به گزارش اسپوتنیک به نقل از طلوع نیوز، شهر گردیز در جنوب شرق، کندز در شمال شرق، غزنی در مرکز، فراه در غرب و میمنه در شمال کشور، از شهرهای راهبردی کشور استند که با تهدیدهای بلند امنیتی روبه‌رو اند و حتا احتمال سقوط این شهرها نگرانی‌ها و تشویش‌های مردم را چند برابر ساخته است.
شماری از باشنده‌گان از شهرها، هشدار می‌دهند که اگر حکومت کاری نکند، به‌زودی این شهرها بدست طالبان خواهند افتاد.
عبدالرحمان، فعال جامعۀ مدنی فراه در این باره گفت: "ما به همین تشویش هستیم که گویا امشب حمله می‌شود و یا فردا حمله می‌شود، اوضاع هیچ خوب نیست".
امرالدین ولی، عضو شورای ولایتی کندز نیز اظهار داشت: "سر و صداهایی است که کندز ساعت بعد و یا روز بعد مورد تهاجم طالبان قرار می‌گیرد، اما هیچ کس این نگرانی‌ها را جد نمی‌گیرد".
در همین حال، وزارت دفاع ملی نیز این تشویش‌ها را به جا و جدی می‌داند. سخن‌گوی وزارت دفاع ملی میگوید که این نگرانی‌ها با نیروهای امریکایی نیز در میان گذاشته شده اند و اگر احتمال تحرکی از سوی طالبان دیده شود، نیروهای امریکایی آمادۀ کمک در بخش هوایی استند.
غفور احمد جاوید، گفت: "در باره این نگرانی‌ها با دوستان بین‌المللی هم گفت وگو شده است و در این باره کمکهای هوایی آنان و تمامی مواردی که بتواند ما را کمک بکند در نظر گرفته شده است".
در همین حال، معاون ریاست عملیاتی وزارت دفاع ملی از راه اندازی عملیات‌های گسترده در شمال، شمال شرق و جنوب کشور در آیندۀ نزدیک خبر می‌دهد.
وزارت امور داخله نیز از بسنده بودن نیروهای دولتی در برابر تهدیدها اطمینان می‌دهد.
نجیب دانش، سخن‌گوی وزارت امور داخله اظهار داشت: "براساس همان ارزیابی‌هایی که متخصصین نظامی مان می‌گویند، بر همان اساس ما نیروی خویش را در نظر می‌گیریم".
اما چرا اوضاع به اینجا کشانیده شده است که پس از سقوط بخش هایی از شهر غزنی، مرکز پنج ولایت‌های راهبردی دیگر نیز از رهگذر امنیتی نا به سامان استند.
میاگل خالد، نظامی پیشین در پاسخ این پرسش میگوید: "استراتیژی امریکا در نوسان بوده است، چند بار این استراتیژی تغییر کرده است و بسیار کارا نبوده است، ما نیاز داریم که در کنار جنگ به موارد دیپلوماسی نیز توجه می‌کردیم".
یک سال از اعلام راهبرد تازۀ واشنگتن در بارۀ جنگ افغانستان می‌گذرد — راهبردی که کابل و واشنگتن انتظار داشتند تا بن بست جنگ را در افغانستان بشکند و به طولانی ترین جنگ امریکا در جهان نقطه پایان بگذارد، اما آتش جنگ هنوز هم در میدان های نبرد شعله ور هستند و تلفات نیروهای دولتی نیز نگران کننده دانسته می‌شود.
