دانشمندان توضیح دادند که چگونه همه چیز را بخوریم و چاق نشویم

چربوی مفید

حدود پنج درصد کتله طفل نوزاد دارای چربی نصواری می باشد که در ناحیه کلیه ها، روی گردن، شانه ها، در قسمت فوقانی پشت قرار دارد و کودک را از سردی محافظت می کند.

قبلاً عقیده بر آن بود که چربی نصواری در بزرگسالی از بین می رود، اما تحقیقات اخیر نشان داد که به معنای واقعی کلمه چند گرم از این ماده در طول تمام عمر در وجود شخص باقی می ماند. از برکت آن، ما می توانیم به سرعت با سرما تطابق نمائیم و طور که معلوم شد، گلوکز را به طور موثری اکسیدیشن نمائیم و چاق نه شویم.

دانشمندان امریکایی و جاپانی متوجه شده که در بدن افراد مبتلا به دیابت و اضافه وزن، قاعده تاً، مقدار بلند سه امینو اسید: لوسین، ایزولوسین و والین وجود دارد. تناقض در این است که همین مواد را به شکل مواد اضافی غذایی ورزشکاران برای این صرف میکنند، تا بدن را به مصرف زیادی انرژی مجبور سازد.

معلوم شد که کار به ماده چربی نصواری مربوط است. لوسین، ایزولوسین و والین را بدن از گوشت، ماهی، تخم مرغ و شیر دریافت میکند. در صورت نورم، آنها باید به میتوکندری سلولهای چربی نصواری وارد شوند. آنها به نوبه خود انرژی حاصله از پروسس را به گرما تبدیل می کنند. به هراندزه که لایه های چربی نصواری فعال تر باشند، به همان اندزه خون را از امینو اسیدهای با شدت بیشتری تصفیه می کند و شخص به همان اندزه سالم تر می باشد. اگر چربی نصواری غیرفعال باشد (مثلاً در افراد مسن)، لوسین، ایزولوسین و والین در بدن تجمع می یابند. و این مواد به مقدار زیاد، باعث ایجاد دیابت و چاقی میشوند.

تکنالوژی های نو برضد وزن اضافی

طبق تحقیقات دانشمندان پوهنتون کمبریج (انگلستان)، پروتئین BMP8b همچنین می تواند باعث چربی نصواری شود. در موشهایی که ژئین مسوول تولید آن را غیرفعال ساختند، لایه چربی نصواری حتی در سردی بسیار کم غیرفعال بود. در طبیعت، تنها راه فعال کردن آن، قرار دادن حیوان در سرما است. گرمای حاصل از چربی نصواری باعث می شود، تا پستانداران در طول خواب زمستانی زنده بمانند.

هنگام که بیولوجستان به افزایش مصنوعی BMP8b در نشخوارکنندگان قادر شدند، چربی نصواری آنها حتی در شرایط عادی کار بیشتری آغاز کرد. در نتیجه میزان انرژی سوزانده شده در آنها افزایش یافت و حیوانات وزن خود را از دست دادند.

بدن هنگام فعالیت جسمانی ایریزین ترشح میکند. تحت عمل آن، چربی سفید (سلولهایی که بافت چربی را تشکیل می دهند) به سلولهای چربی نصواری تبدیل می شوند.

همچنین قهوه می تواند بر فعالیت چربی نصواری در بدن تأثیر بگذارد. دانشمندان پوهنتون ناتینگهام (انگلستان) برای چند ساعت به نه داوطلب نوشیدنی های مختلف دادند. برخی از شرکت کنندگان در این آزمایش قهوه نوشیدند، برخی دیگر - آب. همزمان به وسیله دستگاه ثبت حرارت، دانشمندان فعالیت چربی نصواری را روی گردن داوطلبان ثبت کردند.

نیم ساعت بعد از اولین گیلاس قهوه طبیعی، چربی نصواری با شدت بیشتری شروع به تولید گرما نمود. به عبارت دیگر، کالوری بیشتری نسبت به گذشته سوزانده میشد. آب چنین تأثیری نداشت. دانشمندان اظهار داشتند که چربی نصواری به اثر کافئین موجود در قهوه شروع به فعالیت نموده است. علاوه بر این، آنها مستثنی نه ساختند که سایر محصولات حاوی کافئین، مانند چای، ممکن، تأثیر مشابهی داشته باشند.