سیبستیان روبلین (Sebastien Roblin) در مطلب منتشره در نشریه The National Interest (امریکا) در ادامه می نویسد، چون وظیفه عمده جنگ زیرآبی کشف دشمن و نابودسازی او توسط اژدرها می باشد و در عین حال باید غیرمحسوس ماند، بسیاری تحت البحری ها به بسیار آرامی حرکت میکنند، تا سر و صدا را به حد اصغری کاهش دهند.
اما سرعت همچنان امکان انجام دادن مانورهای هرچه بیشتر تجاوزگرانه علیه دشمن محاربوی و اژدرهای در حال نزدیک شدن، و همچنان نزدیک شدن به آن و فرار از آن نظر به اوضاع، را فراهم می سازد. بعضاً سرعت اصلاً برای ان ضرور است، تا تحت البحری به منطقه مربوطه برای واردشدن به محاربه با دشمن سریع الحرکت، خود را برساند.
مفکوره اساسی هنگام ساختن تحت البحری «انچار» پروژه 661 که ساختن آن در سال 1959 آغاز شد، همین بود: تحت البحری سریع که میتوانست قطعات طیاره بردار امریکایی را که با سرعت 33 گره حرکت میکردند، تعقیب نماید و بر آن توسط راکت های بالدار برد زیاد از موقعیت زیرآبی ضربه وارد سازد و بعداً فرار نماید.
انجینیران امریکایی پرزه جات تیتان را در طیارات، مانند SR-71 «بلیک برد» بکار بردند، ولی در باره بدنه تیتانی برای تحت البحری حتی فکر هم نکردند، به خاطریکه کارهای ولدینگ کاری در چنین بدنه فقط در محیط عاری از اکسیجن صورت گرفته میتوانستند. انجینیران شوروی را این کار متوقف نه ساخت، به خاطریکه در موسسات صنایع دفاعی کارگران وجود داشتند که با پوشیدن لباس های غیرقابل نفوذ، برای بدنه مستحکم پروژه 661 تخته های با ضخامت 60 ملی متری تیتان را در محیط ارگون ولدینگ میکردند و این کار را در شاپ №42 در سیویرادوینسک انجام میدادند.
چنین تحت البحری بسیار گران است و دو میلیارد روبل (شوروی) ارزش داشت که از همین سبب بنام «ماهی طلایی» مسمی نمودند.
تحت البحری پروژه 661 بدنه عنعنوی دوقشری با حجم 7000 تن آب در موقعیت زیرآبی داشت. طول تحت البحری 107 متر و عمله متشکل از 82 افسر و ملاح داشت. علت سرعت تحت البحری موجودیت دو ریاکتور اتمی نوع VM-5m می باشد که هرکدام آن 177 میگاوات انرژی برق برای به حرکت آوردن دو وال موازی چرخ ها تولید میکند.
تحت البحری K-222 چهار دستگاه اژدر با 12 اژدر برای دفاع از خود داشت. سلاح عمده تحت البحری راکت های 10 سانتی متری بالدار پروژه P-70 «امیتیست» بودند که در میله های پرتاب مایل در قسمت دم جابجا میشدند. این اولین راکت ها برای پرتاب از موقعیت زیرآبی بودند.
در تاریخ 30 دسمبر کیپتان گولوبکوف تحت البحری К-162 را به بحر جهت آزمایش برد، تا استحکام بدنه تیتان را آزمایش کند. عمله، با خامش ساختن سیستم حفاظتی اضطراری توربین، ریکارد جهانی سرعت 7،44 گره در عمق 100 متر با قدرت 90% ریاکتورها قایم نمود. این ریکارد را در 30 مارچ سال 1971 تکرار کردند.
تحت البحری سریع السیر K-222 مدت 14 سال دیگر در بحریه شمال خدمت نمود. در سال 1980 در آن خرابی رخ داد. این تحت البحری تیتانی را در دسمبر سال 1984 از خدمت خارج ساختند و در سیویرادوینسک ماندند. در آنجا 24 سال قرار داشت و بالاخره در سال 2015 آن را تخریب کردند.
