وزیر امور خارجه پاکستان از جامعه بین‌المللی خواست دارایی‌های افغانستان را که پس از قدرت‌‌گیری طالبان (ممنوع در روسیه) مسدود شده است آزاد کند . وی معتقد است که آزاد سازی دارایی های مسدود شده افغانستان از سوی آمریکا، طالبان را وادار خواهد ساخت تا اقدامات شان را در جهت درست سوق دهند. قریشی گفت: "این پول های افغانستان است و مردم افغانستان باید آن را خرج کنند."
وزیر خارجه پاکستان گفت، اولویت اصلی اجتناب از فروپاشی عمیق‌تر اقتصادی افغانستان است که می‌تواند به فاجعه‌ای انسانی منجر شود.
- سوال این است که آیا بازگرداندن دارایی های افغانستان واقعا طالبان را به اقدامات بهتر وادار خواهد ساخت یا خیر؟ واگر این دارایی ها از سوی ایالات متحده آزاد نشود، آیا طالبان می‌توانند جلو فروپاشی اقتصادی را بگیرند؟
هارون معترف، آگاه مسایل سیاسی و رئیس جنبش گذار در صحبت با اسپوتنیک می‌گوید، یکی از آرزو های دیرینه پاکستان بود که در افغانستان جنبش سیاسی را به قدرت برساند که رابطه بالا و پایین میان این کشور و گروه سیاسی دست نشانده اش وجود داشته باشد.
«پاکستان به عنوان یک کشور قدرتمند خواست یک اداره به اصطلاح مستعمره گونه و دست نشانده خود را شکل بدهد و در افغانستان به قدرت برساند. و این هدف را پاکستان از سالها قبل دنبال می‌کرد و تلاش های به قدرت رساندن طالبان از سوی پاکستان بالاخره به نتیجه رسید».
آقای معترف در ادامه می‌افزاید که از دیدگاه پاکستان و تلاش های که درطول مدت ها از سوی آن کشوربه خرج داده شد، سلطه گرفتن طالبان در افغانستان، برای پاکستان احتمال دارد به عنوان یک پیروزی قلمداد شود.
«فعلا دولت پاکستان، سازمان استخباراتی "آی‌اس‌آی" وزارت خارجه، وزارت داخله و دفاع آن کشور در تلاش اند که در نقش به اصطلاح "دایه های مهربانتر از مادر" برای طالبان، عمل کنند. مقام های پاکستانی اکنون لابی گری دارند و تلاش می‌کنند که دنیا این گروه را به رسمیت بشناسد و سعی دارند زمینه کمک های خارجی و همچنان زمینه های اقتصادی را برای طالبان فراهم کنند».
رئیس جنبش گذار می‌گوید، موضوع آخر، درخواست پاکستان برای آزاد سازی دارایی های مسدود شده افغانستان در خارج جهت دسترسی طالبان به آنها، یک موضوع کاملا متفاوت است و می‌افزاید:
«پول های مسدود شده در واقع مربوط به یک جریان تروریستی نبوده، بلکه دارایی های بیت المال است که از سوی جامعه جهانی به منظور رفع نیازمندی های مردم افغانستان، مساعدت شده بود. این پول ها از هر طریقی که کمک شده بود، اگر برای دولت و یا هم به نهاد های مدنی ، در هر حالت در هنگام قرار گرفتن این دارایی ها به دسترس افغان ها، گروه طالبان در فهرست گروه های تروریستی قرار داشت و حتا برای افشای مخفیگاه انس حقانی، فردی که اکنون سرپرست وزارت داخله طالبان تعیین شده میلیون ها دالر انعام تعیین شده بود و نام او در فهرست تروریست های خطرناک قرار داشت».
آقای معترف افزود:. اینجا یک تناقض آشکار وجود دارد، بلی پاکستان پیروز شده، گروه طالبان محصول تلاش های سیاسی - نظامی پاکستان است؛ لذا طبیعی است که اکنون این کشور تلاش دارد تا اداره دست نشانده خود را تقویت کند.
در صورت عدم آزاد سازی این دارایی ها از سوی ایالات متحده، طالبان قطعا قادر نخواهند بود که از فروپاشی اقتصادی در افغانستان جلوگیری کنند.
«طالبان با رویکردی که دارند، نوع نگاه سیاسی این گروه نسبت به افغانستان، در قبال زنان، در برابر اقوام و اقلیت ها، در برابر ارزش های مدنی و انسانی بیان می‌کند که این گروه قطعا نمی‌تواند یک جریان برخاسته از بستر افغانستان باشد. ازاینجا می‌توان نتیجه گیری کرد که این گروه نه قادر به رفع مسایل و بحران مربوط به اقتصادی بوده می توانند، نه قادر به تأمین عدالت هستند، نه ظرفیت و توانایی در راستای توسعه کشور را دارند و نه هم قادر اند تا افغانستان را در مسیر توسعه و پیشرفت قرار دهند».
مهمترین ضعف طالبان این است که این گروه تمام قدرت را منحصر به یک قوم خاص ساخته یعنی یک گروه قومی بسیارصنفی که در کل متعلق به یک جریان سیاسی ایدیولوژیک و قومی است رهبری تمام پست ها - حدود 99 در صد را بدون درنظرداشت سایر اقوام و اقلیت ها میان خود که در کل طالبان پشتون اند، تقسیم نموده اند که این یک نقیصه بسیار جدی است.
«از سوی هم طالبان مخالف آزادی های فردی، اجتماعی، مدنی ، آزادی بیان وغیره اند که تمام این ضعف ها مانع می‌گردد که طالبان نتوانند ظرفیت پروری کنند. در حال حاضر این امید واری موجود است که جامعه جهانی کمک های را که در گذشته برای افغانستان اختصاص داده شده بود بتوانند تا زمانی ایجاد یک دولت فراگیر و متعلق به مردم افغانستان متوقف کنند. طالبان قدرت در افغانستان را از طریق کودتای نظامی و جنگ غصب کردند. تسلط قدرت از راه نظامی و انجام فعالیت های تروریستی باید مردود و از سوی جامعه جهانی محکوم شود. طالب یک گروه تروریستی است که هیچگونه تغییری در ماهیت آن دیده نمی‌شود. این گروه همان طالبانی است که ما تجربه آشنایی با آن را در سال 1996 -2001 داشتیم و اکنون همان گروه است، فقط تندتر، ظالم تر، افراطی تر و خشن تر شده اند. برخورد این گروه را ما در برابر فعالان سیاسی و دگراندیشان دیدیم. این گروه قصد دارد یک حکومت دیکتاتوری را در افغانستان ایجاد کنند.»
تا زمان رسیدن به یک تفاهم سیاسی و بر اساس یک اجماع بین المللی، بهتر است که جامعه جهانی از ارائه کمک ها و آزاد سازی دارایی های مسدود شده افغانستان جلوگیری کنند در غیر آن هرمقیاس پولی که به افغانستان کمک شود، اطمینان میرود که این پول ها در جهت رفع نیازمندی های مردم افغانستان نه، بلکه به نفع یک اداره تروریستی اشغالگر به مصرف خواهد رسید.
گفتنی است عملکرد طالبان از زمان به دست گرفتن دولت، نگرانی‌های جامعه بین‌الملل از نقض حقوق بشر، بویژه وضعیت زنان، را افزایش داده است. از زمان تصرف طالبان، بسیاری از ترس انتقام طالبان به کشورهای همسایه گریختند یا در برنامه تخلیه نیروهای خارجی از این کشور از خارج شدند. سرنوشت حقوق زنان و دختران و هراس از عدم تامین آن هم بیش از هر موضوع دیگری محل بحث و نگرانی بوده است.
در همین حال «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی طالبان اخیرا در مصاحبه‌ای در واکنش به نگرانی‌های اتحادیه اروپا در مورد نقض حقوق بشر در افغانستان، گفته بود که اگر جامعه بین المللی دولت جدید را به رسمیت بشناسد، طالبان به نگرانی‌ها در مورد اتهامات رسیدگی خواهد کرد.
وی افزود: تا زمانی که ما به رسمیت شناخته نشویم و آنها انتقادات خود را (در مورد نقض حقوق) مطرح کنند، ما فکر می‌کنیم این یک رویکرد یک طرفه است. خوب است که آنها با ما مسئولانه رفتار کنند و دولت فعلی ما را به عنوان یک دولت مسئول بدانند.
