"هنگامی که چنین پرسشی از سیاستمداران امریکای می شود پاسخ می دهند طالبان، از مردم افغانستان نمایندگی نمی کند! و پرداخت وجوه نقدی به گروه طالبان تاثیری در بهبود معاش مردم افغانستان ندارد!!
پس پرسش بنیادین، اگر گروه طالبان، مردم افغانستان را نمایندگی نمی کند چرا در مذاکرات پنهانی دوحه قطر و امارات متحده عربی با طالبان، زمینه ی واگذاری افغانستان به طالبان، رقم زده شد؟
در پاسخ به این پرسش ها در آغاز سخن چند نکته،بایسته است یادآوری گردد:
۱- پس از یورش القاعده به برج های تجارت جهانی در نیویورک، نظامیان و سیاستمدارن تصمیم گرفتند، القاعده و گروه های تروریستی پناهنده شده به طالبان را نابود سازند.
۲- با فروافتادن گروه طالبان و نابودی مراکز القاعده در افغانستان و چیرگی نظامیان امریکای بر افغانستان، این ماموریت پایان یافت.
حالا پرسشی های که پیش می آید:
- آیا با فروافتادن گروه طالبان و نابودی مراکز طالبان، تروریسم در افغانستان ریشه کن شد؟
واقعیات میدانی چنین چیزی را نشان نمی دهد و امروز افغانستان در چنگال طالبان است.
- دولتمردان امریکای و دیگر هم پیمانانش با وجود ۲۰ بیست سال حضور نظامی و کمک های همه جانبه به جمهوری اسلامی افغانستان، چرا نتوانستند، ارزش های جوامع مدرن و مقبولِ سیاست پیشه گان امریکای به جامعه و مردم افغانستان، تحمیل کنند؟
- دولت امریکا که خود را مسئولترین دولت در انجام تعهدات بین المللی می داند ، چرا با حمله نظامی و برهم زدن ساختار روابط اجتماعی جامعه افغانستان و تعیین یک ساختار نوین از روابط اجتماعی و سیاسی و‌مناسبات قدرت در افغانستان به پشتوانه دالر امریکای، ابتکار عمل و قدرت حق تعیین سرنوشت از دست مردمان افغانستان را گرفت؟! و شاهد هستیم طالبان با گرفتن حداقل آزادی از مردمان افغانستان، مردم را ناتوان از تولید مایحتاج زندگی و ارتباط با دیگر مردمان جهان ساخته ، مردم افغانستان چشم به راه کمک های دولت های بیگانه هستند!
چگونگی این وضعیت را چنین می توان بر شمرد که پس از چیرگی نظامیان امریکای به علت :
- نشناختن واقعیت میدان نبرد ، سرزمین و مردمان افغانستان .
- نشناختن پدیده تروریسم !
- نشاختن روش چگونگی متلاشی نمودن گرو ههای تروریستی !
- **و مهمترین دلیل، عدم صداقت در برخورد با پدیده تروریسم و داشتن استاندارد دوگانه ی تروریسم خوب و تروریسم بد در تعریف پدیده تروریسم است.**
- امریکا با هزینه های سنگین مالی در افغانستان، خواست حکومتی هم پیمانان در افغانستان بر سرکار بیاورد تا منویات پیدا و پنهان آمریکا در غرب و مرکز آسیا را عملی سازد! هم پیمانان افغانستانی امریکا در پیاده سازی منویات امریکای ، دالرها را دریافت نمود اما اقدام موثر و بنیادینی برای تحقق اهداف امریکا انجام ندادند و علت آن فساد گسترده و پیوند تباری داشتن بسیاری از مقام های این کشور با گروه طالبان در حکومت جمهوری اسلامی افغانستان بود، امریکای ها به تلافی این، زمینه واگذاری سرزمین افغانستان به طالبان را فراهم آوردند! و به همین علت امریکای ها بتدریج کمک های خود به دولت جمهوری اسلامی افغانستان را کاهش دادند".
"با این مفروضات گفته شده ، با قاطعیت می توان گفت امریکا کمک های خود را قطع نمی کند تا وجهه بین المللی خود را حفظ نماید، اما میزان مبالغ نقدی را بشدت کاهش خواهد داد تا قدرت طالبان کاهش یابد و بصورت ضعف از امریکا تقاضای کمک نماید! و اگر هم امریکا بخواهد به طالبان وجوهی برساند در ازای دریافت دالر، طالبان باید منویات و اوامر امریکا را اجرا نماید! و در پوشش کمک های بشر دوستانه، دستمزد طالبان را می پردازد! اگر کسی مدعی سرمایه گذاری امریکا در افغانستان بشود باید گفت هر چند امریکا در افغانستان سرمایه گذاری نمود اما همه این سرمایه ها در دستان تروریستانی طالبانی است. و با همین روند و رساندن دالر به طالبان، مانع فروپاشی رژیم طالبان خواهد شد . چون طالبان وسیله ی مناسب برای تحت فشار قرار دادن رقبای امریکا در غرب آسیا است".
"باور من این است که امریکا کماکان به ارائه کمک های نقدی برای رژیم طالبان ادامه میدهد. اگر تا حال کمک های نقدی برای این رژیم که فاقد مشروعیت داخلی و بین المللی است و نتوانسته حتی از طرف یک کشور به رسمیت شناخته شود و شامل مراودات معمول و رسمی سیاست بین الملل شود، نمی بود، رژیم طالبان زود فرو می پاشید. در ضمن، ارزش پول افغانی تا حال ثابت است و نشان میدهد که امریکا کماکان به کمک به رژیم طالبان، ادامه میدهد تا این گروه در قدرت باقی بماند و منافع امنیتی و سیاسی امریکا را تامین کند.
آنچه را که رند پل، سناتور جمهوری خواه گفته است، تنها یک موقف فردی و یاهم یک پیشنهاد حزبی است که تاثیر آن در رقابت های بین کانگرس امریکا، ارزش دارد و مصرف داخلی خواهد داشت. این لایحه باید به تصویت کانگرس برسد و موافقت اکثریت را به دست آورد تا مری الاجرا شود. در غیر آن، تنها در حد یک پیشنهاد باقی می ماند. در حالیکه حجم انتقاد ها بر دولت بایدن مبنی بر خروج از افغانستان بالا است، هیچ لایحه در سرخط کاری کانگرس این کشور در مورد افغانستان، ارزش و اهمیتی ندارد. بر علاوه، دولت، سنا و ذهنیت عام امریکا، به قضیه افغانستان، منحیث یک موضوع داخلی نگاه می کنند و جدا از سیاست های تعامل با این گروه که در سرخط کار اکثریت کشور های منطقه و جهان قرار گرفته است، علاقه ای بیش به افغانستان وجود ندارد. کمک های نقدی ایالات متحده امریکا، در واقع، جزی از توافقات دوحه است که طالبان در آن به امنیت منافع بزرگ امریکا در منطقه در بدل دریافت ، قول داده بودند. بنا اجرای هرگونه تغییر در سیاست های فعلی امریکا، منجر به برهم زنی توافقات دوحه خواهد شد و منافع و برداشت های سیاسی و امنیتی این کشور را در افغانستان تحت کنترول طالبان با خطر مواجه خواهد ساخت".
"دولت امریکا پس از مرحله خروج ا زافغانستان، اولویت های زیاد امنیتی و سیاسی در سایر نقاط جهان دارد و اکنون افغانستان در محراق توجه آن قرار ندارد. امریکایی ها، اساسا حاضر نیستند جدا از نقش پنهانی و مراودات پشت پرده با طالبان، نقش و سهم فعالی در سیاست و وضعیت افغانستان داشته باشند و یک بار دیگر، با منطقه درگیر رقابت شوند و نه هم منطقه اجازه می دهد تا امریکا دوباره به افغانستان توجه کند و در تلاش حضور در آن باشد. بنا مسئولیت دولت امریکا از لحاظ برداشت های سیاسی، در قبال افغانستان ختم شده و این کشور اصلا توجهی به وضعیت این کشور ندارد و نه هم تلاشی دارد تا وضعیت در این کشور بهبود یابد. امریکا با توجه به بحران اکراین، خاورمیانه و شرق آسیا، اولویت های امنیتی و سیاسی خود را که ناشی از منافع اقتصادی است، تشخیص داده و تمرکز اصلی آن به این مناطق می باشد نه افغانستان. آنچه را که تحت نام کمک های بشردوستانه به افغانستان، هفته وار چهل میلیون دالر می رسد، در اصل تقویت بنیاد های امنیتی، سیاسی و اقتصادی رژیم طالبان است که در نتیجه یک توافق( دوحه) آن را دریافت می کنند. امریکا هیچگاه حاضر نیست تا طالبان را سقوط دهد و توافق خود با این گروه را نقض کند. زیرا گروه دیگری که بتواند ظرفیت تامین منافع امریکا در افغانستان و منطقه را داشته باشد، وجود ندارد".
"به هیچ وجه، رنگ پل سناتور امریکایی این پیشنهاد را انجام داده و اگر به کلی این عملی شود، سیاست استخباراتی گپی دیگری است، که او باید ادامه پیدا کنه و ادامه پیدا می کنه وضعیت کنونی افغانستان هم وضعیت بسیار شکننده است برای مردمش و هیچ وجه این کار را نخواهد کنن تا اینکه یک اجماع بین المللی به خاطر به و جود آوردن یک حکومت همه قبول برای مردم افغانستان و بین المللی به میان بیایه و در این صورت اجماع بین المللی به میان بیایه این فشار ها شدید می شود. آ اگر از لحاظ این که فکر شود که طالبان با فلسطینیان به کمک رفته و این و آن به او خاطر کمک ها را بند کنه نی تا اکنون هیچ حرکتی از سوی حکومت طالبان به پشتیبانی گروه طالبان صورت نگرفته است که مایه دلخوری حکومت امریکا و یا حزب جمهوری خواه شود. این ها برای دوستی گروه طالبان نیاز دارند و مطمئینا طالبان و هم مردم افغانستان نیاز داره به کمک های بشردوستانه از هر کشوری از هر طرفی که بیایه برای سرزمین ما و برای مردم ما موثر است".
"قطع کمک های ایالات متحده امریکا به افغانستان وضعیت بدی را در شرایط کنونی حاکم خواهد کرد، مردم افغانستان نیاز به مواد خوراکه و این چیزها دارند و مسلما این کمک های که تااکنون صورت گرفته زیر نظر سازمان های کمک کننده به مردمان غریب و بیچاره که در نواحی و ولسوالی ها شمار از اینها مشخص است و ماهوار برای اینها توزیع می شود، فشار زیادی سر مردم افغانستان خواهد آورد. و از طرف دیگر پول های که ایالات متحده امریکا می دهد اینها نباید حتی منحیث کمک شمرده شود، ایالات متحده امریکا چهار میلیارد دالر کمک های بشردوستانه ای کمک های که به خاطر مردم کمک می شد کمک های انسان دوستانه را هم پس از فروافتادن دولت اشرف غنی منجمد ساخت. همچنین بیشتر از نه میلیارد دالر ذخیره ای بانکی افغانستان را هم ایالات متحده امریکا ضبط کرده است. اگر همین پول که به افغانستان تخصیص داده شده است پیش از این از طریق جامعه جهانی همچنین پول بانک مرکزی افغانستان را برگردانه افغانستان ضرورت به هیچ کمک ایالات متحده امریکا نخواهد داشت. این کمک ها را ایالات متحده امریکا به خاطر راضی نگهداشتن گروه طالبان این کار را کرده و این کار را انجام می دهد. طوری که دیده می شود اگر در عواید دولتی عواید که از گمرک ها مالیات و شاروالی و غیره بدست میایه اگر همین پیسه حیف و میل نشه فکر می کنم در شرایط کنونی طالبان که یک تعداد زیاد از مردم را بیکار ساخته اند به شمول خانم ها دروازه های دانشگاه ها را بسته اند معاش ها را محدود ساخته اند یعنی کم ساخته اند مامورین را و در بسیاری از اداره ها تنقیض به وجود آمده فکر می کنم همین درآمدهای ملی مصارف دولت را پوره می کنه این در شرایطی است که امروز تجارت سنگ های قیمتی، مواد معدنی ذغال سنگ در افغانستان بسیار گسترش پیدا کرده بازرگان ملی سرمایه گذاری های در این پسین ها انجام داده و کارهای انجام میشه، مه فکر می کنم این مسایل را دیده و ایالات متحده امریکا می خواهد که کمک ها را قطع کند و از طرف دیگر ممکن خواسته های ایالات متحده امریکا در جریان این دو سال به شکل دلخواه و کلی از او برآورده نشده و به این واسطه شاید از طالبان راضی نبوده باشه و این کمک ها را قطع می کنه ولی به هر صورت قطع این کمک ها که تا اکنون جریان داشته تاثیر مستقیمی بر زندگی عادی مردم مجبور، غریب، بیچاره مردم مستحقی که ضرورت به این کمک ها دارند خواهد گذاشت".
"حضور امریکا در جریان دو دهه گذشته پیوسته برای ملت افغانستان خسارت آور و ویران کننده بوده چه او زمانی که حضور فزیکی در افغانستان داشته به ضم خودش میلیاردها دالر در اقتصاد و در اداره افغانستان به صورت مستقیم هزینه می کرد و چه زمانی که به شکل مسئولیت ناپذیری افغانستان را ترک کرد و افغانستان را به دست گروه های هراس افکن واگذار کرد و چه زمانی که تصمیم داره که کمک های مادی که هفتگی به صورت هفته وار به طالبان داده می شود را قطع کنه همه برای مردم افغانستان در هر حالت اش خسارت آور و ویران کننده بوده . به هر حال اقتصاد افغانستان میتانه که و می توانست که روی پای خودش بایستد زمانی که منابع معدنی و منابع زیر زمینی و منابع انسانی افغانستان به بهره برداری می رسید، اما متاسفانه در جریان دو دهه گذشته امریکایی ها هیچ وقت اجازه ندادن که دولت های مستقر در کابل خود کفا شوند و از منابع داخلی کشور را اداره کنند.
پس از بیرون شدن غیر مسئولانه ای خودشان هم از افغانستان بنا به یک سیاست مشخص که هدف شان تاثیر گذاری روی حکومت طالبان بود از طالبان می خواستند که مرزهای غربی و شرقی افغانستان را به روی همسایگان نا امن بسازند و از طالبان انتظار داشتند که در امور کشورهای آسیای میانه مداخله بکنند و برای روسیه درد سر خلق کنند از زمانی که امریکایی ها تا اندازه ای از تطبیق سیاست های نا امن کننده ای خود شان در منطقه نا امید شده اند به نوعی می خواهند از ابزار فشار مالی روی گروه طالبان کار بگیرند و با تهدید طالبان و قطع کمک ها اونا را وادار کنند که وارد مخاصمه با کشورهای منطقه و همسایه خودشان بشوند.
برای رفع این بحران گروه طالبان چاره اش این است که دست دراز کنند به سوی کشورهای منطقه و همسایه، به هر حال کشورهای منطقه و همسایه می توانند در صورتی که طالبان بخشی از خواسته های مشروعی این کشورها را تامین کنند مانند برقراری حکومت مشارکت حکومت ملی برقرار اعطای حق اصناف و اقوام مذاهب مختلف و موجود در افغانستان میتانه زمینه مشارکت همراهی کشورهای همسایه را در آبادی و اداره کمک اقتصادی افغانستان بیش از پیش فراهم بکنه و با کمک منابع مالی و فنی کشورهای همسایه دولت مستقر در کابل میتانه معدن ها و منابع زیر زمینی و رو زمینی را استخراج کنه و بهربرداری برسه و نیاز مالی که اکنون به بیگانه ها داره به امریکایی ها داره اونا را رفع بسازه".