لیوک هاردینگ (Luke Harding)، رووینا میسون (Rowena Mason)، دئین سباگ (Dan Sabbagh) و دیگران در مقاله منتشره در روزنامه The Guardian (انگلستان) می نویسند، پخش شایعات یک هفته پس از انزوای بوریس جانسون در آپارتمانی در خیابان داونینگ - استریت 11 آغاز گردید. نظریه حوادث جاری که توسط شخص صدراعظم و دستیارانش پخش شد، بسیار امیدوارکننده بود.
بلی، در بدن وی Covid-19 را پیدا کردند. اما علائم به گونه‌ای بود که قابل نگرانی نبود. علائم خفیف بود. و در لحظه که تعداد قربانیان این بیماری همه گیر روبه افزوایش بود، جانسون قاطعانه بحران و دستگاه قدرت را تحت کنترول خود نگه میداشت.
همه چیز در روز پنجشنبه 2 اپریل تغییر کرد. نمایندگان داونینگ-استریت در یک جلسه توجیهی روزانه برای خبرنگاران پارلمان، سعی كردند از این نسخه امیدوار كننده استفاده كنند. صدراعظم همچنان تب دارد.
ولی مطبوعات اطمینان داشتند كه اگر دکتران اجازه دهند، این احتمال وجود دارد كه جانسون بتواند روز بعد از انزوا خارج شود. به نظر می رسید که جانسون به همان سرعت که وزیر بهداشت، مت هانکوک (Matt Hancock)، که قبلاً پس از یک استراحت کوتاه به کارش برگشته بود، توانست با این ویروس مقابله کند.
اما این اتفاق نیفتاد. برای پنج روز دیگر، جامعه انگلیس در حال تشویش و اظطراب احساساتی قرار داشت: صدراعظم که به نظر می رسید با روحیه ای شاد و سخت کار کرده است، ناگهان در بخش مراقبت های ویژه بستری شد و طور که پدرش استانلی گفت، وی در معرض خطر واقعی «تحمل ضربه به خود» قرار داشت.
تجزیه و تحلیل اظهارات عمومی توسط خبرنگاران گاردین نشان داد که اظهارات خوش بینانه ناشی از خیابان داونینگ-استریت برخلاف آنچه بود که خودی ها می دانستند.
عدم موجودیت صداقت در لحظه بحران ملی؟
در پشت صحنه، همکاران در پایان هفته اول بیماری وی، تصویری نگران کننده تر از وضعیت سلامتی جانسون ارایه کردند. او واقعاً تب داشت. ولی هیچ کس سرفه مداوم او را ذکر نکرد. در طول کنفرانس های ویدئویی، علائم صدراعظم به طرز دردناکی آشکار شد. و آنها جدی بودن بیماری او را تأیید کردند. یک منبع حتی گفت که صدراعظم توام با خون ریزی سرفه می کند. اما نمایندگان داونینگ-استریت این اطلاعات را رد کردند.
Covid-19 می تواند اشکال مختلفی اختیار کند. بسیاری از مبتلایان به این ویروس حتی متوجه آن نمی شوند. دیگران به سختی آن را تحمل میکنند. حتی افرادی که علائم خفیف دارند، می توانند با دردهای قفس سینه، سردرد و خستگی وحشتناک دچار شوند. این یک بیماری جدید است. کارشناسان کلینیکی به این نتیجه رسیدند که مرحله بسیار خطرناک مرحله دوم است. و بعد از آن که وضع بیماران بهبود می یابد. اما در برخی از بیماران، وخامت شدید هنگام حمله ویروس به ریه ها رخ می دهد.
در تاریخ 2 اپریل، دکتران نگران بودند که در جانسون، این بیماری به مسیر شوم و دوم ادامه می یابد. بیمارستان سنت توماس که مستقیماً روبروی خیابان داونینگ-استریت، در ساحل مخالف تیمز واقع شده است، آماده گی برای پذیرش صدراعظم جهت معالجه را آغاز کرده بود.
همانطور که یک منبع گفت، به کارمندان گفته شد که وضعیت جانسون بسیار بدتر از آن است که در بیانیه های عامه گفته شده - که در واقع این واقعاً دشوار بود. و او، به احتمال زیاد، به اکسیژن نیاز داشت.
در روز بعد، در تاریخ 3 اپریل، جانسون ویدئویی را ضبط کرد که در آن از انگلیسی ها خواست که تا اواخر هفته آینده در خانه بمانند. وی گفت که او هنوز تب دارد و همچنان در انزوا قرار دارد. قبلاً روز هشتم بود.
در حقیقت، بیماری جانسون طبق سناریوی کلاسیک مشخص Covid-19 پیش رفت نمود.
بعد از ظهر روز دوشنبه 6 اپریل، وضعیت جانسون به طرز چشمگیری بدتر شد. فیصله بعمل آمد، تا او را به یکی از دو بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان سنت توماس منتقل کنند. جانسون در جناح شرقی در یک محفظه جانبی قرار گرفت. این اتفاق داونینگ-استریت را حیرت زده ساخت.
در ساعت 8:10 بعد از ظهر، نمایندگان داونینگ-استریت اعلام کردند که صدراعظم در بخش مراقبت های ویژه بستری شده و از راآب خواست که او راتعویض کند. این افسانه که جانسون همچنان به رهبری کشور ادامه میدهد، از بین رفت. رهبران و سیاستمداران جهانی آرزوهای خود را طی پیام ها برای بهبودی سریع او ارسال کردند. دستیاران وی ناآرام بودند و ناامید شدند.
جانسون بسیار می خواست تا عید پاک به خانه برگردد. طبیبان به او توصیه کردند که مراقب باشد. به گفته یك منبع، آنها به او توصیه كردند كه تا 14 اپریل در بیمارستان بماند. اما جانسون اصرار داشت.
یکشنبه ظهر، 12 اپریل، مرخص شد. درمجموع، جانسون هفت روز را در بیمارستان گذراند که سه روز را در بخش مراقبت های ویژه سپری کرد.
چند ساعت بعد، جانسون ویدئویی را که توسط وی در اقامتگاه حومه شهر Checkers در باکینگهامشایر ضبط شده بود، منتشر کرد. این جانسون کلاسیک بود. او که با دریشی و نیکتایی ملبس بود اظهار داشت که سرویس بهداشت ملی "بدون شک" جان او را نجات داد.
وي به ويژه از دو پرستار، جني از نيوزلند و لوئيز از پرتگال كه 48 ساعت از او مراقبت می كردند تشكر كرد، زماني كه "اوضاع در هر دو جهت انکشاف کرده میتوانست". به گفته وی، از برکت مواظبت آنها "بدن من سرانجام شروع به دریافت اکسیژن کافی کرد."
شکی نیست که جانسون واقعاً ترسیده بود.
به گفته یکی از متخصصان، به نظر می رسد که صدراعظم کمی مبالغه کرده - "من گمان می کنم که در اینجا برخی از عناصر بیانات شاعرانه وجود دارد" - اما او اعتراف کرد که جانسون واقعاً به اکسیژن احتیاج داشت، اگرچه یک ماسک معمولی کافی بود و به تهویه ریه از طریق دستگاه تهویه مصنوعی نیاز نداشت.
در سال 2016، جانسون در همه پرسی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا با یکجا ساختن حمایت از خدمات ملی بهداشت - که در این کشور به نوعی مذهب غیر رسمی تبدیل شده - با ملی گرایی نرم و Brexit ، برنده شد.
هر چه اشتباه در مبارزه با بیماری همه گیر انجام شد، جانسون اکنون استدلال قانع کننده دیگری برای ساکت کردن منتقدین دارد: بدون سرویس بهداشت ملی، من اینجا نمی بودم.
