دانشمندان امریکایی می گویند، سفر در زمان از لحاظ فنی امکان پذیر است، اما این امر کمی متفاوت از آنچه در رمان های علمی تخیلی توصیف می شود، می باشد.
البرت انیشتین هم در زمان خود چنین حدس زده بود، اگر یک مسافر با سرعت نور از زمین به فضا سفر کند، زمان برای او کوتاه می شود و هنگامی که او باز می گردد، زمان دوباره برای او عادی می شود.
طبق نظریه نسبیت خاص انیشتین اگر با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت کنیم زمان برای ما کند میشود در صورتی که برای ناظر زمینی عادیست. به طور مثال فضاپیمایی را در نظر بگیرید که با سرعت نزدیک به نور حرکت میکند زمان برای خدمه و ساکنان آن کند میشود و برای زمینیان عادیست از این رو ناظری که در فضا پیما نشسته و زمانی که بیرون از آن طی میشود سریع است و در نتیجه شخص به آینده سفر میکند. به طور کلی همه ما مسافران زمان هستیم مسافرانی که تنها در یک جهت حرکت میکنیم و آن سپری شدن زمان است.
با توجه به گفته های پل ساتیر، چندین دهه در فضای بیرونی تقریبا برابر با 40 هزار سال بر روی زمین است.
