در مقاله منتشره در نشریه Sasapost (مصر) گفته شده، در برابر اردو همیشه قضیه جدی قرار داشت. چه کسی باید از میهن دفاع کند، زمان که اردو در خارج از کشور می جنگد؟ در ابتدا راه حل تقسیم نیروهای مسلح به دو بخش تلقی می شد: در حالی که یکی از آنها جهت جنگ با دشمن خارجی اعزام می شد، دومی در قلمرو آن باقی می ماند. چنین شیما هنگام موثر شمرده می شد که اردو در حال جنگ با یک دشمن قرار داشت. ولی در حال حاضر، درگیری های نظامی بسیار پیچیده تر شده است: انکشاف شیوه های جنگ، تا زمان فرارسیدن دوران مجتمع های S-500متوقف نشده بود.
ظهور طیارات جنگی و راکت ها تعادل تحکیم یافته قوا را دیگرگون ساخت، چون ردیابی و نابودسازی این اهداف دشوار است: راکت ها را می توان از هرجایی پرتاب کرد و دیگر نیازی به سوق نمودن قطعات بزرگ نیروها موجود نیست.
تولید راکت و سایر سلاح های هوایی با طراحی سیستم های دفاعی همراه بود که از توانایی جلوگیری از حملات هوایی برخوردار بودند. امروز سه سیستم پیشتاز اند. بهترین آنها سیستم های راکتی ضد هوایی S-400 روسی هستند که به دنبال آن سیستم های امریکایی پاتریوت و THAAD قرار دارند. ولی پیشرفت تسلیحات همچنان ادامه دارد و روسیه با ارائه نوع بهبود یافته راکت ضد هوایی S-400 – مجتمع راکتی ضد هوایی S-500 که از نظر ویژگی ها از همه سیستم های دفاعی موجود در جهان پیشی گرفته، توانست همه را حیرت زده سازد.
از زمان یاداوری اولین مجتمع دفاع هوایی S-500، فضای محرمیت پیرامون این سیستم حفظ شده است. کار روسیه در مورد این پروژه سه سال طول کشید. قرار بود تولید سیستم های راکتی ضد هوایی در سال 2014 آغاز شود و آنها در سال 2021 جهت تسلیح به نیروهای مسلح روسیه بکار گرفته می شد.
«پرومتی»: اسلحه شاهانه برای تسلط بر جهان
مجتمع راکتی ضد هوایی به نام «پرومتی» (S-500) با تأخیر بوجود آمد، زیرا پیش از این حکومت روسیه مجبور بود، برای تولید قطعات لازم دو کارخانه بسازد. خوشی کانسرن دفاعی « Almaz-Antey» را میتوان درک کرد: سیستم S-500 قادر است نه تنها راکت های برد متوسط بلکه راکت هایی را در فضا هدف قرار دهد.
از همینرو جای تعجب است که این مجتمع نام قدیمی "S-500" دریافت کرد که در سال 1968 توسط مقامات شوروی رد شده بود. زمانی این رویا دولت اتحاد جماهیر شوروی بود، تا سیستم کومپلکسی و اختصاصی جهت مبارزه با طیارات دشمن ایجاد کند. پس از رد شدن این پروژه، روسها کار روی سیستم راکتی ضد هوایی S-300 آغاز کردند.
اکنون، بیش از 50 سال بعد، سیستم دفاعی جدید با مشخصات پیشرفته وجود دارد، اما نام آن قدیمی است. همانطور که انتظار می رود، این سیستم در کنار سیستم های S-400 مورد استفاده قرار می گیرد: آنها با هم خواهر کوچکتر خود، S-300 را جایگزین خواهند کرد که برای همیش تولید آن قطع خواهد شد. مجتمع راکتی جدید ضد هوایی در پایتخت روسیه مستقر خواهد شد که اعتماد به نفس محکم روس ها به اثربخشی سلاح های جدید آنها نشان می دهد.
در ماه می سال 2018 روسیه طولانی ترین آزمایشات راکتی از زمین به هوا در تاریخ انجام داد، در طی آن پرومیتی به نابودی هدف در فاصله 482 کیلومتری موفق شد که 78 کیلومتر بیشتر از رکورد قبلی است.
در تاریخ 4 جون سال 2019، وزارت دفاع روسیه ویدئویی را منتشر کرد که نشان می دهد یک مجتمع راکتی رهگیر در حال برخورد با راکت با برد طولانی از زمین به هوا است. در این ویدئو نام این سیستم مورد آزمایش ذکر نشده است، اما بسیاری ها معتقدند که این سیستم راکتی ضد هوایی S-500 است.
سیستم جدید می تواند هر نوع طیاره یا راکت را هدف قرار دهد، حتی اگر سرعت آن بیش از سرعت صدا باشد. این دستگاه قادر است، همزمان 10 راکگت بالستیک را کشف و نابود کند، حتی اگر با سرعت 18 تا 25 هزار کیلومتر در ساعت پرواز کنند. همچنین می تواند در ارتفاع 200 کیلومتری اهداف را از بین ببرد. سایر سیستم های راکتی باید منتظر بمانند، تا هدف در ارتفاع پایین تری قرار بگیرد. تمام این خصوصیات توسط دستگاه های راداری و سیستم نظارت با شعاع 3 هزار کیلومتر پشتیبانی می شوند.
می تواند F-35 را در ظرف 4 ثانیه سقوط دهد
دلیل واقعی آزمایش سلاح های روسی در سوریه هر چه باشد، نتیجه این است - آنها موفق بودند. این موفقیت طبیعی است، زیرا سیستم راکتی ضد هوایی فقط به وسایل راداری متکی نیست: برخلاف سایر سیستم های دفاع هوایی، اطلاعات راداری فراهم می شود که توسط هر شخص ثالثی در هر منطقه از جهان قابل انتقال است. S-500 می تواند تهدید را حتی در خارج از دستگاه های راداری خود تشخیص دهد.
یک سیستم روسی می تواند 500 میلیون دالر ارزش داشته باشد، در حالی که راکت های پاتریوت یک میلیارد دالر و THAAD می تواند تا 3 میلیارد دلار ارزش داشته باشد. پیش بینی می شود که قیمت سیستم جدید روسیه با وجود تفاوت بسیار زیاد قابلیت ها بین آنها، به قیمت نوع قبلی نزدیک باشد. خرید آن انتخاب بسیار مناسبی برای بسیاری از متحدان روسیه خواهد بود و از همه مهمتر، این یک گزینه جایگزین جذاب برای دشمنان و متحدین امریکا و اسرائیل خواهد بود. بنابراین شاید کشورهایی که راکت های پاتریوت امریکایی خریداری کرده اند، می توانند برای سلاح به خرس روسی مراجعه کنند. اینکه آیا آنها از سیستم های امریکایی امتناع خواهند ورزید یا خیر، در این صورت اهمیت ندارد.
به احتمال زیاد، امتناع از سیستم پاتریوت امریکایی صورت نخواهد گرفت و کار به اثربخشی آن مربوط نیست، بلکه به روابط دوستانه و تفاهم متقابل با ابرقدرت - ایالات متحده - مربوط است. محتمل ترین سناریو برای متحدان امریکا، دست دادن پنهانی با طرف روسی است که در عین حال در آغوش واشنگتن قرار دارند، زیرا مقاومت در برابر وسوسه دستیابی به یک سیستم راکتی ضد هوایی جدید بسیار دشوار است.
