یک مقام امنیتی ارشد پیشین افغانستان که نامش را فاش نکرد گفت، مقاومت شامل سه دسته کلی است: حامیان جبهه مقاومت ملی متعلق به امرالله صالح و احمد مسعود، افسران و جنرالهای سابق نیروهای امنیت و دفاع ملی افغانستان و همینطور مقامهای ارشد وزارتخانه‌های کشور و دفاع دولت سابق و سوم وزیران سابق و معاونان وزرای سابق، مذاکرات در مراحل اولیه قرار داشته و این گروه‌ها هنوز از اتحاد ایدئولوژیک برخوردار نیستند.
به گفته منابع نزدیک به جنبش، آنها نماینده گروه‌ها و دسته‌های قومی و مذهبی مختلف افغانستان اعم از سنی‌ها، شیعیان، پشتونها، تاجیک‌ها، ازبک‌ها و هزاره‌ها هستند. برخی بازیگران مهم از جمله جنگسالاران و واسطه‌های قدرت قومیتها از خارج از تاجیکستان با این فرآیند همکاری می‌کنند و انتظار می رود برخی از آنها به زودی به این کشور جابجا شوند. اشرف غنی، رئیس جمهور سابق افغانستان هم که خروج ناگهانی‌اش در ۱۵ اگوست از افغانستان راه را برای ورود طالبان به کابل و اعلام پیروزی هموار کرد ظاهرا جزو این مذاکرات مربوط به تشکیل دولت در تبعید نیست. او هم اکنون به همراه تعدادی از حامیانش از جمله حمدالله محب، مشاور امنیت ملی سابق در امارات متحده عربی است.
دورنمای تشکیل یک دولت در تبعید برای افغانستان نگرانی‌ها در خصوص درگیر شدن مجدد این کشور در جنگ داخلی را افزایش میدهد. با این حال عدم وجود یک حامی دولتی یا ثروتمند از یک شورش مسلحانه، کار را برای اینکه این مخالفان در صورت توافق کردن به سراغ پشتیبانی نظامی از آرمانهایشان بروند را دست کم تا آینده نزدیک بعید می کند. در آمریکا لیندسی گراهم سناتور جمهوریخواه و مایکل والتز تا کنون تنها حمایت کننده ها از تیم مسعود-صالح بوده‌اند و هنوز نشانی از وجود یک حامی مالی برای این جنبش مقاومت نظیر چارلی ویلسون، نماینده اسبق کنگره و حامی مشهور گروه مجاهدین افغانستان در دوره بعد از حمله شوروی در سال ۱۹۷۹ به افغانستان وجود ندارد.
