در این سند گزارش سفیر اتحاد جماهیر شوروی در جاپان راجع به بمباران شهرهای هیروشیما و ناکازاکی توسط امریکا به چشم می خورد. یک ماه پس از این حادثه، گروهی از کارمندان سفارت شوروی به محل حادثه رفتند. آنها وظیفه داشتند «شخصا با عملکرد بمب اتمی» آشنا شوند. اعضای گروه شوروی نامه ای در خصوص وضعیت منطقه پس از حمله اتمی تهیه کرده و عکس هایی را به آن ضمیمه کرده اند.
ابتدا نمایندگان شوروی از هیروشیما بازدید کردند. آنها نوشته اند که عملا تمام ساختمانها در شهر ویران شده است. در این جریان فقط چوکات بتون آرمه سالم مانده است. در گزارش گفته شده: «ساحه تاثیر شعاع بمب اتمی در حدود 5 تا 8 کیلومتر است. در فاصله 5 تا 7 کیلومتری بوده که در هیروشیما هیچ ساختمان ی سالم نمانده است».
در همین گزارش آمده که بخشی از مردم به شدت دچار سوختگی شده اند، اما بخشی دیگر که در فاصله دورتری بوده اند، هیچ صدمه ای ندیده اند. از اثر تاثیر تشعشع انفجار بمب اتمی در فاصله یک کیلومتری همه جانداران نابود شده اند.
اهالی محل وقتی به محل سوخته بازگشتند و سعی کردند خانه های خود را دوباره بنا کنند می گویند که در حومه شهر ده ها هزار تن جان سالم به در برده اند.
دیپلمات های شوروی از شفاخانه ها نیز بازدید کردند. در این شفاخانه ها مجروحین بمباران داخل بستر بودند. نمایندگان شوروی انواع زخم های حاصل از انفجار اتمی را یادداشت کردند. بیشتر سوختگی ها در قسمت های برهنه بدنشان مشاهده میشد. چشم های هیچ یک از مجروحین صدمه ندیده بود. در گزارش نوشته شده: همه افرادی که در لحظه انفجار کلاه بر سر نداشته اند، موهایشان را از دست داده اند. «فقط در برخی قسمت های سر این افراد موها دوباره روییده اند».
فوکوهارا داکتر جاپانی برای کارکنان سفارت شوروی توضیح داد که اشعه های پس از افنجار بمب روی خون افراد تاثیر گذاشته و میزان گلبول های سفید خون را کم می کند. این افراد دچار خونریزی های شدید شده و حرارت بدنشان تا 41 درجه بالا می رود. وی همچنین می گوید، افرادی که بلافاصله پس از انفجار به شهر آمدند تا به مجروحین کمک کنند، در جریان چند روز جان خود را از دست دادند. و کسانی که از آب منطقه برای نوشیدن و شستشوی بدنشان استفاده کردند، بلافاصله جان خود را از دست دادند.
پس از گفتگو با مردم محلی که صدمات چندانی ندیده بودند، دیپلمات های شوروی به این نتیجه رسیدند که «بهترین محافظ در مقابل بمب یورانیم، لباس لاستیکی و هر ماده نارسا در مقابل برق است».
شاهدین حادثه میگویند که «صدای انفجار و برق آن» از فاصله 30 تا 50 کیلومتری قابل مشاهده بود. دوکتران شفاخانه نیز گفته اند که افتادن بمب ها به روی شهر را دیده اند. در این سند نوشته شده: «دو بمب منفجر نشده توسط نظامیان به پایگاه حمل شده و مشغول بررسی آن هستند». در عین حال گفته شده که این اطلاعات را همه شاهدان تایید نمی کنند.
در شهر ناکازاکی بخش اعظم خرابی ها در قسمت جدید شهر به چشم می خورد، زیرا از قسمت قدیمی شهر جدا افتاده است. در زمان حضور هیات شوروی در شهر، بوی تعفن مردگان شدید بود، زیرا تمام بقایای قربانیان زیر ویرانه ها بود.
باید یادآور شد که روز 6 آگوست سال 1945 اوایل صبح طیاره ب-29 نیروهای هوایی امریکا بدون هیچ مانعی بر فراز مرکز شهر هیروشیما پرواز کرده و بمب چهارتنی یوارنیمی به نام «مالیش» را به شهر پرتاب کردند. در نتیجه این انفجار بلافاصله 70 تا یکصد هزار تن جان خود را از دست دادند. هزاران تن از مردم شهر هیروشیما در اثر عمومی قربانیان این بمباران به بیش از 140 هزار تن رسید.
