به گزارش اسپوتنیک، نشریه نشنل اینترست در مقاله که منتشر کرده است آمده: تحریم های امریکا علیه ونزوئلا و ایران به این امر تاثیر گذاشته است. از آن جا که نفت تولید شده در این دو کشور از نگاه پارامتر مشابه است، شرکای سابق کاراکاس و تهران پس از اعمال تحریمهای امریکا به نفت روسیه روی آوردند.
در مقاله آمده است که یکی دیگر از «کمکهای اتفافی» امریکا به روسیه، جنگ تجاری بین واشنگتن و پکن است که به شرکتهای روسی اجازه میدهد تا جای خود را در بازارهای چین بدست آورند. این نشریه خاطر نشان میسازد که پس از آن که پکن تعرفههای متقابل را به تولید کنندگان گاز طبیعی مایع امریکایی تحمیل کرد، شرکتهای انرژی چینایی شروع به خرید سهام در پروژههای «الانجی» روسیه در قطب شمال کردند.
علاوه براین، این نشریه میافزاید که در سال 2016 روسیه از نظر صادرات نفت به چین از عربستان سعودی پیشی گرفت و به بزرگترین شرک نفتی پکن تبدیل شد و پس از آغاز به کار «قدرت سیبری» امسال، 38 میلیارد متر مکعب سوخت آبی نیز به چین تحویل داده میشود و بدین ترتیب پکن از نظر خرید بنزین روسیه پس از برلین مقام دوم را از آن خود کرده است.
این نشریه مینویسد با وجود وخیمتر شدن روابط بین روسیه و اروپا، مسکو جایگاه محکمی در قاره دارد. طی یک سال گذشته صادرات گاز روسیه به اروپا افزایش یافته است و تا پایان سال 2018 گازپروم رکورد فروش گاز در این قاره را بیست. تخمین زده میشود که پس از اتمام پروژههای (Nord Stream 2) و (Turkish Stream) در سال جاری، مسکو 86.5 میلیارد متر مکعب اضافی از این منبع را به فروش برساند.