پروژه اولین طیاره شکاری روسیه با تکنالوژی «ستیلس» از سال 2010 در مرحله آزمایش قرار دارد. طراحی با چنان کندی پیشبرده میشد که حتی شک بوجود آمد که آیا این طیاره نامرئی کدام وقت جهت تسلیح بکار گرفته خواهد شد یا خیر. اما اینک در گردهمایی «اردو-2019» در اطراف مسکو دینیس مانتوروف وزیر صنایع اعلام داشت که حکومت روسیه با «کارپوریشن متحد طیاره سازی» قرارداد در باره ارسال 76 طیاره «سوخوی» Su-57 عقد نموده است.
او موعد را نیز نام برد: طیارات باید به نیروی هوایی تا سال 2028 تحویل داده شوند. طوریکه پیشبینی میشود، توسط آنها سه دسته هوایی تجهیز خواهند شد. برعلاوه این، خبر داده شده که قراردادها در باره ارسال جدیدترین سیستم های تسلیحات برای طیاره نو امضا شده اند.
گمان نمیرود که تا سال 2028 پروژه طیاره «ستیلس» جرمنی-فرانسوی از مودل نمایشی فراتر پیش رود. این بدان معنی است که در صورت منازعه نظامی در برابر طیاره نسبتاً کهنه «یوروفایتر» طیارات روسی قرار خواهند داشت که از آنها از نقطه نظر تخنیکی برتری دارند.
آزمایشات Su-57 — این قصه موفقیت ها و شکست ها است. روسیه که به ساختن طیاره شکاری نسل پنجم کمر بسته، وارد ساحه ناآشنا گردیده: این کشور قبلاً هیچگاه طیارات شکاری-«ستیلس» تولید نمی کرد. از همینرو سازندگان Su-57 نمی توانستند بر طرح ها و تکنالوژی های قبلی اتکا نمایند. اصلاً به مشکل میتوان تصور کرد که تکنالوژی های «ستیلس» تا چه حد برای روسیه اولویتی خواهند گشت.
طیارات شکاری-« نامرئی» تا چه حد مهم اند؟
تکنالوژی «ستیلس» بدان معنی نیست که طیاره واقعاً هم قابل دید نمی باشد، اصلاً آن برای رادارهای معمولی قابلیت کمتر بازتابنده دارد. چون امریکا در این عرصه مطلقاً پیشتاز است، کشورهای رقیب تکنالوژی های می پالند که به وسیله آنها بتوانند طیارات « نامرئی» را کشف نمایند. و هر چند ماه اطلاعات راجع به کدام پیشرفت نو در ساختن تخنیک-ضدستیلس مواصلت می ورزند. این مشکل بوجود می آید: اگر این طیارات شکاری «کلاه-نامرئی بودنش» را از دست دهند، پس تولید با استفاده از تکنالوژی «ستیلس» اصلاً بی مفهوم میگردد. زیرا وسایل، لازم برای ساختن سایه کمتر راداری، بر قابلیت هوانوردی این طیاره تائثیر منفی مینماید.
از همینرو قبلاً در سال 2018 وزارت دفاع روسیه اعلام داشت که Su-57 بطور مسلسل تولید نخواهد شد. اما قراردادها در باره ارسال این طیارات بیانگر آنند که از این فیصله صرفنظر کرده اند. پیشبینی میشود که در سال های 2019 و 2020 نیروی هوایی دو نمونه اولی دریافت خواهند کرد. تولید کتلوی فقط بعد از آزمایش آنها آغاز خواهد شد. تاخیر در امر تحقق این پروژه با امور طراحی انجن نو مربوط می باشد.
عامل تعیین کننده برای طراحی طیارات شکاری نسل پنجم و ششم قصد روسیه در باره بلندبردن هرچه بیشتر صادارات نظامی می باشد. از قرار معلوم، کرملن توانسته در جریان مذاکرات قیمت طیارات شکاری را به اندازه 20% کاهش دهد. مطبوعات روسیه خبر دادند که 76 طیاره به حساب یورو مجموعاً 38،2 میلیارد، یعنی 31 میلیون یورو یک طیاره ارزش خواهد داشت. اگر این رقم واقعیت داشته باشد، پس طیاره شکاری نو روسیه با تکنالوژی «ستیلس» به قلم فوق العاده پرمفاد در بازار جهانی تسلیحات مبدل خواهد گشت.
چنین دورنماها، احتمالاً، کرملن را به انجام این خریداری وادار ساخته که مدتها به تعویق انداخته میشد. طوریکه خبر داده شده، هند، ایران و ترکیه همین اکنون به این طیاره شکاری علاقمندی نشان داده اند.
