https://sputnik.af/20230309/یورش-وحشیانه-ای-امریکا-به-توکیو-در-10-مارچ-1945--13979613.html
یورش وحشیانه ای امریکا به توکیو در 10 مارچ 1945
یورش وحشیانه ای امریکا به توکیو در 10 مارچ 1945
اسپوتنیک افغانستان
یورش به توکیو در 10 مارچ 1945 بزرگترین و وحشیانه ترین اقدام نیروی هوایی ایالات متحده پیش از پرتاب بمب های هسته ای بر جاپان است. 09.03.2023, اسپوتنیک افغانستان
2023-03-09T22:37+0430
2023-03-09T22:37+0430
2023-03-10T00:01+0430
گزارش اسپوتنیک
https://cdn1.img.sputnik.af/img/07e7/03/09/13979599_0:137:1001:700_1920x0_80_0_0_37b3f52e24de43fb8acb6d6aaed19053.jpg
به گزارش اسپوتنیک، در شب 9-10 مارچ 1945، توکیو پایتخت جاپان مورد بمباران فرش نیروی هوایی ایالات متحده قرار گرفت که بخش بزرگی از شهر را ویران کرد. این حمله هوایی شامل 334 بمب افکن راهبردی B-29 بود که هر کدام چندین تن بمب آتشین و ناپالم را بر روی شهر خفته پرتاب کردند. در جریان چند ساعت، 86000 نفر از ساکنان این آتش سوزی کشته شدند، 41000 نفر دیگر زخمی شدند و بیش از یک میلیون نفر بی خانمان شدند. جهان تا فاجعه هیروشیما و ناکازاکی چنین وحشتی را ندیده بود. آماده سازی پرواز پس از اینکه ایالات متحده بمب افکن های دوربرد جدید B-29 Superfortress را دریافت کرد، امریکایی ها شروع به بمباران تاسیسات نظامی در خاک جاپان کردند. با این حال، این پروژه بمباران راهبردی، تلاش و منابع سرمایه گذاری شده در آن را توجیه نمی کرد. در مقایسه، پروژه منهتن برای ساخت بمب هسته ای 2 میلیارد دالر (272.18 میلیارد ین) هزینه داشت، در حالی که پروژه بمب افکن دوربرد B-29 3 میلیارد دالر (408.26 میلیارد ین) هزینه داشت. افزون بر این، ضد حملات جنگنده های جاپانی بیشتر و موثرتر شد - تنها در فیبروری 1945، 75 هواپیمای B-29 از دست رفت، که اکثر آنها با خدمه بودند. لازم بود بیدرنگ پروژه گران قیمت B-29 Superfortress توجیه شود. اینگونه بود که طرح فرش بمب گذاری در توکیو متولد شد.برای اولین بار تصمیم گرفته شد که یک حمله هوایی بدون آرایش دقیق هواپیما در شب و در ارتفاع بیش از 2 هزار متر انجام شود که قبلاً هرگز انجام نشده بود. قرار بر این شد که مرکز توکیو بمباران شود و به عنوان بار بمب قرار بود از بمب های خوشه ای آتش زا و ناپالم استفاده شود. در این مورد، بمب افکن را نمی توان هدف قرار داد، اما فرماندهی امریکایی این را پیش بینی نکرد. برای امریکایی ها توجیه و توجیه اعتصاب در مناطق مسکونی وجود تعداد زیادی کارخانه کوچک بود که برای صنایع نظامی کار می کردند و در بخش مسکونی قرار داشتند. بمباران و آتش سوزی در مارچ 1945، نزدیک به 5 میلیون نفر به طور دائم در توکیو زندگی می کردند. شهر بسیار متراکم ساخته شده بود - نسبت ساختمان های کل مساحت 40٪ بود - و پرجمعیت بود. در همان زمان، بیش از 95٪ ساختمان ها ساختمان های چوبی بودند که توسط خیابان های باریک از هم جدا شده بودند. این یک هدف تقریباً عالی برای بمب های آتش زا بود. در 10 مارچ 1945، در آغاز اولین شب، چندین بمب افکن راه یاب بمب های ناپالم و آتش زا را روی توکیو پرتاب کردند. آنها دو نوار به شکل یک "X" غول پیکر روی شهر "کشیدند". این سیگنال آتش دور یکی یکی توسط هواپیماهای جدید نزدیک شد. آنها در سه خط پرواز کردند و هر 15 متر بمب های آتشین و ناپالم پرتاب کردند تا بیشترین آسیب را وارد کنند. شهر فوراً شعله ور شد و به زودی آتش بالای آن چندین صد متر بالا آمد. جریان هوای گرم آنقدر قوی بود که بمب افکن های سنگین امریکایی مانند کرک به بالا پرتاب می شدند.توپچی های ضدهوایی جاپانی به تیراندازی ادامه دادند، حتی زمانی که مو و لباس از آتش نزدیک آتش گرفت. گاهی اوقات یکی از بمب افکن هایی که مورد اصابت گلوله قرار می گرفت، از آسمان شب به زمین می افتاد و فلش بنزین با اکتان بالا به بمب های خود اضافه می کرد. آتش زدن بی رویه تعداد زیادی از ساختمان های چوبی به زودی به پدیده طوفان آتشی منجر شد که صدها متر ارتفاع داشت. در این شرایط، شکاف هایی که توسط ساکنان حفر شده بود به عنوان پناهگاه تبدیل به گور برای ساکنان آنها شد. قدرت آتش به حدی بود که مردمی که در آب انبارها به دنبال نجات بودند، خیلی زود به معنای واقعی کلمه زنده در آنها می جوشیدند. دمای شعله به 1000 درجه سانتیگراد رسید. و در اینجا، پنتاگون نه تنها از نتایج بمباران فرش توکیو راضی بود، بلکه تصمیم گرفت حتی تا انداختن بمب هسته ای در هیروشیما و ناکازاکی فراتر رود.
https://sputnik.af/20170806/1579949.html
https://sputnik.af/20150809/223533.html
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
da_DA
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
گزارش اسپوتنیک
یورش وحشیانه ای امریکا به توکیو در 10 مارچ 1945
22:37 09.03.2023 (بازآوری شدن: 00:01 10.03.2023) یورش به توکیو در 10 مارچ 1945 بزرگترین و وحشیانه ترین اقدام نیروی هوایی ایالات متحده پیش از پرتاب بمب های هسته ای بر جاپان است.
به گزارش اسپوتنیک، در شب 9-10 مارچ 1945، توکیو پایتخت جاپان مورد بمباران فرش نیروی هوایی ایالات متحده قرار گرفت که بخش بزرگی از شهر را ویران کرد. این حمله هوایی شامل 334 بمب افکن راهبردی B-29 بود که هر کدام چندین تن بمب آتشین و ناپالم را بر روی شهر خفته پرتاب کردند. در جریان چند ساعت، 86000 نفر از ساکنان این آتش سوزی کشته شدند، 41000 نفر دیگر زخمی شدند و بیش از یک میلیون نفر بی خانمان شدند. جهان تا فاجعه هیروشیما و ناکازاکی چنین وحشتی را ندیده بود.
پس از اینکه ایالات متحده بمب افکن های دوربرد جدید B-29 Superfortress را دریافت کرد، امریکایی ها شروع به بمباران تاسیسات نظامی در خاک جاپان کردند. با این حال، این پروژه بمباران راهبردی، تلاش و منابع سرمایه گذاری شده در آن را توجیه نمی کرد. در مقایسه، پروژه منهتن برای ساخت بمب هسته ای 2 میلیارد دالر (272.18 میلیارد ین) هزینه داشت، در حالی که پروژه بمب افکن دوربرد B-29 3 میلیارد دالر (408.26 میلیارد ین) هزینه داشت. افزون بر این، ضد حملات جنگنده های جاپانی بیشتر و موثرتر شد - تنها در فیبروری 1945، 75 هواپیمای B-29 از دست رفت، که اکثر آنها با خدمه بودند. لازم بود بیدرنگ پروژه گران قیمت B-29 Superfortress توجیه شود. اینگونه بود که طرح فرش بمب گذاری در توکیو متولد شد.
برای اولین بار تصمیم گرفته شد که یک حمله هوایی بدون آرایش دقیق هواپیما در شب و در ارتفاع بیش از 2 هزار متر انجام شود که قبلاً هرگز انجام نشده بود. قرار بر این شد که مرکز توکیو بمباران شود و به عنوان بار بمب قرار بود از بمب های خوشه ای آتش زا و ناپالم استفاده شود. در این مورد، بمب افکن را نمی توان هدف قرار داد، اما فرماندهی امریکایی این را پیش بینی نکرد. برای امریکایی ها توجیه و توجیه اعتصاب در مناطق مسکونی وجود تعداد زیادی کارخانه کوچک بود که برای صنایع نظامی کار می کردند و در بخش مسکونی قرار داشتند.
در مارچ 1945، نزدیک به 5 میلیون نفر به طور دائم در توکیو زندگی می کردند. شهر بسیار متراکم ساخته شده بود - نسبت ساختمان های کل مساحت 40٪ بود - و پرجمعیت بود. در همان زمان، بیش از 95٪ ساختمان ها ساختمان های چوبی بودند که توسط خیابان های باریک از هم جدا شده بودند. این یک هدف تقریباً عالی برای بمب های آتش زا بود. در 10 مارچ 1945، در آغاز اولین شب، چندین بمب افکن راه یاب بمب های ناپالم و آتش زا را روی توکیو پرتاب کردند. آنها دو نوار به شکل یک "X" غول پیکر روی شهر "کشیدند". این سیگنال آتش دور یکی یکی توسط هواپیماهای جدید نزدیک شد. آنها در سه خط پرواز کردند و هر 15 متر بمب های آتشین و ناپالم پرتاب کردند تا بیشترین آسیب را وارد کنند. شهر فوراً شعله ور شد و به زودی آتش بالای آن چندین صد متر بالا آمد. جریان هوای گرم آنقدر قوی بود که بمب افکن های سنگین امریکایی مانند کرک به بالا پرتاب می شدند.
توپچی های ضدهوایی جاپانی به تیراندازی ادامه دادند، حتی زمانی که مو و لباس از آتش نزدیک آتش گرفت. گاهی اوقات یکی از بمب افکن هایی که مورد اصابت گلوله قرار می گرفت، از آسمان شب به زمین می افتاد و فلش بنزین با اکتان بالا به بمب های خود اضافه می کرد. آتش زدن بی رویه تعداد زیادی از ساختمان های چوبی به زودی به پدیده طوفان آتشی منجر شد که صدها متر ارتفاع داشت. در این شرایط، شکاف هایی که توسط ساکنان حفر شده بود به عنوان پناهگاه تبدیل به گور برای ساکنان آنها شد. قدرت آتش به حدی بود که مردمی که در آب انبارها به دنبال نجات بودند، خیلی زود به معنای واقعی کلمه زنده در آنها می جوشیدند. دمای شعله به 1000 درجه سانتیگراد رسید. و در اینجا، پنتاگون نه تنها از نتایج بمباران فرش توکیو راضی بود، بلکه تصمیم گرفت حتی تا انداختن بمب هسته ای در هیروشیما و ناکازاکی فراتر رود.
