به گزارش اسپوتنیک، گئورگی ماچیتیدزه، کارشناس گروه نظارت بر پشتیبانی تحلیلی و تحریم ها مطابق با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل که علیه داعش، القاعده و طالبان (این گروه ها در فدراسیون روسیه ممنوع شده اند) در سال های 2014 تا 2019 تحمیل شده است، کارشناس روسیه در مسائل تروریسم بین المللی، متخصص افغانستان، اسپوتنیک افغانستان گفت: در طول دوره اشغال، بین 20 تا 40 هزار تن در درگیری های مسلحانه در افغانستان کشته شدند و حملات هوایی امریکا بیش از هر نقطه دیگری از جهان انجام شد. پیروزی طالبان صلح بی‌سابقه‌ای را برای افغانستان به ارمغان آورده است، زیرا در اواخر سال 2021 تعداد قتل‌ها در بیشتر مناطق افغانستان کاهش یافت. هیچ افغانی که از تکه های قطعه یا موج انفجاری آسیب دیده باشد، در بخش های اضطراری وجود ندارد.
این کارشناس توضیح داد: بر اساس برآوردهای سازمان ملل، در ماه های اول سال 2022، خصومت ها نسبت به سطح قبلی تنها به 18 درصد کاهش یافته است. مقایسه دیگر ده ماهه اول حکومت طالبان با دوره مشابه یک سال قبل نشان داد که تعداد نبردها، بمباران ها و سایر اشکال خشونت در هفته پنج برابر کاهش یافته است. ماچیتیدزه نتیجه گرفت که تصویر در حال ظهور از چشم انداز امنیتی افغانستان تحت حاکمیت طالبان نشان می دهد که این کشور به طور قابل توجهی صلح آمیزتر از یک سال پیش است، اما با خشونت هایی که در صورت عدم مدیریت موثر، بی ثباتی بیشتری را تهدید می کند.
اسدالله ندیم، کارشناس نظامی افغانستان، دلایل متعددی را برای شکست حضور ناتو و ایالات متحده در افغانستان بیان کرد: ناتو طولانی ترین، بیهوده ترین و بی اثرترین ماموریت خارجی خود را در افغانستان تجربه کرده است.
این کارشناس گفت: دلایل متعددی برای شکست ناتو در افغانستان وجود دارد. مهمترین دلیل آن نظامی است. به این ترتیب، ناتو و ایالات متحده در افغانستان پشتوانه قابل اعتمادی نداشتند: "هیچ کشوری که در داخل افغانستان نیروی نظامی داشته باشد، مرز زمینی مشترک با افغانستان ندارد و بنابراین پشتوانه قابل اعتمادی در افغانستان ندارد. تنها راه عقب هوا بود.
اگرچه ناتو پیشرفته‌ترین نیروی هوایی جهان را دارد، اما چنین عقب‌نشینی نیز قابل اعتماد نیست. بنابراین آنها نباید از نظر نظامی وارد افغانستان می شدند.
به گفته وی، امریکا و ناتو در برخی موارد بر روی اهدافی که به زعم آنها محل استقرار تروریست ها بود، عملیات نظامی انجام دادند و بمب گذاری هایی را انجام دادند که توسط نظریه پردازان نظامی توجیه نمی شود.
به گفته این کارشناس، نمی توان سیاست فرهنگی ناتو را که موجب بروز تضادهای فرهنگی شده است نادیده گرفت. با ورود ناتو به افغانستان، نوعی درگیری فرهنگی به وجود آمد که منجر به ظهور مجدد طالبان شد و در نتیجه آنها توانستند افراد زیادی را در نیروهای خود جذب کنند.
او گفت، "علاوه بر این، ناتو از سیاستمداران فاسد و دزدانی که نمی دانستند چگونه کار کنند و روحیه میهن پرستی نداشتند، که فقط برای رسیدن به منافع خود به ناتو چسبیده بودند، به ویژه برای انتصاب در پست های بزرگ دولتی، پول بیشتر حمایت می کرد. و بتواند دزدی کند. خدمت به مردم اصلاً در ذهنشان نبود. در این زمینه، حضور ناتو در افغانستان از بسیاری جهات شکست خورده است.
همسایگان افغانستان با سیاست های ناتو موافق نبودند یا از آن حمایت نمی کردند. آنها ممکن است از بیرون حمایت کرده باشند، اما در داخل حتی با ناتو در تضاد بودند. در واقع می توان گفت حضور آنها ضروری نبود. البته راه های مختلفی برای کمک به افغانستان وجود داشت. ندیم توضیح داد که آنها می توانستند کمک های پولی را اختصاص دهند و دولتی بدون حضور نظامی در افغانستان ایجاد کنند.
او گفت که حضور ناموفق ناتو در افغانستان ضربه جدی به اعتبار ایالات متحده و ناتو وارد کرد. وضعیت امنیتی نیز در 20 سال حضور نظامی ناتو در افغانستان به شدت بدتر شده است. در دور دوم ریاست جمهوری اشرف غنی، روزانه تا 200 سرباز کشته می شدند. طرف مقابل طالبان تلفات داشت، تلفات ملکی زیاد بود. زیرساخت های افغانستان، پل ها، بنادر، کارخانه ها، نیروگاه ها دائما ویران و منفجر می شدند. زیرساخت های افغانستان به جای توسعه زیر نظر ناتو در حال نابودی بود. این کارشناس می گوید که تنها چیزی که ناتو را در افغانستان متمایز می کند، ترویج آزادی بیان و رسانه ها است.
او توضیح می‌دهد: اما وقتی جامعه از نظر فرهنگی، توسعه سیاسی-اجتماعی و اقتصادی در وضعیت نامساعدی قرار داشت و رقابت و خصومت سیاسی تا این حد گسترده بود، آزادی رسانه اهمیتی نداشت.
ندیم در پایان گفت، این حضور تاسف بار بود: هرچند ناتو از ظرفیت های عظیم نظامی، اقتصادی، مالی، بازرگانی، علمی، دیپلماتیک و فرهنگی برخوردار بود، اما با وجود همه این مزیت ها، ناتو در افغانستان شکست خورد و این ماموریت نه تنها به جامعه افغانستان، بلکه به خود ناتو آسیب بزرگی وارد کرد. ما نمی توانیم حضور 20 ساله ناتو در افغانستان را با موفقیت ارزیابی کنیم.
*جنبش طالبان - این سازمان تحت تحریم های بین المللی سازمان ملل است.