ایرینا الکسنیس می نویسد، از روز جمعه در تهران و دیگر شهرهای تظاهرات خیابانی نسبت فیصله مقامات راجع به بلندبردن یک و نیم برابر نرخ بنزین ادامه دارند. برعلاوه این، فروش مواد سوخت سهمیه بندی شده است.
در شهر کرمانشاه تظاهرکنندگان بر پاسگاه پولیس حمله کردند که در نتیجه یک افسر پولیس کشته شد. رسانه ها راجع به 25 قربانی تصادمات خبر میدهند.
در حوزه شهر سیرجان، معترضین ملکی در اوج خشم به پمپ ستیشن های بنزین آسیب رساندند و سعی کردند تأسیسات ذخیره مواد سوخت را به آتش بکشند. پس چگونه نمی توانیم این حوادث را با آنچه که در دیگر گوشه های زمین - در چیلی، جایی که تخریب مترو به عمل مبارزه با افزایش هزینه مترو در سانتیاگو مبدل گشت، اتفاق افتاد، مقایسه نکرد.
در ایران، اینترنت تقریباً کاملاً قطع شده است. سخنگوی وزارت ارتباطات به شبکه تلویزون العربیه توضیح داد كه این امر به دستور شورای عالی امنیت ملی انجام شده است. علاوه بر این، کشور ارتباطات تیلفون های موبایل را نیز قطع کرده است.
عراق به اساس خواهش تهران عبورگاه مرزی «شلامچی» مسدود ساخته است.
واقعیت این است که در طرف مقابل مرزها نیز - در حال حاضر بیش از یک و نیم ماه - اعتراضات جریان دارند. در شورش های عراق بیش از 300 نفر کشته شده اند. برعلاوه موضوعات دیگر معمول سیاسی داخلی (اتهامات مربوط به فساد علیه مقامات، بحران اقتصادی و سطح پایین زندگی)، معترضین اهل سنت به صدای بلندتر و به وضاحت برنامه ضد ایرانی اعلام می کنند.
در اوایل ماه نوامبر، جهت به آتش کشیدن قونسلگری ایران در شهر کربلای عراق تلاش بعمل آمد که برای شیعیان در ایران این یکی از شهرهای مهم مقدس است. بستن گذرگاه مرزی در وضعیت مشابه یک اقدام منطقی است.
وزارت امور خارجه امریكا در چهره نماینده رسمی خود، مورگان اورتاگوس، نسبت به وقایع موجود در ایران واکنش نشان داد و در تویت حمایت خود را از "مردم بلاکشیده ایران" و محکوم کردن تهران به دلیل محدود کردن اینترنت اعلام کرد.
... در اینجا، البته، می توان واشنگتن را که فعالیت های خرابکارانه را علیه نظام های سیاسی غیردلخواه و جهت سرنگونی مقامات قانونی در آنجا تلاش می ورزد، افشا کرد. در این، بدون شک، شمه – زیادی – حقیقت وجود دارد، ولی طوریکه به نظر می رسد، همه چیز سیار پیچیده تر است.
ناآرامی های سیاسی داخلی با فعالیت های وسیع خیابانی بسیاری از کشورها را- صرف نظر از موقعیت جغرافیایی، رژیم های دولتی، سنت های نظام سیاسی و جایگاه در رده بندی های جهانی شگوفانی ملی، در بر می گیرد.
چه تفاوتی بین بولیوی و ایالات متحده وجود دارد، اگر در هر دو کشور شکاف عمیق مدنی در جامعه وجود دارد. فقط تفاوت در اینست که در مواردی فعلی در ایالات متحده امریکا پروسه ادامه دارد و در حال حاضر در چارچوب قانون اساسی باقی مانده است، ولی در بولیوی اوضاع به دور جدیدی رویارویی و نفاق با ویژگی های معمولی برای امریکای لاتین رسیده و مقامات جدید فرمان معاف کردن اردو از مسوولیت کیفری نسبت استفاده از زور هنگام شورش صادر کرده اند.
جای تعجب نیست که تعداد بیشتری از کشورها را اعتراضات گسترده و شورش ها، بی ثباتی سیاسی داخلی متزلزل می سازند.
سوال اصلی اینست که کدام یک از دول بیشترین چانس پشت سر گذاشتن این دوره را دارد.
برخی از عوامل که به موفقیت مساعدت میکنند، همین اکنون کاملاً روشن اند. باید به دقت کشورهایی را دید که از عهده چالش های موجود برمی آیند. باید گفت که این فقط چین یا فرانسه نیست. تجربه روسیه که در آن نیز حوادث گسترده غیرمجاز رخ می دهد، کاملاً مشخص است.
اولا، هرچه سطح درگیری در نخبگان ملی پایین تر باشد، امکان بی ثبات کردن اوضاع در کشور به طور کل کمتر است. ثانیا، وفاداری ساختارهای نظامی و امنیتی به سیستم موجود، تمایل آنها برای خدمت به آن و حافظت از آن، واضحاً، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
با توجه به شرایط و همچنین ویژگی های سیستم دولت ایران (از جمله ساختار نظامی-سیاسی خاص به مثابه پاسداران انقلاب اسلامی)، به نظر می رسد که واشنگتن مجبور است به طور عمده در توییتر به مبارزه با "رژیم فاسد حاکم" ادامه دهد.
