زوران میتر (Zoran Meter) در نشریه Geopolitika.news (صربستان) می نویسد، دیروز در شورای امنیت سازمان ملل متحد پیش نویس قطعنامه در مورد تمدید نامحدود زمانی تحریم تسلیحاتی علیه ایران را پیشنهاد کرد، زیرا موعد قطعنامه فعلی در این رابطه در اواسط اکتوبر سال جاری خاتمه می یابد. روسیه و چین به شدت مخالف تمدید این قطعنامه هستند. ولی ایالات متحده پیشنهاد خود را به دلیل رفتار "خطرناک" ایران در منطقه و "حمایت از تروریسم" توضیح می دهد. در عین حال، به گفته واشنگتن، اگر تهران فرصت خرید سلاح های مدرن را داشته باشد، این می تواند وضعیت را پیچیده تر سازد و امنیت کل منطقه را به خطر بیندازد.
میخواهیم یادآوری نمائیم قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد مبنی بر ممنوعیت 5 ساله در عرضه سلاح و تجهیزات نظامی به ایران در 20 جولای سال 2015 تصویب شد و در 18 اکتوبر سال 2020 موعد اعتبار آن پایان می یابد. البته تصویب هر قطعنامه نیاز به رأی هر پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل دارد. اما در حال حاضر، دیگر نیازی به صحبت راجع به حمایت متفقانه از قطعنامه وجود ندارد، زیرا مسکو و پیکن به شدت مخالف هستند و دو عضو دیگر، انگلیس و فرانسه، هنوز موضعگیری رسمی اتخاذ نه کرده اند (اکنون آنها دلسرد شده اند، زیرا می دانند چه کسی در این بازی بزرگ نقشی را بازی می کند. و ارزش آنها در آن کمتر می شود).
در عین حال، مایك پومپئو، وزیر امور خارجه امریكا بر پیکن و مسکو فشارهای دیپلماتیک برای آن وارد می سازد که حلقه كشورها در شرق نزدیک و سراسر جهان را كه از برنامه های واشنگتن حمایت می كنند، توسعه بخشد. البته یکی از این کشورها و یکی از مهمترین آنها اسرائیل و همچنین عربستان سعودی است که هژمون عرب و به همراه روسیه بزرگترین و مهمترین صادر کننده نفت جهان است.
برایان هوک سخنگوی وزارت خارجه امریكا كه روز گذشته برای گفتگو با نخست وزیر اسرائیل به اسرائیل پرواز كرد، در 24 جون به مسكو و پیكن هشدار داد كه در صورت ادامه متوقف ساختن سیاست های امریكا علیه ایران در سازمان ملل متحد تنها خواهند ماند. مایک پومپئو خود دیروز در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد که به صورت کنفرانس ویدئویی برگزار شد، اظهار داشت: "ایالات متحده تنها نیست (در مورد قصد تمدید قطعنامه یادشده). به کشورهای منطقه گوش فرا دهید. کشورهای شرق نزدیک، از اسرائیل گرفته تا خلیج فارس، نسبت اقدامات ایران بسیار نگران هستند و برای ما به تکرار می گویند: تحریم تسلیحاتی را تمدید کنید." به گفته پومپئو، در غیر این صورت ایران می تواند هواپیماهای نظامی روسی بخرد و از این رو بتواند خیلی فراتر از مرزهای خود حمله کند. پومپئو همچنین از توسعه برنامه بحریه و راکت های تحت البحری های ایران نگران است که "ترافیک بین المللی را در تنگه هرمز تهدید می کند." به گفته وزیر خارجه امریكا، بدتر اینکه سلاحهای ایرانی می توانند به دست اعضای حزب الله لبنان، حوثیان یمن، اردوی ونزوئلا، سوریه و افغانستان بیفتند.
نماینده روسیه در سازمان ملل، واسیلی نبنزیا، پاسخ داد كه ایالات متحده با هدف "دستیابی به تغییر رژیم یا ایجاد موقعیتی كه ایران به معنای واقعی کلمه نتواند نفس بكشد ،" سیاست فشار حداكثر "را دنبال می كند. این دیپلمات روسی اعلام داشت: "این مانند گذاشتن زانوی خود بر گلو کسی است"، - به وضاحت به فشار مرگبار که یک افسر پولیس امریکایی جورج فلوید را خفه کرده بود، اشاره می کرد.
البته، تهران از آنچه اتفاق می افتد، کنار نمی ماند و بی سر و صدا آن را مشاهده نمی کند. برخلاف! بالاخره سرنوشت آن تعیین میشود. به این ترتیب، محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران دیروز گفت: «جامعه بین المللی به طور کل و شورای امنیت سازمان ملل به طور خاص در برابر فیصله مهم قرار دارند: آیا برای ما احترام به حاکمیت قانون حفظ میکنند و یا به قانون جنگل بازگشت، تا از خواست اراذل، اوباشان و جنایتکاران تابعیت نمود؟». فهمیدن این دشوار نیست که ظریف به کتیگوری های اخیر چه کسی را نسبت میدهد.
علاوه بر این، حسن روحانی رئیس جمهور ایران قبلاً از روسیه و چین خواسته بود که به پلان های امریکایی ضد ایران پاسخ رد قاطع دهند.
ابرها بر سر جهان غلیظ تر می شوند
از همه اینها به وضاحت فهمیده میشود که مرحله جدیدی از مبارزات سیاسی و دیپلماتیک بین المللی درباره ایران در افق دیده می شود و شاید بحران جدید بوجود خواهد آمد که سرنوشت و آینده این کشور را در معرض خطر قرار میدهد. واضح است كه تهران نمی تواند بطور مستقل با فشار رو به افزایش دولت امریكا مقابله كند و مجبور است از مسكو و پیكن حمایت علنی مطالبه کند. اما به همین دلیل، ایران مجبور است از استراتژی استقلال دیرینه و با صدای بلند اعلام شده برای استقلال در سیاست خارجی و عدم همسویی با هر یک از جناح های ژئوپلیتیکی فاصله بگیرد. اکنون این دوره به وضوح به پایان رسیده است. و در روابط فعلی و پرتنش بین روابط بین ایالات متحده از یک سو و روسیه و چین از سوی دیگر، روشن است که این دو کشور با کمال میل با خوشحالی ایران را به زیر بال خود پناه می دهند. اول از همه، این مساله مربوط به مسكو است كه هنگام تحریم تسلیحات ذكر شده از منافع ایران به شدت محافظت می كند و همچنین در حوزه سیاسی و نظامی در شرق نزدیک از جمله در سوریه و مبارزه با تروریسم به طور فعال با تهران همکاری می كند.
اگر چنین است، پس این قابل درک است، و به هر حال، خود واشنگتن به خوبی می داند که قطعنامه فوق الذکر شورای امنیت سازمان ملل قابل تمدید نیست. تنها چیزی که اکنون برای واشنگتن باقی مانده است (و مدتی است که بر روی این موضوع کار می کند) ترغیب متحدین و شرکای خود در سراسر جهان برای حمایت از تحریم های اقتصادی امریکا علیه تهران است. و نه تنها حمایت سیاسی از اهمیت برخوردار است، بلکه حمایت عملی از تحریم های اقتصادی علیه ایران نیز مهم است.
تسلیحات گسترده با انواع مدرن سلاح ها و لفاظی خصمانه هر دو طرف، چیزی جز بحرانهای عمیق جدید و درگیری های مسلحانه در شرق نزدیک به همراه نخواهد داشت. و حتی بازیکنان کلیدی نیز از مشارکت در این درگیری ها سود چندانی نخواهند برد، زیرا مشخص است که دیر یا زود این درگیری ها مقیاس جهانی را کسب خواهند کرد (هر یک از طرفین به "طرفداران" خود تا زمان کمک خواهد کرد، تا اینکه خود مجبور شود، مستقیماً وارد منازعه گردد و به طور مستقل عمل کند).
