به گزارش اسپوتنیک، متخصصین اطفال دانشگاه آسترالیایی غربی بعد از یک سلسله تحقیقات به این نظر رسیدند که در خانواده نوزاد دار که سگ هم وجود داشته باشد، کودک از نگاه روحی و روانی بهتر رشد می نماید.
دانشمندان 1646 خانواده طفل دار را از سن 2 تا 5 مطالعه نمودند. در نتیجه معلوم شد در خانواده که سگ هم موجود باشد، طفل این خانواده تا 23% کمتر نسبت به دیگر اطفال پرابلم روحی و روانی و مشکلات در تعامل اجتماعی دارند. منجمله، رفتار آنها بیشتر سنجش شده است.
پروفیسر هیلی کریستیان یکی از مؤلفین این تحقیقات اظهار داشته است: «ما گمان داریم که موجودیت سگ در خانه بالای تفکر و حالت روانی کودک تاثیر مثبت می گذارد».
مؤلفین این تحقیقات همچنان تصریح نمودند، اطفال که حد اقل هفته یک بار با پدر و مادر و همچنان سگ قدم می زند، به مراتب نسبت به اطفال که از آن محروم اند، مشکلات تعامل اجتماعی ندارند.
اطفال که با سگ خود یکجا 3 بار در هفته بازی می کنند، 74% حرکات و رفتار شان شعوری می باشد.
در ختم می توان گفت که در خانه که سگ باشد و در آنجا کودک هم باشد و یکجا قدم بزنند، کودک خانواده هم از نگاه فکری، روحی و جسمی بهتر رشد می نمایند.
حالا مطالعه می گردد که آیا این باعث عادت کردن بین سگ و کودک می گردد یا خیر؟ اما این که کودک زیادتر با سگ بازی کند و با او صحبت کند، این همه باعث رشد فیزیکی، روحی و فکری کودک می شود.
