به گزارش اسپوتنیک، همایون زدران، مدیر معارف ولسوالی گرده‌سیری ولایت پکتیا به سلام‌وطندار می‌گوید، کمبود آموزگار را بارها با مسوولان در ریاست معارف این ولایت در میان گذاشته‌اند، اما تا هنوز این مشکل پابرجاست.
به گفتۀ او، شماری از خانواده‌ها به فرزندان‌شان اجازۀ نمی‌دهند به مکتبی بروند که از شش ساعت درسی تنها یک ساعت آموزش داده می‌شود.
دانش‌آموزان این مکتب‌ها می‌گویند که مسیری طولانی را طی می‌کنند تا به مکتب بیایند، اما در نهایت مجبورند در صنف‌های بی‌آموزگار نیمی از روز را سپری کنند.
فرهاد، یکی از دانش‌آموزان می‌گوید که در کنار نبود آموزگار، کتاب هم ندارند و مجبورند چند دانش‌آموز مشترک از یک کتاب استفاده کنند. یکی دیگر از دانش‌آموزان که نمی‌خواهد نامش گرفته شود، می‌گوید که روزها و ساعت‌ها می‌گذرد، اما آنان هیچ آموزشی نمی‌بینند. به گفتۀ او، سالانه شمار زیادی از این مکتب‌ها فارغ می‌شوند، اما بی‌سواد.
رحمان‌گل، یکی از باشنده‌گان پکتیا نیز می‌گوید که بارها با بزرگان برای حل معضل نبود آموزگار و کمبود کتاب دست به دامن حکومت محلی و ریاست معارف این ولایت شده‌اند، اما این تلاش‌ها نتیجه‌یی نداشته است.
رحمان‌گل می‌گوید، سه فرزندش شامل مکتب‌اند، اما در یک هفته سه ساعت آموزش می‌بینند.
با این حال، مسوولان در ریاست معارف پکتیا این مشکلات را می‌پذیرند و می‌گویند که برای حل این معضل هیأتی را تشکیل داده‌اند.
کوچی زازی، رئیس معارف پکتیا می‌گوید که این ولایت به تعداد 2500 آموزگار کمبود دارد و با این که این مشکل را با مرکز در میان گذاشته‌اند، اما پاسخی تا کنون دریافت نکرده‌اند.
باشنده‌گان پکتیا در برابر این وضعیت بی‌تفاوت نبوده‌اند، دو هفته پیش، ده‌ها تن از معترضان درِ ریاست معارف این ولایت را بستند. آنان این ریاست را به فساد و سهل‌انگاری و کم‌کاری متهم کردند، اما ریاست معارف تمام این اتهامات را رد کرد.
