طرح طالبان برای اتصال ایران به "یک کمربند یک راه" از طریق افغانستان؛ چالش ها و فرصت ها

© Photo / Afghanistan Railway Authorityکار ساخت راه آهن آقینه- اندخوی 85 درصد تکمیل شده است
کار ساخت راه آهن آقینه- اندخوی 85 درصد تکمیل شده است - اسپوتنیک افغانستان  , 1920, 09.11.2023
عضو شوید
تحلیلی بر طرح جدید طالبان برای اتصال ایران به پروژه یک کمربند و یک راه، که طی سفر هیئت طالبان به تهران مطرح شد.
به گزارش اسپوتنیک، محمدمهدی جوانمرد قصاب، مشاور اقتصادی نماینده ویژه طالبان* در گفت و گو با رسانه های ایران، از جزئیات پروژه اتصال ایران به چین از طریق کریدور واخان و یک کمربند یک راه صحبت کرد.
به گفته وی، راه آهن هرات - خواف می تواند به واخان برود. نقطه اتصال "روزنک" پروژه راه آهن "ملیک - چابهار" را می تواند تا قندهار و از آنجا توسط (پروژه راه آهن طالبان "قندهار - هرات - مزارشریف") به کریدور واخان و به طور کلی آسیای میانه متصل کند.
گرچند طالبان از آغاز پروژه راه آهن قندهار-هرات-مزارشریف، در آینده نزدیک خبر داده اند و گفته اند پروژه 1468 کیلومتر طول دارد که از 37 ولسوالی در 9 ولایت می‌گذرد، اما از هزینه و پلان اجرایی آن صحبتی به میان نیامده است. در عین حال کشور های ازبکستان و ایران در قسمت تامین مصارف ساخت قسمتی از مسیر این طرح ( هرات-مزارشریف) اعلام آمادگی کرده اند. این قطعه از مسیر راه آهن داخلی افغانستان در مسیر پروژه افغان-ترانس قرار دارد که ازبکستان (ترمز) را به پاکستان (پیشاور) متصل می کند.
در کنار طرح پیشکش شده از سوی طالبان، خبرگزاری فارس نیز از راه آهن خواف- هرات به عنوان قطعه ای از مسیر پروژه 2 میلیارد دالری کریدور راه آهن پنج کشور (FNRC) نام برده است. این پروژه کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان، قرقیزستان و چین را به یکدیگر متصل می کند.
مسافت کلی این پروژه حدود 2000 کیلومتر است و مسیر راه آهن از هرات به مرز افغانستان و تاجیکستان کشیده شده و پس از عبور از تاجیکستان از قرقیزستان می گذرد و از طریق راه آهن چین- قرقیزستان- ازبکستان (CKU) به منطقه سین کیانگ چین می رسد. CKU هنوز با واقعیت فاصله دارد، اما راهرو CKU قبلا شکل گرفته است.
با در نظر داشت این که پروژه راه آهن طالبان و احیای کریدور واخان در مرحله طرح است و اینکه کدام مسیر ( FNRC یا طرح جدید طالبان) برای تمام کشور های ذینفع بیشتر مورد پسند قرار می گیرد، سوالات زیر مطرح می شود، که این طرح ها چقدر قابل اجرا است و عوامل تعیین کننده برای اجرایی شدن این طرح کدامند و تخمیناً چه مقدار زمان و هزینه نیاز است تا این مسیر ساخته شود و موانعی که بر سر تطبیق این پروژه ها چیست؟
شبیر بشیری کارشناس مسائل اقتصادی، در گفتگو با اسپوتنیک می گوید: گسترش خط آهن در بین کشور های منطقه و همسایه و همچنان سرمایه گذاری در داخل کشور ها از جمله سرمایه گذاری های زیرساختی به شمار می رود و در حقیقت گام اول در مسیر توسعه در سطح داخلی و منطقه ای می باشد؛
کار بر روی طرح ایجاد مسیر راه آهن از جمهوری اسلامی ایران و وصل شدن به کریدور واخان و در نتیجه اتصال به کشور چین، نیازمند سرمایه گذاری میلیارد دالری است؛
جغرافیای افغانستان به لحاظ ترانزیت و ترانسپورت یک جغرافیای صعب العبور است و حدود 75% خاک افغانستان را کوهها احتوا می کند. با در نظر داشت این شرایط عبور خط آهن دشوارتر و هزینه بیشتر را مطالبه می کند؛
برای به عملی ساختن طرح اتصال ایران به یک کمربند یک جاده، نیاز است تا یک اجماع منطقه ای در مورد گسترش خط آهن از مسیر افغانستان و اتصال منطقه ای، برگزار شود. کشور چین، کشور های آسیای مرکزی، ایران و افغانستان و سایر کشور های که از این طرح نفعی می برند، می توانند سهمی سرمایه گذاری منطقه ای در این پروژه داشته باشند، تنها در این صورت است که این پروژه می تواند قابل تطبیق باشد.
یادآوری می شود که در کنار چالش های توپوگرافیک جغرافیای افغانستان و تامین هزینه ها، معضل امنیت پروژه، از جمله موانع اصلی پیش رو به شمار می روند. چنانچه الکسی ماروف، رئیس سازمان اساسی کشورهای مشترک المنافع CIS برای بررسی مشکلات مقابله با تروریسم و ​​دیگر مظاهر افراط گرایی بیان کرد: گروه های تروریستی به دنبال تخریب دهلیز راه آهن (افغان-ترانس) ترمز-کابل-پیشاور و خط لوله گاز (تاپی) ترکمنستان-افغانستان-پاکستان-هند هستند.
طالبان* — این سازمان به دلیل فعالیت های تروریستی تحت تحریم های سازمان ملل است.
نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала