به گزارش اسپوتنیک، سلول‌ها و پادتن‌ها در بدن انسان حتی 6 ماه پس از تزریق آن در برابر عفونت واکنش نشان می‌دهند. با توجه به سرعت تغییر ویروس آنفلوانزا، این مقاومت بادوام را می‌توان بسیار باارزش دانست. گروهی از ویروس‌ها که مسبب بیماری آنفلوانزا هستند، چنان تغییرپذیر بوده که طی هر فصل خود را تغییر داده و محققین را غافلگیر می‌کنند. در هر فصل آنفلوانزا ای، دانشمندان باید خصوصیات جدید را پیش‌بینی کرده و بر اساس آن‌ها واکسین موردنیاز را توسعه دهند، اما اگر ویروس آنفلوانزا در میانه فصل تغییر کند و یا اینکه خصوصیاتی غیرمنتظره را از خود بروز دهد، آنگاه این مسائل می‌توانند مشکل‌ساز باشند.
مجله امریکایی پاپیولر مکانیکس می‌گوید که در گذشته توجه در روند ساخت و تولید واکسین جهانی آنفلوانزا در حال تغییرات دایمی ژنتیکی معطوف جستجوی به اصطلاح «سوپر پادتن‌ها» بود.
پادتن‌ها نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور آنتی‌ژن خاصی، تولید می‌شود و در خون به گردش درمی‌آید یا در محل تولید باقی می‌ماند تا به آنتی‌ژن (معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذای است) حمله‌ور شود و آن را بی‌زیان سازد. هر پادتن یک آنتی‌ژن ویژه را هدف خود تشخیص می‌دهد. پادتن‌ها از پلاسموسیت‌ها ترشح می‌شوند؛ و به ایمنی هومورال مربوط است.
اولگا پلیگوزولوس یکی از کارکنان مؤسسه توسعه دارویی SEEK گفت: تا‌به‌حال ما موفق شده‌ایم که با استفاده از واکسین FLU-v، چهار آزمایش کلینیکی را با موفقیت پشت سر بگذاریم. این پژوهش‌ها به ما نشان دادند که این واکسین می‌تواند واکنش بافت‌های سلولی و پادتن‌سازی را تحریک کند و جالب اینکه پس از گذشت 6 ماه همچنان می‌توان این علائم را تشخیص داد.
پلیگوزولوس اظهار میکند که در گذشته، مطالعات بر روی پیدا کردن یک پادتن فوق‌العاده متمرکز بودند. پادتن‌ها همان چیزی هستند که واکسین‌های فعلی سالانه آنفلوانزا را ثمر می‌بخشند. این پادتن‌ها به ویروس موردنظر چسبیده و بدین ترتیب اجازه آلوده کردن سلول‌ها را نمی‌دهند. یک پادتن فوق‌العاده، درمانی است که به شیوه مشابهی به تمامی نژادهای ویروس آنفلوانزا می‌چسبد. اما این روش در حالت کلی موفقیت‌آمیز نبوده است. بنابراین این‌بار محققان بر روی خود ویروس متمرکز شده‌اند. اکنون دانشمندان سعی دارند تا علی‌رغم تغییرات این ویروس، قسمت‌های ثابت آن را شناسایی کرده و آن‌ها را مورد مطالعه قرار دهند.
پژوهشگران با استفاده از یک الگوریتم رایانه‌ای توانسته‌اند که قسمت‌های پروتئینی ویروس آنفلوانزا را که در طول زمان تغییر نکرده، شناسایی کنند. سپس هنگامی‌که این قسمت‌های ریز در بدن بیمار پخش می‌شوند، محققان می‌توانند شناختی بهتری را از آن‌ها به دست آورند. پلیگوزولوس بیان می‌دارد: واکسین FLU-v از 4 بخش متفاوت تشکیل شده که هر کدام از آن‌ها بخش خاصی از این ویروس را هدف قرار می‌دهند. بنابراین اگر یکی از این بخش‌ها تغییر کند، سه قسمت باقی‌مانده همچنان اثرگذاری خود را حفظ می‌کنند.
این واکسین سلول‌های تی را فعال میکند. این سلول‌ها قسمت‌های خاصی از یک ویروس آنفلوانزا را شناسایی می‌کنند. درنتیجه، زنجیره‌ای از اقدامات ایمنی بدن بیمار فعال شده و بدین ترتیب از گسترش عفونت جلوگیری شده و می‌توان آن را از بین برد.
پلیگوزولوس گفت: سال‌ها طول کشیده تا محققان بتوانند استفاده از روش سلول‌های تی را تصدیق کنند. شیوع این ویروس در سال‌های 2010-2009 نشان داد که مبتلایانی که از ابتدا (بدون تزریق واکسین) از طریق سلول‌های تی به این ویروس واکنش نشان می‌دادند، از این بیماری نیز در امان بودند.
پس از این که در سال 2009 علائمی جدید از آنفلوانزا ی H1N1 مشاهده شد، برخی از مطالعات صریحا اعلام داشتند که سلول‌های تی می‌توانند گزینه مناسبی باشند. شواهد ناشی از مدل‌های حیوانی نشان داد که سلول‌های تی می‌توانند از طریق راه‌های مختلفی در برابر ویروس آنفلوانزا از خود مقاومت نشان دهند. برخی نیز استدلال کردند که استفاده از این سلول‌ها می‌تواند پایانی بر محدودیت‌های واکسین‌های فعلی باشد. واکسین‌های فعلی تنها در محدوده خود کارایی دارند.
آمش آدالجا متخصص بیماری‌های عفونی در دانشگاه جان هاپکینز می‌گوید که اگر واکسین FLU-v بتواند در مقابل آنفلوانزا ی انسانی مؤثر واقع شود، آنگاه می‌توان نبرد بین انسان‌ها و این بیماری را به نفع انسان‌ها تغییر داد.
محققان می‌گویند که این واکسین آماده است تا وارد مرحله سوم توسعه کلینیکی خود شود. طی این مرحله باید در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر، ایمنی و کارایی این درمان علیه ویروس‌های واقعی آنفلوانزا مورد آزمایش قرار گیرد. اکنون این پژوهشگران فقط منتظر منابع مالی هستند.
آدالجا می‌گوید که مدت‌ها است که به شوخی می‌گویند واکسین جهانی آنفلوانزا همیشه 5 سال با تولید فاصله دارد. اما این‌بار من فکر می‌کنم که واقعا طی 5 سال آینده به آن دست خواهیم یافت.
