سیت فرانتزمن (Seth J. Frantzman) در نشریه The Jerusalem Post (اسرائیل) می نویسد، در تاریخ 14 اکتوبر سال 2019، یک روز بعد از آن که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده تصمیم گرفت نیروهای خود را از مناطق شرقی سوریه خارج کند، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه تولد خود را جشن گرفت. روز خوبی در تایگای سایبریا بود. پوتین به آنجا رفت، تا وقت را در کوها سپری کند و از طبیعت وحشی لذت ببرد. او ژاکت سبز راحت پوشیده بود. و ترامپ در آن وقت مصروف بود - او بدون هر گونه دلیلی از سیاست ایالات متحده در سوریه امتناع ورزید و شرکای امریکا را در منطقه فعالیت های محاربوی مجازات کرد و سالها کار ایالات متحده را برباد کرد، تا اجندای انزوایی خود را هنوز هم بیشتر توسعه بخشد.
پوتین، ضمن آمادگی برای تصمیم گیری راجع به آن که در شرایط بی نظمی که ایالات متحده ایجاد کرده، چه کار کند، توانست بر تجربه بیست ساله سیاست خارجی روسیه اتکا نماید. روسیه حامی اصلی و متحد رژیم سوریه است. در لحظات کلیدی منازعه سوریه، او مداخله کرد، تا از رژیم، به ویژه پس از سال 2015، هنگامی که روشن شد که ایالات متحده به انعقاد معامله با ایران تمایل دارد، حمایت کند. در دستور کار روسیه حفظ رژیم بشار اسد قرار داشت. به زودی او همکاری با ترکیه را آغاز کرد.
پوتین در اگست سال 1999 صدراعظم شد، زمانی که روسیه کشوری کاملاً دیگر بود. فدراسیون روسیه، با پشت سر گذاشتن عواقب جنگ سرد، در هرج و مرج و نامعینیت غرق بود، اگر راجع به جمهوری های جدا شده، منازعات، حملات تروریستی و فروپاشی اقتصادی صحبت نمود. در زمان افزایش نفوذ پوتین، لحظه کلیدی بحران کوسووا در جون سال 1999 بود. پوتین سکرتر شورای امنیت بود، وقتی که روسیه، با نشان دادن زور، نیروهای خود را به میدان هوایی کوسووا فرستاد، تا بتواند از امریکا و دول غربی ناتو پیش شود. این نمایش قدرت محدود بود، اما همچنین سمبول آن بود که روسیه از رفتار توهین آمیز و بی شرمانه نسبت به خود خسته شده و او از دیدن اینکه او را چگونه متحدین قدیمی خود تحقیر میکند، به ستوه آمده بود.
از زمان آن حوادث سال 1999 پوتین سعی می ورزد روسیه را به مثابه بازیگر بزرگ بین المللی احیا کند. او این کار را به آهستگی انجام میداد. این از جنگ دوم چیچنیا و جنگ در گرجستان در سال 2008 آغاز گردید. روسیه اردوی خود را بازسازی کرد و قطعات اردوی خود، مانند نیروهای هوایی و نیروهای ویژه را عصری ساخت. بعداً کریمیا به روسیه پیوست و منازعه در اوکراین آغاز شد. سپس روسیه عملیات خود را در سوریه آغاز کرد. بسیاری ها فکر میکردند که کار به جنگ با ترکیه خواهد کشید، وقتیکه ترکیه طیاره وسیه را در نوامبر سال 2015 سقوط داد. اما روسیه هرچه بیشتر عملگرا فعالیت میکرد. به جای این او جهت مشارکت با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه تلاش می ورزید و معامله اعمار خط لوله گاز عقد نمود. بعداً روسیه همکاری نزدیک با ترکیه آغاز نمود، تا منازعه سوریه را حل کند. سپس روسیه معامله فروش مجتمع راکت های دفاع هوایی S-400 با ترکیه عقد نمود.
مسکو می داند که امروز او در شرق سوریه همان نقشی را که ناتو در سال 1999 در میدان هوایی کوسووا در پریشتینا بازی میکرد، بازی خواهد کرد. اکنون گردانندگان سرنوشت روس ها خواهند بود و فقط روسیه تعیین خواهد کرد که پس از مذاکرات با انقره ، دمشق و رهبری کردان چه رخ خواهد داد.
مسکو حتی تصور هم نمی کرد که بخت چقدر با آن یاری میکند. بیش از 100 هزار نفر مسلح کردان که توسط امریکایی ها آموزش دیده و مسلح شده بودند، جهت امضا نمودن موافقت نامه با رژیم سوریه اظهار آمادگی نمودند، تا از مردم خود در برابر نیروهای در حال پیشروی ترکیه محافظت کند. از زمان خروج نیروهای امریکایی از ویتنام، ایالات متحده هرگز با چنین تحقیر مواجه نشده است. اما پوتین می داند که در اینجا باید عملگرا و محتاط بود.
