نما وظواهرجامعه، بازگو كننده ى اعتقادات مردم جامعه است. مانند نامگذارى اشخاص و اماكن، سبك لباس پوشيدن، خورد و خوراك، مراسم ازدواج، نامگذارى نوزادان ونظام تربيت غيررسمي كودكان در خانواده ها، مراسم خاكسپارى مردگان و رسوم سوداگرى در بازار، همگى بازگوكننده اعتقادات وباورهاى مذهبى وسنت هاى اجتماعى هستند.
با نگاهى به مشروح مذاكرات مجلس لوى جرگه به هنگام تعين نوع حكومت، صفت اسلامى دولت افغانستان تضمين كننده پذيرش و مقبوليت مردمى دولت افغانستان اعلام گرديده است. و هنگام نوشتن قانون اساسى گفته هاى روشن وتوصيه هاى جدى علماى دينى افغانستان به دولتمردان وسياست پيشگان براى پايبندى به احكامِ شريعت و با الحاق صفت اسلامى به نام حكومت افغانستان بطور ضمنى از دولتمردان افغانستان پيمان گرفته شده است، كه خلاف اسلام عمل نكنند. اما اين تعهد ضمانت اجرايى ندارد. چرا كه طالبان وحاميانش در جامعه افغانستان، رفتار و سياست دولت افغانستان را خلاف شريعت اعلام كرده اند وعلماء دينى در برابر رفتار خشن طالبان سكوت مى كنند. و به دليل قدرت طالبان دولت افغانستان در اداره ى پهنه ى افغانستان ناتوان است. ضمانت و پايبندى هردولتى براجراى قانون اساسى بستگى به چگونگىِ و همكارى مردم براى تشكيل دولت دارد. اگر مردم به راستى خواهان حكومت اسلامى باشند بايد علماى دينى را به مراكز تصميم گيرى بفرستند تا همه شئون جامعه را برابر اسلام اداره كنند. اما وقتى علماى دينى از پذيرفتن مسئوليت اداره سازمانهاى دولتى خوددارى و شانه خالى مى كنند و تنها نظاره گر، منتقد و ايرادگير به دولت هستند، نتيجه اش ظاهرسازى اسلامى و نهادينه شدن فرهنگ رياكارى، نفاق وتضعيف جايگاه وشخصيت دولتمردان افغانستان است، اما اركان جامعه مانند نظام آموزش و پرورش نظام اطلاع رسانى و رسانه هاى جمعى، نظام قضاى و امنيتى، سيستم اقتصادى، ماليه وبانكدارى غيراسلامى مى شود. يعنى پوسته وظاهر اسلامى است اما مغزومحتواى حكومت غير اسلامى مى شود. با اين روند خودبخود مفهوم دورويى و رياكارى در جامعه تبليغ مى گردد.
از همين روى طالبان فرصت تبليغ عليه دولت افغانستان را دارد و مى تواند به ميان قواى امنيتى و نظامى جاسوس بفرستد. يورش و حملات طالبان با حمايت وهدايت نفوذى هاى طالبان در دولت افغانستان انجام مى گيرد و گزارش بازرسان ارتش امريكا و ناتو تاييد كننده اين ادعا است. اين بيمارى مزمن و زخم كهنه كه متاسفانه گريبانگير كشورهاى با عنوان اسلامى را گرفته است و سياستمداران متظاهر و منافق و رياكار، اعتبار و شخصيت ومنزلت رَجُلِ سياسى و دولت را كاهش داده اند و جايگاه سياستمداران و دولتمردان را به رتبه سياستمداران كرايه اى ودولت اجاره اى رسانده است، يعنى مراكز قدرت وثروت كه مبرى از مسئوليت هستند و هيچ پاسخى به مردم و افكار عمومى نمى دهند با كرايه ى رجاله هاى سياسى دولت را براى تامين اهداف پنهان و پيدايشان اجاره مى كنند و پس از تامين اين اهداف و انقضاء مدت اجاره به دنبال كرايه سياستمدار و اجاره دولت بعدى مى روند.
تنها راه علاج و درمان اين بيمارى مزمن اطلاع رسانى و جريان آزاد اطلاعات مى باشد تا مردم هر چه بيشتر آگاه و داناتر شوند با افزايش داناىی وآگاهى مردم جسارت سخن گفتن و جرات بيان مى يابند و مطالبه مسئوليت ازمراكز قدرت وثروت غيرمسئول غير پاسخگو بيشتر مى شود. وترس از ترور، سر بريدن، تجاوز جنسى در زندانها، تیزاب پاشى در خيابان، و شكنجه در ميان مردم از بين مى رود و در مردم، حس مسئوليت اجتماعى را مى آفريند. و اين ماموريت خطير بر عهده رسانه ها ى جمعى مى باشد. و چون رسانه و روزنامه نگار، روشهاى فريب مردم را برملا و آشكار مى سازد بنابراين مراكز قدرت غيرمسئول وغير پاسخگو با رسانه ها دشمنى و كينه ورزى مى كنند. و به دنبال سانسور جريان آزاد اطلاعات و يا آلوده كردن جريان اطلاعات با نشر وپخش اخبارو اطلاعات جعلى و دروغ هستند.
نويسنده: حميد تبرزن
