مانوئیل ویلیاتورو (Manuel P. Villatoro) در مقاله منتشره در نشریه ABC (اسپانیا) می نویسد، با کمک سینما، مردم می توانند افکار خود را تبارز دهند و همچنین، خوب یا بد، در مورد افسانه های مختلف تاریخی معلومات دهند. متر ها فیته فیلم برای صحبت در مورد بی عیب و نقص بودن AK-47، ماشنیدار که به سمبول مبارزات بین المللی مبدل گشته، استفاده شده است. آن را هم نظامیان حرفه ای که در فیلم "گذر قلبهای شکسته" با نقش کلینت ایستوود و هم تاجر اسلحه که نقش آن توسط نیکلاس کیج در فیلم «بارون سلاح ها» اجرا شده، بکار گرفته اند. و او سزاوار آن است. این دستگاه چنان مطمئن بود که در طول جنگ ویتنام، ایالات متحده در عرصه ایجاد سلاح هایی که می توانست با آن مقایسه شود، با مشکلات مواجه شده بود.
در نتیجه، امریکایی ها استفاده از تفنگ اتوماتیک M16 که بدون شک معجزه تکنولوژیکی زمان خود بود، اما در شرایط سختی که پیاده نظام امریکایی مجبور به جنگیدن همه روز بود، نیاز به مراقبت بیش از حد داشت، برای جنگیدن در جنگل های انبوه گرمسیر در ویتنام آغاز کردند. نامطمین بودن اسلحه و مشکلات فنی مختلف آن باعث ایجاد بحران اعتماد در نیروهای مسلح شد. در نتیجه حکومت امریکا در جریان چندین ماه کمپاین مخفی کردن نواقص اسلحه جدید خود آغاز کرد. شکار واقعی بلا ها آغاز شد. ولی نقش بلا ها را نظامیان امریكایی بازی میکرد که شکایت میکردند که این اسلحه به خوبی کار نمی کند و ادعا کردند که مقامات در مورد آن سکوت اختیار کرده اند. این شکار بلا ها تا زمان تکمیل اسلحه ادامه یافت.
تلاش جهت تکمیل سلاح
دو ماشیندار با اختلاف تقریبا بیست سال بوجود آمدند. طور که ماکس هاستینگز (Max Hastings) در کتاب «جنگ در ویتنام» معلومات میدهد، در ابتدا AK-47 شوروی اختراع شد. این سلاح در سال 1947 توسط تیم میخائیل کلاشنیکوف، سابقه دار اردوی سرخ طراحی شد که در جنگ جهانی دوم به صفت تانکیست خدمت می کرد. پس از جنگ، وی تصمیم گرفت سلاحی بسازد که از نقطه نظر کاربرد از ماشیندار آلمانی StG 44 که توسط نیروهای رایش سوم استفاده می شد، مؤثرتر باشد. هنگام ساختن AK-47، کلاشینکف از همان مواد استفاده کرد، ساختمان جاغور منحنی مشخص آن را کاپی کرد.
هنگام ساختن اسلحه خود، کلاشینکف از ساختمان تنفنگ اتومات امریکایی M1 Garand الهام گرفت. همانطور که جنرال دوایت آیزنهاور اعتراف کرد، به دلیل سرعت بسیار زیاد آتش، این سلاح در پیروزی ایالات متحده در جنگ جهانی دوم نقش اساسی داشت.
به زودی، AK-47 در ویتنام ظاهر شد. این کار از برکت نزدیکی دیدگاههای اتحاد جماهیر شوروی و حکومت ویتنام شمالی و همچنین کمونیست های ویتنام صورت گرفت. از سال 1965، سلاح های اتوماتیک بر اساس AK-47 در کوریای شمالی بوجود آمدند که در طبقه بندی امریکایی ها آنها بنام «Type-58» یاد میشوند. طبق گفته هاستینگز، آنها برای جنگ در جنگل بسیار مناسب بودند، زیرا بسیار مطمئین بودند. ماشندار کلاشینکف تقریباً هیچ وقت انقطاع نمی کرد و کارطوس در آن به دلیل شرایط نامساعد اقلیمی بند نمی ماند.
اتحاد جماهیر شوروی همچنان توسعه انواع جدیدی سلاح ادامه داد و در نتیجه، ایالات متحده از آن عقب ماند. علاوه بر این، از دهه 50 قرن گذشته، این کشور نمی تواند تصمیم بگیرد که کدام سلاح را با AK-47 مقایسه کند. در ابتدا، امریکایی ها به اسلحه M14 ، نسخه پیشرفته M1 Garand که در جنگ جهانی دوم به ایالات متحده به خوبی خدمت کرده بود، ترجیح می دادند. ولی این اسلحه وزن معادل 5.5 کیلوگرم داشت و طول آن 1.1 متر بود، یعنی انجام عملیات نظامی در جنگل را دشوار می ساخت. رابرت مک نامارا، وزیر دفاع امریكا، در نامه ای كه در سال 1962 به قوماندانی اردو ارسال نموده بود، پنج ماه پس از وقوع جنگ ویتنام تأیید كرد:
من شواهدی دریافت کردم که نشان می دهد که ما نیروهای مسلح خود را با ماشیندار مسلح می کنیم که از نظر میزان آتش و کارآیی نسبت به سلاح شوروی به مراتب پایین است. "آنها نه تنها در نیروهای مسلح خود از آنها استفاده می كنند، بلكه از سال 1950 متحدین شان در سراسر جهان نیز از آن استفاده می كنند."
حکومت امریكا حق اشتباه نداشت. ولی خیلی زود مشخص شد که در شرایط اقلیمی ویتنام، اسلحه M16 عملاً بی فایده است. به گفته هاستینگز، نقایص طراحی به حکم عدم موثریت سلاح جدید و گران قیمت مبدل گشتند. وی گفت: « در طول سال 1966، سربازانی که در ویتنام می جنگیدند، دائماً با اسلحه های جدید مشکل داشتند که خیلی سریع در شرایط گرم و مرطوب از کار می افتادند».
طبق نظر رسمی، همه سربازان 100% از تفنگ M16 راضی بودند و کسانی که سعی میکردند آن را انتقاد کنند، تحت پیگرد قانونی قرار می گرفتند. ولی نه تنها سربازان معمولی، بلکه تفنگداران دریایی نیز به مثابه سربازان نخبه که در سال 1967 این سلاح دریافت کرده بودند، درمورد نواقص جدی اسلحه به رسانه ها اطلاع دادند. به طور مثال، کاپیتان جری تورلی گفته بود:
تغییرات اسلحه بسیار وحشتناک بود. به ما گفته شد: «M14 را در این توده قرار دهید، M16 را از آن بگیرید." اسلحه ها در 75% موارد یا حتی بیشتر اوقات کار نمی داد».
در ماه های بعد، «کولت» سعی کرد تا مشکلات کشف شده را برطرف کند. تا حدودی موفق شد. اما مهم نیست که چند متخصص اسلحه M16 را تعمیر کردند، اما برای جنگ در جنگل های ویتنامی در نظر گرفته نشده بود. در عوض، برای دشتهای وسیع در ایالات متحده یا اکثر اروپا در هوای خوب طراحی شده بود. اسلحه M16 یک معجزه تکنولوژیکی زمان خود بود، اما برای سلاح که اخیراً ساخته شده بود، آزمایش جنگ ویتنام بسیار سخت ثابت گردید.
