https://sputnik.af/20220327/روایت-تمنا-زریاب-پریانی-از-دستگیری-خودسرانه-خودش-و-خواهرانش-از-سوی-گروه-طالبان-9694775.html
روایت تمنا زریاب پریانی از دستگیری خودسرانه خودش و خواهرانش از سوی گروه طالبان
روایت تمنا زریاب پریانی از دستگیری خودسرانه خودش و خواهرانش از سوی گروه طالبان
اسپوتنیک افغانستان
یک بانوی معترض که در کابل از سوی جنگجویان گروه طالبان چندی پیش دستگیر شده بود، گفت: در آن شب نزدیک به ۱۷ مرد مسلح به خانه او هجوم آوردند و هیچ زنی در میان آنها... 27.03.2022, اسپوتنیک افغانستان
2022-03-27T17:58+0430
2022-03-27T17:58+0430
2022-03-27T17:58+0430
افغانستان
https://cdn1.img.sputnik.af/img/07e6/01/16/8904122_0:34:849:511_1920x0_80_0_0_cb0df55dc6b52de2fc88b0497ce8cbcf.jpg
به گزارش اسپوتنیک به نقل از افغانستان انترنشنل، تمنا زریاب پریانی فعال مدنی و دختر معترض در برابر گروه طالبان، برای نخستین بار روایت کرد، که طالبان چگونه در نیمه‌شب ۱۹ جنوری به خانه‌اش جنگجویان گروه طالبان یورش بردند، او و سه خواهرش را اسیر گرفتند.او گفت: در آن شب حدود ۱۷ مرد مسلح به خانه او هجوم آوردند و هیچ زنی در میان آنها وجود نداشت.این فعال حقوق زنان نزدیک به ۲۶ روز تا ۱۳ فیبروری در بند جنگجویان گروه طالبان بوده است.او می‌گوید: پس از آزادی، اجازه نداشته با رسانه‌ها گفتگو کند و هر نوع فعالیتی دیگری را انجام دهد.تمنا روایت می‌کند، که آنشب یک تیم بزرگ از طالبان به خانه‌اش حمله کردند. "آنقدر زیاد بودند که حساب از پیش من گم می‌شد. هر لحظه‌ای که می‌گذشت چهره‌های جدیدی وارد خانه ما می‌شدند. بیشتر از ۱۵ تا ۱۷ نفر به خانه ما آمدند و هیچ زنی در بین آنها وجود نداشت. همه‌شان مردان جوان بودند".تمنا می‌گوید: گروه طالبان همه جاده‌ها را بسته کرده بودند. یورش به گونه‌ای بود که "حس می‌کردی برای بازداشت یک قاتل حرفهای آمده‌اند، نه یک زن معترض".به گفته او، اگر پولیس زن یا دادستان زن به خانه ما می‌آمد، آنقدر وحشت ایجاد نمی‌شد، اما هجوم مردان مسلح او او خواهرانش را به شدت وحشت‌زده کرده بود. "آنها شیشه را شکستند. یک خواهرم خودش را از کلکین پایین پرتاب کرد تا خودکشی کند. چون ما حرفهای وحشتناکی از مردم در باره زندان‌های طالبان شنیده بودیم".تمنا در آن لحظه ویدیویی ضبط کرده و آنرا به مسلم شیرزاد، خبرنگار آزاد ارسال کرد. "پس از ارسال ویدیو، من تیلیفونم را از پنجره پایین پرتاب کردم و در لحظه‌ای که می‌خواستم خود را از کلکین پایین بیندازم. به روی من لیزر انداختند. در آن وقت، فهمیدم که جاده را بسته کرده‌اند".او می‌گوید: هنوز به یاد آوردن "آن شب وحشتناک و حتی گپ زدن در مورد آن اذیتم می‌کند"تمنا زریاب پریانی جزو چند گروه از زنانی بود که پس از تسلط کامل طالبان بر افغانستان در ماه اگوست به خیابان ریختند و در برابر سیاست‌های این گروه اعتراض کردند.اعتراضات زنان افغانستان در شهرهای کابل، هرات، مزار شریف و شماری از شهرهای دیگر ماه‌ها ادامه یافت و به یکی از بزرگترین موانع سر راه طالبان بدل شد.این گروه‌های معترض در شش ماه نخست دولت طالبان روزانه به خیابان می‌ریختند و علیه کشتارهای زنجیره‌ای، بازداشت‌های خودسرانه و وضع محدودیت علیه زنان اعتراض می‌کردند. آنها در اعتراضات‌شان از جامعه جهانی می‌خواستند طالبان را به رسمیت نشناسند.طالبان با دستگیری‌های خودسرانه و شکنجه به گروه‌های معترض زنان افغانستان پاسخ گفتند.مواردی از ترور زنان معترض و تجاوز جنسی شماری از زنان در زندان‌های طالبان نیز گزارش شده است.تمنا زریاب پریانی در گفتگویش با افغانستان اینترنشنال گفت: در موقعیتی نیست که بتواند به سوالات در مورد آنچه که در زندان بر سر او رفته است پاسخ بگوید.با این حال او گفت: "شما شاید قوانین طالبان را بفهمید. من تنها کسی نبودم که اسیر شده‌ام. افراد زیادی در این مدت اسیر شده‌اند. عین سرگذشتی که مردان در بند طالبان داشته‌اند، بر سر زنان هم آمده است".تمنا تأکید کرد، که طالبان هیچ تفاوتی در برخورد با زنان و مردان زندانی قایل نمی‌‌شوند.این فعال حقوق زن می‌گوید: "طالبان از من می‌پرسیدند وابسته به کدام گروه هستید و از کی پروژه می‌گیرید. اکثریت این گروه‌ها خودشان پروژه هستند و فکر می‌کنند هر کسی که برای آزادی و برابری می‌جنگد، حتما وابسته به یک گروه است. در حالی که مبارزه ما وابسته به هیچ گروهی نیست و اعتراض برای حقوق انسانی خودماست".او گفت: طالبان همچنین "از من می‌پرسیدند که چرا از افغانستان بیرون نشدی".تمنا زریاب پریانی گفت: در سال‌هایی که در یک طرف انتحاری می‌شد، اما در طرف دیگر ما به درس می‌رفتیم به این خاطر نبود که کشور خود را ترک کنیم.او تأکید کرد، که اینجا سرزمین ماست. چرا باید سرزمین خود را ترک کنیم؟ پس از بیست سال زندگی رقت بار چرا مردم فرار می کردند. اینجا سرزمین ماست. اگر وطن ما اشغال شد ما باید بجنگیم و برای حفظ دستاوردهای خود مبارزه کنیم.این زن معترض خطاب به طالبان گفت: شما شاید بتوانید مرا ترور کنید، شاید بتوانید ده تن دیگر مثل مرا از بین ببرید، اما شکنجه و ترور راه حل مشکلات افغانستان نیست.تمنا گفت: طالبان از او تعهد گرفته بودند که پس از آزادی از زندان با هیچ رسانه‌ای گفتگو نکند و سکوت کند، "اما دیگر سکوت برایش قابل تحمل نیست. او گفت: هر روز وضعیت افغانستان بدتر می‌شود. زنان از تحصیل، کار و زندگی محروم شده‌اند و او از این وضعیت خسته است."او گفت: مانند هر انسان دیگر از طالبان می‌ترسد اما "دیگر اهمیتی ندارد. به اندازه کافی گرسنگی کشیدم. زجر را تحمل کردم، به اندازه کافی مُردم، اما هنوز هم بدبختی مردم افغانستان به پایان نرسیده است. کودکان ما نمی‌توانند مکتب بروند و دیگر نمی‌تواند سکوت کند".او از طالبان خواست به جای توسل به خشونت، شکنجه و ترور به یک گفتگو فراگیر بخاطر حل مشکلات افغانستان تن بدهند و از به خواست‌های مردم افغانستان احترام بگذارند.
https://sputnik.af/20220213/تمنا-پریانی-از-بند-طالبان-آزاد-شد-9168352.html
https://sputnik.af/20220121/به-واکنش-طالبان-به-ادعای-تمنا-زریاب-پریانی-8898545.html
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
خبرها
da_DA
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
افغانستان
روایت تمنا زریاب پریانی از دستگیری خودسرانه خودش و خواهرانش از سوی گروه طالبان
یک بانوی معترض که در کابل از سوی جنگجویان گروه طالبان چندی پیش دستگیر شده بود، گفت: در آن شب نزدیک به ۱۷ مرد مسلح به خانه او هجوم آوردند و هیچ زنی در میان آنها وجود نداشت.
به گزارش اسپوتنیک به نقل از افغانستان انترنشنل، تمنا زریاب پریانی فعال مدنی و دختر معترض در برابر گروه طالبان، برای نخستین بار روایت کرد، که طالبان چگونه در نیمه‌شب ۱۹ جنوری به خانه‌اش جنگجویان گروه طالبان یورش بردند، او و سه خواهرش را اسیر گرفتند.
او گفت: در آن شب حدود ۱۷ مرد مسلح به خانه او هجوم آوردند و هیچ زنی در میان آنها وجود نداشت.
این فعال حقوق زنان نزدیک به ۲۶ روز تا ۱۳ فیبروری در بند جنگجویان گروه طالبان بوده است.
او می‌گوید: پس از آزادی، اجازه نداشته با رسانه‌ها گفتگو کند و هر نوع فعالیتی دیگری را انجام دهد.
تمنا روایت می‌کند، که آنشب یک تیم بزرگ از طالبان به خانه‌اش حمله کردند. "آنقدر زیاد بودند که حساب از پیش من گم می‌شد. هر لحظه‌ای که می‌گذشت چهره‌های جدیدی وارد خانه ما می‌شدند. بیشتر از ۱۵ تا ۱۷ نفر به خانه ما آمدند و هیچ زنی در بین آنها وجود نداشت. همه‌شان مردان جوان بودند".
تمنا می‌گوید: گروه طالبان همه جاده‌ها را بسته کرده بودند. یورش به گونه‌ای بود که "حس می‌کردی برای بازداشت یک قاتل حرفهای آمده‌اند، نه یک زن معترض".
به گفته او، اگر پولیس زن یا دادستان زن به خانه ما می‌آمد، آنقدر وحشت ایجاد نمی‌شد، اما هجوم مردان مسلح او او خواهرانش را به شدت وحشت‌زده کرده بود. "آنها شیشه را شکستند. یک خواهرم خودش را از کلکین پایین پرتاب کرد تا خودکشی کند. چون ما حرفهای وحشتناکی از مردم در باره زندان‌های طالبان شنیده بودیم".
تمنا در آن لحظه ویدیویی ضبط کرده و آنرا به مسلم شیرزاد، خبرنگار آزاد ارسال کرد. "پس از ارسال ویدیو، من تیلیفونم را از پنجره پایین پرتاب کردم و در لحظه‌ای که می‌خواستم خود را از کلکین پایین بیندازم. به روی من لیزر انداختند. در آن وقت، فهمیدم که جاده را بسته کرده‌اند".
او می‌گوید: هنوز به یاد آوردن "آن شب وحشتناک و حتی گپ زدن در مورد آن اذیتم می‌کند"
تمنا زریاب پریانی جزو چند گروه از زنانی بود که پس از تسلط کامل طالبان بر افغانستان در ماه اگوست به خیابان ریختند و در برابر سیاست‌های این گروه اعتراض کردند.
اعتراضات زنان افغانستان در شهرهای کابل، هرات، مزار شریف و شماری از شهرهای دیگر ماه‌ها ادامه یافت و به یکی از بزرگترین موانع سر راه طالبان بدل شد.
این گروه‌های معترض در شش ماه نخست دولت طالبان روزانه به خیابان می‌ریختند و علیه کشتارهای زنجیره‌ای، بازداشت‌های خودسرانه و وضع محدودیت علیه زنان اعتراض می‌کردند. آنها در اعتراضات‌شان از جامعه جهانی می‌خواستند طالبان را به رسمیت نشناسند.
طالبان با دستگیری‌های خودسرانه و شکنجه به گروه‌های معترض زنان افغانستان پاسخ گفتند.
مواردی از ترور زنان معترض و تجاوز جنسی شماری از زنان در زندان‌های طالبان نیز گزارش شده است.
تمنا زریاب پریانی در گفتگویش با افغانستان اینترنشنال گفت: در موقعیتی نیست که بتواند به سوالات در مورد آنچه که در زندان بر سر او رفته است پاسخ بگوید.
با این حال او گفت: "شما شاید قوانین طالبان را بفهمید. من تنها کسی نبودم که اسیر شده‌ام. افراد زیادی در این مدت اسیر شده‌اند. عین سرگذشتی که مردان در بند طالبان داشته‌اند، بر سر زنان هم آمده است".
تمنا تأکید کرد، که طالبان هیچ تفاوتی در برخورد با زنان و مردان زندانی قایل نمی‌‌شوند.
این فعال حقوق زن می‌گوید: "طالبان از من می‌پرسیدند وابسته به کدام گروه هستید و از کی پروژه می‌گیرید. اکثریت این گروه‌ها خودشان پروژه هستند و فکر می‌کنند هر کسی که برای آزادی و برابری می‌جنگد، حتما وابسته به یک گروه است. در حالی که مبارزه ما وابسته به هیچ گروهی نیست و اعتراض برای حقوق انسانی خودماست".
او گفت: طالبان همچنین "از من می‌پرسیدند که چرا از افغانستان بیرون نشدی".
تمنا زریاب پریانی گفت: در سال‌هایی که در یک طرف انتحاری می‌شد، اما در طرف دیگر ما به درس می‌رفتیم به این خاطر نبود که کشور خود را ترک کنیم.
او تأکید کرد، که اینجا سرزمین ماست. چرا باید سرزمین خود را ترک کنیم؟ پس از بیست سال زندگی رقت بار چرا مردم فرار می کردند. اینجا سرزمین ماست. اگر وطن ما اشغال شد ما باید بجنگیم و برای حفظ دستاوردهای خود مبارزه کنیم.
این زن معترض خطاب به طالبان گفت: شما شاید بتوانید مرا ترور کنید، شاید بتوانید ده تن دیگر مثل مرا از بین ببرید، اما شکنجه و ترور راه حل مشکلات افغانستان نیست.
تمنا گفت: طالبان از او تعهد گرفته بودند که پس از آزادی از زندان با هیچ رسانه‌ای گفتگو نکند و سکوت کند، "اما دیگر سکوت برایش قابل تحمل نیست. او گفت: هر روز وضعیت افغانستان بدتر می‌شود. زنان از تحصیل، کار و زندگی محروم شده‌اند و او از این وضعیت خسته است."
او گفت: مانند هر انسان دیگر از طالبان می‌ترسد اما "دیگر اهمیتی ندارد. به اندازه کافی گرسنگی کشیدم. زجر را تحمل کردم، به اندازه کافی مُردم، اما هنوز هم بدبختی مردم افغانستان به پایان نرسیده است. کودکان ما نمی‌توانند مکتب بروند و دیگر نمی‌تواند سکوت کند".
او از طالبان خواست به جای توسل به خشونت، شکنجه و ترور به یک گفتگو فراگیر بخاطر حل مشکلات افغانستان تن بدهند و از به خواست‌های مردم افغانستان احترام بگذارند.
