طبیبان در لباس ویژه کار می کنند – تا در کنار بیماران باشند. طبیبان در مورد مرگ در محل کار و کمبود مواد صحبت می کنند. پرستاران موهای خود را اصلاح می کنند - موها می توانند منبع عفونت شوند.
خبرگزاری Beidou news «یادداشت های روزانه پرستاران در ووهان» منتشر نموده است. پرستار دونگ تینگینگ که در تاریخ 26 جنوری از ولایت لیائونینگ به مرکز اپیدمی وارد شد، به قهرمان آن مبدل گردیده - اکنون تیم های طبی از سراسر کشور به ووهان اعزام می شوند، در ترکیب تیم دونگ تینگینگ 137 نفر شامل می باشند.
دونگ می گوید: «رفقای من و من به سوپر مارکت رفتیم. تعداد کمی موتر و عابر پیاده در خیابان ها وجود داشت. در سوپر مارکت - برعکس، تعداد زیادی از افراد نقاب پوش موجود بودند، تنوع کافی محصولات وجود داشت».
آنها به من توضیح دادند كه شیفت من 4-6 ساعت خواهد بود، اما در این مدت من به هیچ وجه نمی توانم از توالت استفاده كنم - بیماران عاجل زیادی وجود داشتند. بنابراین من دو بسته پوشک بزرگسال و دستمال های مرطوب کننده ای ضد عفونی را خریدم.
بعد از نان چاشت، ما رسماً مراسم تحلیف بجا کردیم: "من آماده هستم كه همه چیز را بخاطر حزب و مردم فدا كنم و هرگز به حزب خیانت نخواهم كرد. گویی كه ما به میدان جنگ می رویم."
امر اصلاح کردن مو صادر شد
خبرگزاری Sports Network می نویسد که پرستار بیمارستان ووهان بنام شی به دلیل وجود کرونا ویروس موهایشان را تراشید - 31 دختر موهای شان را اصلاح کردند.
این بیمارستان یکی از سه بیمارستان در ووهان است که بیماران مبتلا به تب بالا در آنها بستری می شود؛ 700 بستر برای آنها آماده شده است. این بیمارستان 1000 نفر را استخدام می کند.
پرستار از دختران خواست كه موها را قطع كنند: كارشناسان معتقدند كه تراشیدن مو خطر عفونت كرونا ويروس را كاهش مي دهد. علاوه بر این، کادر طبی وقت لازم برای شستن منظم موهای خود ندارند.
پرستار شان شیا سر خود را پاک تراشیده است. او میگوید: "من قبلاً می خواستم مدل موهای خود را تغییر دهم ... البته نه اینطور - اما باکی ندارد، دوباره رشد خواهد کرد!"
در ووهان تجهیزات و سامان آلات طبی کفایت نمی کرد. ما لباس و عینک حفاظتی را پیدا کرده نمی توانستیم. آنها به راحتی لباس های سفید و ماسک های ساده جراحی پوشیدند. دیروز امید بوجود آمد: آنها مواد را که توسط حکومت اختصاص داده شده بود، آوردند و رضاکران 5000 بسته حفاظتی را به ووهان آوردند.
در اوایل جنوری، من همسر و فرزندانم را از ووهان به خانواده ام در شهر دیگری فرستادم، زیرا سرفه میکردم. تاکنون علائم بدی نداشته ام - به جز سرفه و سرگیجه نسبت کار طولانی مدت. بعد از اینکه وسایل حمل و نقل عمومی در شهر متوقف شد، به بیمارستان می روم و 40 دقیقه با بایسیکل برمی گردم.
"هزار بستر کفایت نمی کنند"
یه جی، طبیب 29 ساله در بیمارستان ووهان، به عنوان متخصص بیهوشی فعالیت می کند. او می گوید: "در پایان ماه دسامبر،" در بین طبیبان اطلاعاتی در مورد افزایش تعداد بیماران مبتلا به ذات الریه وجود داشت. ما قبلاً در محل کار ماسک می پوشیدیم ، بنابراین خیلی نگران نبودم.
در جنوری، اوضاع بدتر شد. جراح در اتاق عملیات ما تب داشت، معاینات کمپیوتری پنومونی نشان داد. در آن زمان، یک بیمار به ابتلا به کرونا ویروس مظنون بود، شاید وی جراح را آلوده کرده بود. بعد فهمیدم که سه طبیب دیگر نیز آلوده شده اند.
در بخش ما لباس و عینک حفاظتی وجود نداشت. ماسک های بی کیفیت وجود داشتند.
اکنون بیمارستان ها همه کارهایی را برای "علاج" بیماران مبتلا به ذات الریه انجام می دهند، اما حتی وقتی ساخت بیمارستان جدید با 1000 بستر را تمام کنند، این کار هنوز کافی نیست. بسیاری از افراد به دلیل انفولانزای معمول دچار وحشت می شوند و می خواهند به بیمارستان بروند، اما بهتر است که آنها در منزل تحت معالجه قرار گیرند - زیرا در بیمارستان می توانید به کرونا ویروس مبتلا شوند.
بدترین چیز این است که در برابر وضع ناشناخته احساس ناتوانی کنید. اما طبیبان در وضع بدتر قرار داشتند. آنها سال نو نداشتند ...
در 26 جنوری، رفت و آمد موتر ها در منطقه مرکزی ووهان ممنوع شد. فقط افرادی که دارای اجازه نامه هستند می توانند از موتر استفاده کنند. کادر طبی باید به سر کار بروند و پای پیاده برگردند، بنابراین طبیبان برای ما می نویسند که آنجا را باید انتخاب کنیم یا آن را ترک کنیم و رضاکاران به آنها کمک می کنند. ما در اینجا مانند سربازان هستیم، نباید روحیه رزمی خود را از دست دهیم."
