ابیشور پرکاش (Abishur Prakash) در مقاله منتشره در نشریه Scientific American (امریکا) می نویسد، در سال گذشته، چین در باره توسعه سیستم جدید هوش مصنوعی برای اهداف سیاست خارجی خبر داد. این "پلتفورم مدل سازی و پیش بینی محیط جیوپولیتیک" نامیده می شود و با پروسس مقادیر عظیم معلومات کار می کند و بعداً توصیه ها در باره سیاست خارجی به دیپلومات های چینی ارائه میکند. به گفته یک منبع، چین طی چندین سال از سیستم هوش مصنوعی مشابه برای ارزیابی تقریباً همه پروژه های سرمایه گذاری خارجی استفاده می كند.
فکر کنید که چنین طرح ها به چه معناست: سیاست خارجی به تدریج از دیپلومات ها، به کمپنی هایی که مصروف ارزیابی ریسک های سیاسی اند و مراکز تحلیلی – اولین سازمان های که در گذشته به آنها مراجعه میشد، منتقل میشود. سیاست خارجی به تدریج به سمت الگوریتم های مدرن پیش می رود که هدف اصلی آن تجزیه و تحلیل معلومات، پیش بینی وقایع و مشوره دادن به حکومت ها در مورد آن می باشد که چه باید کرد. جهان چه شکل را اختیار خواهد کرد، وقتیکه کشورها استفاده از الگوریتم ها برای پیش بینی وقایع آینده آغاز خواهد کرد، تا حوادث بعدی را پیش بینی کنند؟
پیش بینی افزایش بعدی ناآرامی های اجتماعی
برعلاوه چین، ایالات متحده نیز توسعه پتانسیل پیش بینی خود را توسعه می بخشد. در حقیقت، توانایی های این کشور به حدی پیشرفت کرده که به گفته CIA، در برخی موارد می توانند "ناآرامی و بی ثباتی اجتماعی" را در ظرف سه تا پنج روز پیش بینی کنند. چگونه ایالات متحده می تواند از این تکنالوژی استفاده کند؟ یکی از وریانت ها - دادن اطلاعات مربوط به شورش های احتمالی از قبل به شرکت های چندملیتی خود می باشد.
به گونه مثال، در اوایل سال 2019، چینای و چند شهر دیگر هند از کمبود آب صدمه دیدند. ماه ها می گذشت، بحران روبه افزایش بود، میلیون ها نفر بدون آب مانده بودند. در ماه جون سال 2019 اعتراضات شروع شد که طی آن صدها نفر دستگیر شدند. برخی احزاب سیاسی نیز مردم را به اعتراضات فرا میخواندند. تا زمانی که کمبود آب ادامه دارد، آیا ناآرامی های جدی جدید می تواند جامعه را تکان دهند؟ اگر ایالات متحده پیش بینی کند که این کار رخ خواهد داد، این کشور ممکن چندین شرکت خود را که در هند فعالیت می کنند، مطلع سازد.
کمپنی های بزرگ تکنالوزیکی میتوانند در این مورد معلومات دریافت کنند که ناآرامی های بزرگ اجتماعی در ظرف 48-72 ساعت آینده در هند آغاز خواهد شد. با چنین اطلاعات، این کمپنی ها می توانند اقدامی انجام دهند: کارکنان و دفاتر هیئت مدیره را به مناطق امن منتقل کنند، یا فعالیت های خود را به مناطقی از هند منتقل کنید که آرام باشند. این یکی از گزینه هاست. کمپنی ها می توانند از پیش بینی ها برای حافظت از حوزه حضور خود استفاده کنند. و گزینه دیگری نیز وجود دارد: آنها می توانند از این پیش بینی ها برای اهداف تجاری استفاده کنند.
بطور مثال، هند یکی از بزرگترین بازارهای کمپنی Uber است. شاید او نخواهد فعالیت هایش را در آنجا محدود کند. به جای این، کمپنی می تواند فقدان آب شیرین را فرصتی جدید برای تجارت تلقی کند. می گویند، یک شرکت می تواند خدمات جدیدی را برای عرضه آب شیرین به مردم با قیمت پایین ارائه دهد. در حالی که رقبای Uber از دیگر کشورها ممکن، از ناآرامی اجتماعی رنج بکشند، شاید Uber از این حادثه بهره برداری کند و شرکت می تواند از سود خود برای پرداخت هزینه بیشتر به رانندگان یا تأمین آب برای افرادی که توانایی خرید آن را ندارند، استفاده کند.
پیش بینی چشم انداز منظره جیوپلیتیک آینده
پیش بینی آنچه که در کشور دیگری اتفاق می افتد یک امر است. اما چه، اگر کسی بتواند آنچه را که در صحنه جهانی اتفاق می افتد، پیش بینی کند؟
در جریان چندین سال، تیمی از دانشمندان جاپانی بالای تکنالوژی پیش بینی تغییرات بهره بانک جاپان کار میکردند. این سیستم سخنان رئیس بانک را جهت مطالعه حرکات بدن و تغییرات چهره وی اسکن می کند. بر این اساس، سیستم می تواند پیش بینی کند که مدیر چه کاری را انجام خواهد داد.
آیا سیستم مشابه مبتنی بر هوش مصنوعی می تواند رهبران جهان را تحلیل کند و پیش بینی های مربوط را انجام دهد؟ به عنوان مثال، در جون سال 2019، رهبران چین، روسیه، هند، پاکستان، ایران و چندین کشور آسیای مرکزی در بیشکیک، پایتخت قرغیزستان در جلسه سازمان همکاری شانگهای (SCO) گرد هم آمدند. SCO سازمان جدید آسیایی است که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شده است. آیا هوش مصنوعی می تواند ویدئویی از جلسه SCO را تماشا کند و از آن نتیجه گیری کند؟
در آینده، پیش بینی وقایع جهان ممکن است به نورم تبدیل شود. حکومت هایی که حوادث را پیش بینی نمی کنند، ممکن با هرج و مرج روبرو شوند. شرکت هایی که پیش بینی ها را نادیده می گیرند، ممکن از بین بروند.
