باشندگان کابل در مصاحبه با اسپوتنیک افغانستان دلایل و مقاصد مهاجرت شان را گفتند:
احمد سیر
در افغانستان ۲۴ ساعت جنگ است، انفجارها. ما میخواهیم به اروپا یا امریکا برویم. اینجا نمیتوانیم آرام زندگی، تحصیل و کار کنیم. من میخواهم تنها بروم، فامیل نمیتواند. راه دشوار است، ممکن است فامیل با سختیهای مختلف روبر شود، لذا ما باید تنها برویم. حالا ویزه نمیدهند، اما ما درخواست فرستاده ایم. ما از جنگ خسته شده ایم، میخواهیم پایان یابد. ما از کودکی جنگ را میبینیم.
علی جمعه
بلی، ما میخواهیم از جنگ، انفجارها و انتحاریها و از طالبها برویم. در افغانستان زندگی بسیار مشکل است. ایران ویزه نمیدهد، ما نمیتوانیم به آنجا برویم. من میخواهم با فامیل بروم. از یک طرف با آنها مشکل است رقتن، از طرف دیگر اگر آنها را اینجا بمانم، چه خواهند کرد؟
مهدی
میخواهم به اروپا بروم، مثلا آلمان. ما نمیتوانیم اینجا آرام زندگی کنیم و درس بخوانیم. هر روز قتل و انفجار است. بلی، این کشور ما است، اما زندگی در اینجا ناممکن است. دریافت ویزه مشکل است: خیلی زیاد رد میکنند. اکثر اوقات طوری میشود که پول زیاد مصرف میشود تا از کشور بیرون بروی، اما تو را بازگشت میدهند. من تنها میروم، فامیل را میمانم زیرا راه دشوار و طولانی است.
روح الله نوری
از کشورهایی در حال جنگ به دو دلیل مردم بیرون میشوند: ۱. فقر و بیکاری، ۲. جنگ و ناامنی. در فامیل ما ۱۲ نفر است و ما میخواهیم به کشوری برویم که بتوانیم آرام زندگی و کار کنیم. در سال جاری سطح مهاجرت بالا رفته و دریافت ویزه مشکل شده. اکثر دوستهای من که قبلا رفته اند، حالا در اردوگاهها برای پناهجویان زندگی میکنند . تا هنوز بیکار اند و آینده شان نامعلوم است. تا هنوز نمیدانند که آیا پناهندگی دریافت میکنند یا دیپورت میشوند. بلی، پناهجویان میدانند که با چنین مشکلات مواجه میشوند.