در نشریه The National Interest (امریکا) می نویسد، این رژیم خودکامه بود. رهبری اتحاد جماهیر شوروی معتقد بود كه كشور را دول از نظر عقیدتی ناسازگار و خصمانه احاطه کرده است. شوروی اردوی منظم عظیمی، ظاهراً برای اهداف دفاعی، نگهداری میکرد.
در اتحاد جماهیر شوروی، علم، تکنالوژی و تولید صنعتی جهات اولویتی محسوب میشدند. در نتیجه، اردوی شوروی با پیشرفته ترین سلاح های زمان تأمین شد که میلیون ها واحد از آنها تا امروز به خدمت خود ادامه می دهند.
AK-47
ماشیندار کلاشینکوف که در سال 1947 طراحی شده، به سلاح پیاده نظام بسیار ساده تبدیل شد. AK-47 با جاغور خمیده و شکل مشخص متمایز شناخته شده ترین سلاح اتوماتیک دوران پس از پایان جنگ جهانی دوم است. این سلاح تا به حال به تعداد تقریباً 75 میلیون میل بطور مسلسل تولید شده است.
از نظر شکل ظاهری AK-47 شبیه سایر اسلحه ها، به ویژه StG-44 آلمانی است که به اولین ماشیندار واقعی در جهان تبدیل شد و اسلحه اتومات امریکایی M-1 Garand. از مزایای AK-47 این بود که در آن زمان آخرین و سبک ترین ماشیندار بود که مرمی های 7.62 میلی متری را بطور کاملاً اتومات شلیک میکرد.
تحت البحری راکتی «تایفون» ("کوسه ماهی")
این بزرگترین تحت البحری راکتی بود که تاکنون ساخته شده و یکی از عناصر اصلی سیستم بازداری هسته ای روسیه در بحر بود. این تحت البحری های 175 متری با جابجایی 24 هزار تن، سه برابر اندازه تحت البحری های ضربتی کلاس لاس آنجلس و نزدیک به 10 هزار تن سنگین تر از سایر تحت البحری های مشابه، مانند تحت البحری کشف راکتی اوهایو بود.
تحت البحری های راکتی «تایفون» اتمی شوروی " از طراحی خلاقانه ای برخوردار بود: 20 فروند راکت بالستیک R-39 (طبق طبقه بندی ناتو (SS-N-20 Sturgeon ) در قسمت پیشروی کابین قرار داشتند، نه پشت آن. هر راکت مجهز به ده کلاهک بود.
شش تحت البحری تایفون در نیروی بحری روسیه به بهره برداری سپرده شدند. یکی هنوز به عنوان یک کشتی آزمایشی راکت Bulava خدمت می کند.
تحت البحری «تایفون» به نمونه اولیه تحت البحری اکتوبر سرخ مبدل شد. این تحت البحری به جای 20 راکت 26 راکت حمل میکرد و به انجن مگنیتوهیدرودینامیکی پلازمایی مجهز شده بود.
تانک اساسی رزمی T-55
تانک متوسط T-54 که در اواخر جنگ جهانی دوم ساخته شد، اولین بار در خط کاملاً جدید تانک های عمده محاربوی شوروی قرار گرفت. او بدنه و شاسی جدید، برج جدید توپ داشت که به سلاح 100 میلیمتری مجهز شده بود. تانک T-54 دارای مشخصات عالی قدرت آتشی، حافظتی و تحرک بود.
یک سلسله اصلاحات - از جمله تلاش برای مناسب ساختن آن برای مبارزه با استفاده از سلاح های هسته ای - منجر به ایجاد T-55 شد. سلسله T-54/55 پایگاه اصلی اردوی اتحاد جماهیر شوروی از لحظه پایان جنگ جهانی دوم تا ایجاد انواع جدید - تانک T-62 بود. علاوه بر T-62، جدیدترین تانک های T-64 ، T-72 ، T-80 و T-90 اخلاف T-55 محسوب میشوند.
تانک T-55 به تعداد از 42 هزار تا 100 هزار زنجیر تولید شده و در کشورهای مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته است.
طیاره بمبارد استراتژیک Tu-160
Tu-160، در بین پیلوتان به لقب "قوی سفید" و در ناتو "Blackjack" نامیده شده، آخرین طیاره بمبارد استراتژیک ایجاد شده در اتحاد جماهیر شوروی بود.
Tu-160 به عنوان یک بمب افکن کمتر محسوس ساخته شد که قادر به فعالیت در شب و در شرایط نامساعد آب و هوا بود. قرار بود این طیاره به یک بمب افکن نفوذی مانند Tu-22 تبدیل شود، یعنی طیاره که قادر به پروازها در خفا و ارتفاع کم باشد، تا بتواند به حریم هوایی قوماندانی دفاع هوایی امریکای شمالی (NORAD) نفوذ کند و راکت های کروز را با کلاهک هسته ای پرتاب کند. 18 دسامبر سال 1981، پس از یک دوره طولانی طراحی، اولین Tu-160 به هوا بلند شد.
Tu-160 به حمل دوازده راکت Х-55 مجهز به کلاهک های هستوی می باشد.
توپ اوبوس جرشونده سال 1938
در طول جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی به شدت به توپخانه اتکا کرد. قطعات توپخانه جرشونده، از جمله هاوان، ارزان، تولید آن آسان و در میدان جنگ به اندازه کافی قدرتمند بودند. طبق آمار، بیشتر افراد در میدان نبرد دقیقاً به اثر حملات توپخانه جان باختند، بنابراین استالین و قوماندانی نظامی اتحاد جماهیر شوروی بطور اساسی فقط بر روی این سلاح اتکا کردند. در نزدیکی استالینگراد 13 هزار قطعه توپخانه قرار داده شده بود. و در نبرد کورسک بیش از 25 هزار میل از توپخانه، هاوان و توپ اوبوس در نبرد شرکت داشت.
اوبوسM-30 جرشونده 122 میلی متری رایج ترین سلاح توپچی در ارتش اتحاد جماهیر شوروی بود، بنابراین می توان آن را نماینده اصلی توپخانه شوروی نامید. این توپ می تواند اهداف را در فاصله 11.8 کیلومتری هدف قرار دهد و پنج یا شش مرمی انفجاری 21 کیلوگرمی را در یک دقیقه شلیک کند.
در طول جنگ، هر لشکر پیاده نظام اتحاد جماهیر شوروی دارای 32 میل توپ اوبوس بود، یعنی حتی کوچکترین فرقه لشکر می توانست، تا 4032 کیلوگرم مرمی های انفجاری را در دقیقه شلیک کند.
مانند سایر تسلیحات اتحاد جماهیر شوروی، توپ اوبوس مدل سال 1938 می تواند به عنوان سلاح های ضد تانک استفاده شود و زاویه تمایل میل را طوری تغییر دهد، تا ضربه ای بر تانک دشمن وارد شود که جهت پیشروی تلاش می ورزد.
در مجموع، 19266 میل توپ اوبوس مدل 1938، عمدتاً در زمان جنگ تولید شده اند.
