https://sputnik.af/20220515/حکومت-فراگیر-طالبان-پس-از--ماه--درصد-کابینه-و-والیان-پشتون-و--درصد-طالب-10239344.html
حکومت فراگیر طالبان پس از ۹ ماه: ۸۰.۹ درصد کابینه و والیان پشتون و ۹۸.۴ درصد طالب
حکومت فراگیر طالبان پس از ۹ ماه: ۸۰.۹ درصد کابینه و والیان پشتون و ۹۸.۴ درصد طالب
اسپوتنیک افغانستان
پس از ۹ ماه حکومت طالبان درصد سهم گیری اقوام در حکومت طالبان بدین قرار است: ۸۰.۹ درصد کابینه و والیان پشتون و ۹۸.۴ درصد طالب؛ زنان وح هزاره‌ها غایب اند. 15.05.2022, اسپوتنیک افغانستان
2022-05-15T20:25+0430
2022-05-15T20:25+0430
2022-05-15T20:25+0430
افغانستان
https://cdn1.img.sputnik.af/img/07e6/03/10/9563165_91:0:1012:518_1920x0_80_0_0_1777f5e72423f452476ad4493bd54845.jpg
به گزارش اسپوتنیک به نقل از آماج، پسا ۹ ماه از حاکمیت طالبان، پژوهش خبرگزاری آماج نشان می‌دهد، که ۸۲.۷ درصد کابینه پشتون و ۹۶.۵ درصد طالب اند، براساس این پژوهش ۷۹.۴ درصد والیان پشتون و ۱۰۰ درصد طالب اند. هزاره و زن غایب اند.در کابینه‌ی طالبان ۶.۸ درصد تاجیک، ۶.۸ درصد اُزبیک و ۳.۴ درصد نورستانی شامل است.حکومت طالبان مخالفان و موافقان خود را دارد.اما جامعه‌ی جهانی بار‌ها خواهان تشکیل حکومت همه‌شمول در افغانستان شده است. از کشورهای هم‌سایه‌ی افغانستان گرفته تا کشورهای اروپایی و ایالات متحده‌ی امریکا نیز خواهان ایجاد حکومت فراگیر با حضور همه قوم‌ها در کشور شده‌اند.ایران بار‌ها تأکید کرده است، که ایجاد حکومت همه‌شمول تنها راه‌حل وضعیت کنونی است. هند می‌گوید که اولولیت باید تشکیل حکومت فراگیر باشد.امام‌علی رحمان، رییس‌جمهور تاجیکستان بر ایجاد حکومت فراگیر واقعی در افغانستان تأکید کرده است.اردوغان، رییس‌جمهور ترکیه نیز به تشکیل حکومت همه‌شمول تأکید کرده است. او گفته "بدون ایجاد حکومت همه‌شمول در افغانستان و مشارکت زنان در فعالیت‌های اجتماعی، در مدیریت فرودگاه کابل سهم نمی‌گیریم."اما عمران خان، نخست‌وزیر برکنار شدهی پاکستان که از او هم‌چون حامی و لابی‌گر بزرگ طالبان یاد می‌شود در مصاحبه‌‌ی گفته بود که گزینه‌ی جای‌گزین طالبان در افغانستان وجود ندارد و جهان باید با طالبان تعامل کند.روسیه گفته است، که "هیچ گفت‌و‌گویی در حال حاضر درباره به‌رسمیت شناختن طالبان در جریان نیست؛ خواست ما تشکیل حکومت همه‌شمول است". امریکا نیز گفته است، که یک حکومت که از همه مردم نمایندگی کند، باید تشکیل شود.اما مقام‌های طالبان هم‌واره تأکید کرده‌اند، که حکومت شان همه‌شمول است.پسا نُه ماه مردم در چی وضعیتی قرار دارند؟اکنون وضعیت در افغانستان به مراتب عمیق‌تر و پیچیده‌تر شده است. برای نخستین‌بار در تاریخ مدرن مردم‌های در کشور خود در زیرسایه‌ی حکومتی زندگی می‌کنند که نه مقبولیت داخلی دارد و نه هم مشروعیت جهانی.پسا نُه ماه؛ آمار گرسنه‌گی به گونه‌ی بی‌پیشینه‌ی افزایش یافته است و دغدغه‌ی بیش‌تر مردم داشتن نانی برای زنده‌ماندن است.پسا نُه ماه؛ آیا فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است؟پس از فرار اشرف غنی و حاکم شدن طالبان این گروه به جهان وعده سپردند که تغییر کرده‌اند و به همه افغانستانی ها یک‌سان برخورد می‌کنند و حکومت فراگیر تشکیل خواهند داد.اما بیش‌تر توجه جهان به موارد حقوق بشر، کار و حقوق زنان به‌ویژه آموزش دختران بود که در آن زمان طالبان وعده سپردند که به این همه پابند اند و با آغاز سال تعلیمی مانع آموزش دختران نخواهند شد.طالبان در این پیش شرط‌های جهان دو خواست داشتند که از سوی جهان به‌رسمیت شناخته شوند و از حمایت مالی برخوردار گردند.اما نُه ماه از حکومت طالبان می‌گذرد تاکنون نه از حکومت فراگیر خبری است و نه هم از احترام به حقوق بشر و به‌ویژه حقوق زنان و هزاران دختر از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. و از سوی هم هر روز از شکنجه، ترور و محروم ساختن مردم از حقوق شان سرخط رسانه‌ها است.در هفته‌های پیسین کُشتار غیرنظامیان در پنجشیر، بغلان و تخار از سوی طالبان و لشکرکشی آنان از جنوب به شمال با واکنش‌های گسترده‌ای داخلی و خارجی مواجه شده است. چهره‌های شناخته شدهی کشور و نهاد‌های خارجی طالبان را متهم به ارتکاب "جرایم جنگی" در ولایت‌های ذکر شده، کرده‌اند.جبهه‌ی مقاومت ادعا کرده است در نتیجه‌ی این درگیری‌ها در ولایت‌های شمالی به‌ویژه پنجشیر، اندارب‌های بغلان و تخار، ده‌ها طالب به‌شمول فرماندهان شان کُشته شده‌اند؛ اما طالبان که در نخست درگیری‌ها در این ولایت‌ها را رد می‌کردند، اکنون خاموشی مطلق اختیار کرده‌اند.آگاهان امور به این باور هستند که فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است و آن‌ها نتوانستند از این امتحان نمره کامیابی بگیرند.اما جهان چی خواهد کرد؟دولت‌های غربی می‌گویند: کارکردهای طالبان را زیر نظر دارند، آنان نیز از برخورد طالبان نسبت به مردم افغانستان ناراض هستند، چنانچه پارلمان فرانسه از رییس‌جمهور این کشور خواست که طالبان را تحریم کند، چون به گفته‌ی آنان طالبان به وعده‌های شان عمل نکرده‌اند.اما آگاهان به این باور هستند که پارچه امتحان طالبان دست امریکا است و او می‌تواند این پارچه طالبان را نمره ناکامی یا کامیابی بدهد.اما بازوی توان‌مند طالبان و لابی‌گیر اصلی طالبان "عمران خان" نخست‌وزیر برکنار شدهی پاکستان که نقش اساسی در حمایت از طالبان در جهان داشت دیگر نیست و طالبان اکنون خود را به مخالفان امریکا "روسیه و چین" نزدیک کرده‌اند چنانچه مسکو بخشی از سفارت افغانستان را به طالبان سپرد.در این نه ماه؛ بن‌بست غم‌ناک بر زندگی مردم حاکم شده است. در یک‌سو زنان که خواهان حفظ دست‌آور‌د‌های بیست سال پسین و جوانانی که در فکر فرار از کشور اند. از سوی دیگر حاکمانی که تصور می‌کنند چون با زور توانسته‌اند اداره و دست‌گاه حکومت را به‌دست بگیرند نیازی به جلب رضایت مردم نیست.در کنار این موضوع رسانه‌ها و خبرنگاران نیز به‌عنوان چالش جدی داخلی شمرده می‌شود و به نظر می‌رسد هر خبرنگاری که موافق دیدگاه طالبان نباشد، با دید دشمنانه به او نگریسته می‌شود.اما پرسش‌های اصلی این‌جاست که آیا طالبان در مسیری درستی در حرکت اند؟چالش گرسنه‌گی مردم، آیا طالبان را به زانو در خواهد آورد؟ و آیا فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است؟پرسش‌های که زمان به آن پاسخ خواهد گفت.
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
da_DA
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
افغانستان
حکومت فراگیر طالبان پس از ۹ ماه: ۸۰.۹ درصد کابینه و والیان پشتون و ۹۸.۴ درصد طالب
پس از ۹ ماه حکومت طالبان درصد سهم گیری اقوام در حکومت طالبان بدین قرار است: ۸۰.۹ درصد کابینه و والیان پشتون و ۹۸.۴ درصد طالب؛ زنان وح هزاره‌ها غایب اند.
به گزارش اسپوتنیک به نقل از آماج، پسا ۹ ماه از حاکمیت طالبان، پژوهش خبرگزاری آماج نشان می‌دهد، که ۸۲.۷ درصد کابینه پشتون و ۹۶.۵ درصد طالب اند، براساس این پژوهش ۷۹.۴ درصد والیان پشتون و ۱۰۰ درصد طالب اند. هزاره و زن غایب اند.
در کابینه‌ی طالبان ۶.۸ درصد تاجیک، ۶.۸ درصد اُزبیک و ۳.۴ درصد نورستانی شامل است.
حکومت طالبان مخالفان و موافقان خود را دارد.
اما جامعه‌ی جهانی بار‌ها خواهان تشکیل حکومت همه‌شمول در افغانستان شده است. از کشورهای هم‌سایه‌ی افغانستان گرفته تا کشورهای اروپایی و ایالات متحده‌ی امریکا نیز خواهان ایجاد حکومت فراگیر با حضور همه قوم‌ها در کشور شده‌اند.
ایران بار‌ها تأکید کرده است، که ایجاد حکومت همه‌شمول تنها راه‌حل وضعیت کنونی است. هند می‌گوید که اولولیت باید تشکیل حکومت فراگیر باشد.
امام‌علی رحمان، رییس‌جمهور تاجیکستان بر ایجاد حکومت فراگیر واقعی در افغانستان تأکید کرده است.
اردوغان، رییس‌جمهور ترکیه نیز به تشکیل حکومت همه‌شمول تأکید کرده است. او گفته "بدون ایجاد حکومت همه‌شمول در افغانستان و مشارکت زنان در فعالیت‌های اجتماعی، در مدیریت فرودگاه کابل سهم نمی‌گیریم."
اما عمران خان، نخست‌وزیر برکنار شدهی پاکستان که از او هم‌چون حامی و لابی‌گر بزرگ طالبان یاد می‌شود در مصاحبه‌‌ی گفته بود که گزینه‌ی جای‌گزین طالبان در افغانستان وجود ندارد و جهان باید با طالبان تعامل کند.
روسیه گفته است، که "هیچ گفت‌و‌گویی در حال حاضر درباره به‌رسمیت شناختن طالبان در جریان نیست؛ خواست ما تشکیل حکومت همه‌شمول است".
امریکا نیز گفته است، که یک حکومت که از همه مردم نمایندگی کند، باید تشکیل شود.
اما مقام‌های طالبان هم‌واره تأکید کرده‌اند، که حکومت شان همه‌شمول است.
پسا نُه ماه مردم در چی وضعیتی قرار دارند؟
اکنون وضعیت در افغانستان به مراتب عمیق‌تر و پیچیده‌تر شده است. برای نخستین‌بار در تاریخ مدرن مردم‌های در کشور خود در زیرسایه‌ی حکومتی زندگی می‌کنند که نه مقبولیت داخلی دارد و نه هم مشروعیت جهانی.
پسا نُه ماه؛ آمار گرسنه‌گی به گونه‌ی بی‌پیشینه‌ی افزایش یافته است و دغدغه‌ی بیش‌تر مردم داشتن نانی برای زنده‌ماندن است.
پسا نُه ماه؛ آیا فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است؟
پس از فرار اشرف غنی و حاکم شدن طالبان این گروه به جهان وعده سپردند که تغییر کرده‌اند و به همه افغانستانی ها یک‌سان برخورد می‌کنند و حکومت فراگیر تشکیل خواهند داد.
اما بیش‌تر توجه جهان به موارد حقوق بشر، کار و حقوق زنان به‌ویژه آموزش دختران بود که در آن زمان طالبان وعده سپردند که به این همه پابند اند و با آغاز سال تعلیمی مانع آموزش دختران نخواهند شد.
طالبان در این پیش شرط‌های جهان دو خواست داشتند که از سوی جهان به‌رسمیت شناخته شوند و از حمایت مالی برخوردار گردند.
اما نُه ماه از حکومت طالبان می‌گذرد تاکنون نه از حکومت فراگیر خبری است و نه هم از احترام به حقوق بشر و به‌ویژه حقوق زنان و هزاران دختر از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. و از سوی هم هر روز از شکنجه، ترور و محروم ساختن مردم از حقوق شان سرخط رسانه‌ها است.
در هفته‌های پیسین کُشتار غیرنظامیان در پنجشیر، بغلان و تخار از سوی طالبان و لشکرکشی آنان از جنوب به شمال با واکنش‌های گسترده‌ای داخلی و خارجی مواجه شده است. چهره‌های شناخته شدهی کشور و نهاد‌های خارجی طالبان را متهم به ارتکاب "جرایم جنگی" در ولایت‌های ذکر شده، کرده‌اند.
جبهه‌ی مقاومت ادعا کرده است در نتیجه‌ی این درگیری‌ها در ولایت‌های شمالی به‌ویژه پنجشیر، اندارب‌های بغلان و تخار، ده‌ها طالب به‌شمول فرماندهان شان کُشته شده‌اند؛ اما طالبان که در نخست درگیری‌ها در این ولایت‌ها را رد می‌کردند، اکنون خاموشی مطلق اختیار کرده‌اند.
آگاهان امور به این باور هستند که فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است و آن‌ها نتوانستند از این امتحان نمره کامیابی بگیرند.
دولت‌های غربی می‌گویند: کارکردهای طالبان را زیر نظر دارند، آنان نیز از برخورد طالبان نسبت به مردم افغانستان ناراض هستند، چنانچه پارلمان فرانسه از رییس‌جمهور این کشور خواست که طالبان را تحریم کند، چون به گفته‌ی آنان طالبان به وعده‌های شان عمل نکرده‌اند.
اما آگاهان به این باور هستند که پارچه امتحان طالبان دست امریکا است و او می‌تواند این پارچه طالبان را نمره ناکامی یا کامیابی بدهد.
اما بازوی توان‌مند طالبان و لابی‌گیر اصلی طالبان "عمران خان" نخست‌وزیر برکنار شدهی پاکستان که نقش اساسی در حمایت از طالبان در جهان داشت دیگر نیست و طالبان اکنون خود را به مخالفان امریکا "روسیه و چین" نزدیک کرده‌اند چنانچه مسکو بخشی از سفارت افغانستان را به طالبان سپرد.
در این نه ماه؛ بن‌بست غم‌ناک بر زندگی مردم حاکم شده است. در یک‌سو زنان که خواهان حفظ دست‌آور‌د‌های بیست سال پسین و جوانانی که در فکر فرار از کشور اند. از سوی دیگر حاکمانی که تصور می‌کنند چون با زور توانسته‌اند اداره و دست‌گاه حکومت را به‌دست بگیرند نیازی به جلب رضایت مردم نیست.
در کنار این موضوع رسانه‌ها و خبرنگاران نیز به‌عنوان چالش جدی داخلی شمرده می‌شود و به نظر می‌رسد هر خبرنگاری که موافق دیدگاه طالبان نباشد، با دید دشمنانه به او نگریسته می‌شود.
اما پرسش‌های اصلی این‌جاست که آیا طالبان در مسیری درستی در حرکت اند؟
چالش گرسنه‌گی مردم، آیا طالبان را به زانو در خواهد آورد؟ و آیا فصل امتحان طالبان به پایان رسیده است؟
پرسش‌های که زمان به آن پاسخ خواهد گفت.
