کای کوپفرشمیدت (Kai Kupferschmidt) در نشریه Science (امریکا) می نویسد، در 10 مارچ، گروه کوراس 61 نفری در کلیسایی در کوه ورنون، ایالت واشنگتن جمع شدند و همه چیز ظاهراً طبق معمول ادامه داشت. به مدت دو ساعت و نیم، خوانندگان آواز خواندند، کلچه ها و مالته خوردند و دوباره آواز خواندند. اما یکی از آنها به مدت سه روز از تب می لرزید - سپس معلوم شد که وی به کووید-19 مصاب شده بود. در هفته‌های آینده، 53 نفر دیگر بیمار شد، سه نفر در بیمارستان بستری شدند و دو نفر درگذشت. در این باره در تاریخ 12 ماه می مرکز کنترول و پیشگیری بیماریهای ایالات متحده خبر داد.
در مجموع چنین "گسترش های فوق العاده" در طول پاندیمی Covid-19 به تعداد زیادی رخ داده است. بانک اطلاعاتی گوانان نایت(Gwenan Knight) و همکارانش از مکتب بهداشت و طبابت معالجوی لندن، شیوع بیماری در یک خوابگاه کارگران در سنگاپور (نزدیک به 800 آلوده شده)، کنسرت در اوساکا جاپان (80 نفر آلوده) و دروس زومبا در کوریای جنوبی (65 نفر الوده) به مثابه مثال ذکر می کند. علاوه بر این، شیوع محدود در محاکم، خانه های سالمندان، کارخانه های محصولات گوشت، استراحتگاه های اسکی، کلیساها، رستوران ها، بیمارستان ها و زندان ها گزارش شده است. بعضی اوقات اتفاق می افتد که یک نفر ده ها نفر دیگر را آلوده می کند، در حالی که کانون های دیگر چندین نسل را در مکان های مختلف احتوا می کنند.
سایر بیماریهای عفونی نیز به صورت متمرکز گسترش می یابند. تعداد موارد ابتلا در حال نزدیک شدن به 5 میلیون نفر است و شیوع زیادی را می توان انتظار داشت. اما SARS-CoV-2، مانند بیماری های مشابه، سندرم حاد تنفسی حاد (SARS) و سندرم تنفسی شرق نزدیک (BRS) تمایل دارند که به طور انتخابی به برخی گروه ها حمله کنند، در حالی که بر دیگران ترحم می کنند. دانشمندان از این خبر تشویق شده اند - فرض بر این است که با محدود کردن تجمع کتلوی جمعیت، امکان کاهش خطر گسترش فوق العاده وجود خواهد داشت. سایر محدودیت ها، به طور مثال، مراسم در هوای آزاد را - برعکس، می توان نرمتر کرد.
جیمی لوید اسمیت (Jamie Lloyd-Smith) از پوهنتون کالیفرنیا، لاس انجلس می گوید: "اگر می توانید دقیقاً پیش بینی کنید که چه شرایطی منجر به ایجاد این رویدادها می شود، ریاضیات نشان می دهد که شیوع بیماری می تواند به سرعت محدود شود." او در مورد گسترش میکروارگانیسم های بیماری زا تحقیق می کند. موارد گسترش فوق العاده کمتر محسوس باقی مانده - این یک موضوع حساس است و این خطر وجود دارد که بیماران ممکن است از کشفیات دچار افسردگی و ترس از تبعیض گردند.
مناقشات، در مورد نحوه گسترش SARS-CoV-2، متوجه این است که یک بیمار متوسط در الوده ساختن چه تعداد افراد نقش دارد. بدون انزوا و اقدامات مربوط به رعایت فاصله اجتماعی، این رقم تولید مثل (R) را در حدود سه تشکیل میدهد. اما در زندگی واقعی، معلوم می شود که بعضی از افراد بسیاری را آلوده می کنند، در حالی که برخی دیگر این بیماری را به هیچ وجه گسترش نمی دهند. لوید اسمیت می گوید: در حقیقت، گزینه دوم رایج تر است: "اغلباً مدل در همه جا مشاهده می شود: بیشتر اوقات، R صفر است. یعنی بیشتر بیماران به سادگی عفونت را منتقل نمی کنند."
به همین دلیل است که علاوه بر رقم R، دانشمندان بر روی چنین شاخص مانند ضریب پراکندگی (k) عمل می کنند - این تعداد کانون های بیماری را توصیف می کند. هر چه K پایین تر باشد، بیشتر اوقات انتقال از تعداد کمی موارد اتفاق می افتد. در مقاله ای در سال 2005 در مجله Nature ، لوید اسمیت و همكاران محاسبه كردند كه برای اپیدمی SARS ، كه در آن گسترش بیش از حد نقش مهمی داشت، ضریب «k» 0.16 بود.
برآورد «k» برای SARS-CoV-2 بسیار متفاوت است. در جنوری، ژولین ریو (Julien Riou) و کریستین آلتاوس (Christian Althaus) از پوهنتون برن اپیدمی را در چین با ترکیبات مختلف R و k مدل سازی کردند و داده ها را با واقعیت مقایسه کردند. آنها نتیجه گرفتند که k برای Covid-19 کمی بیشتر از SARS و BRS است.
آدام کوچارسکی (Adam Kucharski) از مکتب بهداشت و طبابت معالجوی لندن استنباط کرده که k برای covid-19 فقط 1،0 است. کوچارسکی می گوید: "ظاهراً در 10% موارد 80% کل گسترش شامل می شود."
چارچوب های زمانی نیز تأثیر می گذارد. شواهد جدید نشان می دهد که сovid-19 در مدت زمان کوتاه بیشتر سرایت میکند. به گفته کوچارسکی، تطابق عوامل خطر در این لحظه با گسترش بیش از حد همرا است. کوچارسکی می گوید:« بعد از دو روز، همه چیز دقیقاً یکسان خواهد بود، اما نتیجه کاملاً متفاوت خواهد بود."
کوچارسکی می گوید، اگر دکتران دقیقا می دانستند که کانون ها در کجا رخ می دهد، آنها بدون توسل به انزوا و بستن به مقیاس بزرگ، جهت جلوگیری از بروز آن سعی میکردند. او می گوید: قرنطین ابزاری فوق العاده خشن است. "در اصل ، شما تأیید می کنید: ما نمی دانیم که سرایت به کجا و چگونه دقیقاً انجام می شود، بنابراین همه چیز را به صورت متوالی می بندیم."
اما مطالعه کانونهای بزرگ کوویید -19 دشوارتر از آن است که به نظر برسد. بسیاری از کشورها تماس ها را ردیابی نمی کنند و معلومات لازم را جمع آوری نمی کنند. علاوه بر این، قرنطین ها چنان مؤثر بودند که محققان را از فرصت مطالعه گسترش دهندگان فوق العاده محروم کردند.
