براساس پیشینه و تاریخ سیاسی امریکا، حتی تندترین رئیسان جمهوری امریکا از جمله جورج بوش نیز درآن واحد سه جبهه جنگ در برابر امریکا باز نکرد، آن هم بدون محاسبه هزینه! و حتی اوباما در 2013 و در جریان جنجال غوطه شرقی، تامل کرد تا دستکم گزارش های دقیق تری دریافت کند.
موشک باران پایگاه الشعیرات سوریه، آنقدر شتاب زده بود که همه تحلیلگران منطقه را شوکه کرد، چرا که حداقل انتظاری که از رئیس کاخ سفید برای واکنش به جنجال شیمیایی سوریه وجود داشت، انجام یک تحقیقات ابتدایی بود.
به نظر نمی رسد، حمله به سوریه، پرتاب یک مادر بمب در افغانستان و دمیدن بر آتش بحران در شرق دور در چارچوب یک نقشه راه بوده باشد و برهمین اساس بسیاری از تحلیلگران معتقدند می توان در طول چهارساله مدیریت ترامپ بر امریکا انتظار اقدامات مشابه را داشت، اما نکته عجیب ماجرا که بیشتر شبیه یک سناریو و شاید یک تله است، چه می تواند باشد؟
مخالفان سرسخت داخلی و خارجی ترامپ که تا پیش از ورود وی به فاز نظامی در سیاست خارجی، از هیچ فرصت و بهانه ای برای زدن و استهزای وی نمی گذشتند، حالا یکباره پشت وی به صف شده اند و او را تشویق می کنند.
متحدان اروپایی امریکا او را تشویق می کنند، چرا که از منظر اروپایی ها، مردی که از هنگام ورود به کاخ سفید، سیاست بسته ای را در قبال اروپا و حتی ناتو در پیش گرفته بود، با درگیرشدن در عملیات نظامی در گوشه و کنار جهان، مجبور به تجدید نظر و بازگشت به ریل اصلی خواهد شد.
متحدان منطقه ای نیز از جمله دولت های عرب حامی گروه های تروریستی، به رویاهای 66 ساله خود — که مهمترین آن ایجاد جنگی بزرگ در منطقه برای اهداف دورشان است-، رنگ حقیقت خواهند زد.
اما مخالفان داخلی، گویا به این جمع بندی رسیده اند که برای کنار زدن پیش از موعد رسمی دوره ریاست ترامپ، باید او را در چالش های بزرگ غرق کنند.
بنابراین، نمی توان این احتمال را که 'مخالفان داخلی و دولت های اروپایی ترامپ و متحدان منطقه ای امریکا دست به دست داده و ترامپ را به سمت دره هدایت می دهند'، از نظر دور داشت.
نویسنده: محمدعلی حیدری هایی
