اخیرا روزنامه «نیویورک تایمز» خبر داد که اداره ترامپ دو شخصیت مشهور در عرصه قراردادهای خصوصی نظامی را جهت یافتن بدیل اعزام تعداد زیادی نیروهای تازه دم به افغانستان، طوریکه پنتاگون پلان کرده بود، دعوت نموده است.
طبق گزارش روزنامه Times، ایریک د. پرینس، بنیانگذار کمپانی خصوصی Blackwater Worldwide و ستیوین ا. فینبیرگ که این میلیاردر را تمویل میکند و صاحب کمپانی بزرگ قراردادی نظامی DynCorp International می باشد، پیشنهادات را در این باره طرح نموده، تا در افغانستان به اراده ستیوین ک. بینون، استرتیژی میکر عمده آقای ترامپ و جرد کوشنیر، مشاور ارشد و داماد او به جای نیروهای امریکایی بر نیروهای اجیر کمپانی های خصوصی نظامی اتکا نماید. این سخنان از قول مردم آگاه در باره مذاکرات نقل شده اند.
یک مامور آمریکایی گفت: آقای بینون وزیر دفاع جیمس میتیس را در پنتاگون می پالید، تا مفکوره های او را نیز بشنود. آقای میتیس با نزاکت تمام حرف های او را شنید، اما از شامل ساختن استراتیژی خارجی در اجمال سیاست افغانستان که او یکجا با تورن جنرال ماکماستیر، مشاور در امور امنیت ملی بردوش دارند، امتناع ورزید.
جنرال عتیق الله امرخیل از افسران حکومت های گذشته و کارشناس امور نظامی افغانستان در گفت و گوی با خبرنگار «اسپوتنیک» چشم انداز این اقدام جدید از سوی آمریکا را مورد تفسیر قرار داد و تاکید نمود که مردم افغانستان این استراتژی آمریکا را به شدت مکحوم می داند و از کمپانی بدنام Blackwater فقط نفرت شدید دارند:
مارک لاندلیر، ایریک شمیت و مایکل ر. گوردان در روزنامه «The Times» می نویسند:«استراتیژی بنام «وریانت لاووس»، بعد از شرکت نامرئی امریکا در لاووس هنگام جنگ در ویتنام مسمی شده بود». «اجاره داران C.I.A سربازان لاووس را برای مبارزه با شورشیان کمونیست و متحدین آنها از ویتنام شمالی تا سال 1975 تربیت میکردند، بالاخره کشور را تحت کنترول کمونیستان و میراث مرگبار بمب های منفجر ناشده بجا گذاشت».
این اولین یاداوری راجع به نقش فینبیرگ و پرینس در حلقه ترامپ نیست. ابتدا در اداره آمریکا خبر داده بودند که ترامپ از فینبیرگ خواسته بود، تا اجمال در باره ادارات استخباراتی آمریکا را ترتیب نماید. و در ماه اپریل خبر داده شد که پرینتس در مساعی امارات متحده عربی دخیل بود، تا ماجراهای معکوس رابطه بین حکومت روسیه و ترامپ را اندکی قبل از مراسم تحلیف برقرار نماید.
مساله افغانستان، به عقیده اکثریت کارشناسان روسیه و جهان، حل نظامی ندارد. بعد از حضور 16 ساله نیروهای ایتلاف بین المللی تحت رهبری امریکا و نیروهای ISAF تحت رهبری ناتو با بیشترین تعداد نظامیان — زیاده از صدهزار نفر — از 57 کشور جهان، وضع در این کشور روز به روز پیچیده تر شده میرود. چنین وضع به عامل جدی نگرانی از بابت حفظ بی ثباتی در منطقه مبدل گردیده است. اگر نیروهای اجیر نظامی بجای نیروهای مسلح دولتی امریکا وارد خاک افغانستان گردند، وضع بدون هرگونه تردید جداً تشدید خواهد شد و امید اندک موجود به متوقف ساختن خونریزی در افغانستان از بین خواهد رفت.
اعزام نیروهای اجیر آدمکش به این خطه باستانی اشتباه جبران ناپذیر اداره نو آمریکا خواهد بود. این امیدواری وجود دارد که نیروهای سالم اندیش در ادراه ترامپ در شرایط که در منطقه گروه های تروریستی به آتش جنگ پیوسته دامن می زنند، طرق حل مسالمت آمیز منازعه در افغانستان را یکجا با روسیه و دیگر کشورهای منطقه جستجو نماید.
