به گزارش اسپوتنیک به نقل از تلویزیون یک، در این پژوهش که توسط نهاد حقوق زنان و کودکان آنجام شده با 1373 دانش‌آموز، والدین، آموزگاران، مسوولان آموزش و پرورش، مسوولان وزارت حج و اوقاف، فعالان جامعه‌ی مدنی و کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت‌های کابل، بلخ، پروان، قندهار و بدخشان مصاحبه شده اند.
پژوهش‌گران این تحقیق می‌گویند در سال‌های پسین با وجود دست‌آوردها در بخش آموزش و پرورش، هنوز دسترسی دختران به آموزش در افغانستان با چالش‌های زیادی رو به رو است.
عبدالله غزنوی، پژوهش‌گر نهاد تحقیقاتی حقوق زنان و کودکان گفت که در این پژوهش، 48 درصد مصاحبه شده‌ها، جنگ و ناامنی را و 31 درصد دیگر، آواره شدن خانواده‌ها و فقر را عامل‌های بزرگ این مشکل خوانده‌اند.
افزون بر آن، 21 درصد مصاحبه شده‌ها، رسم و رواج‌های ناپسند از جمله نبود آموزگار زن، خشونت‌های خانواده‌گی، فاصله‌ی زیاد خانه تا مکتب و آزارهای خیابانی را عامل ترک آموزش دختران می‌دانند.
همزمان سرپرست وزارت معارف هم می‌گوید که در شرایط کنونی3.7 میلیون کودک در افغانستان از رفتن به مکتب محروم اند که شصت درصد آنها را دختران تشکیل می‌دهند.
پژوهش‌گران این تحقیق از حکومت می‌خواهند که برنامه‌ی ملی را برای منع ازدواج کودکان تطبیق کند و در فراهم سازی تسهیلات برای آموزش و پرورش دختران بیشتر تلاش کند.
آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان‌های بین‌المللی نشان می‌دهد که در شرایط فعلی در افغانستان 3.7 میلیون کودک از رفتن به مکتب محروم استند.
این سازمان، جنگ، ناامنی، فقر و برداشت‌های ناپسند از شریعت اسلامی را عامل اصلی موانع فراه راه آموزش و پرورش دختران در افغانستان خوانده است.
