تظاهرات «آدم‌خواران» در مقابل سفارت پاکستان و ایران در کابل به روایت تصویر

احمد جواد احمدی یک از اشتراک کننده گان این اعتراض می‌گوید: من امروز در عقب سفارت پاکستان امده ام تا به کشور پاکستان بگویم که ما صلح میخواهیم و دیگر از جنگ خسته شده ایم زیرا در این نیم قرن ما سه ملیون هموطن خود را از دست داده ایم و این آدم خوران (تروریستان) خوردند (کشتند) و از کشور های همسایه می‌خواهیم که در برنامه های صلح افغانستان کمک کنند.

فرشته یکی دیگری از این اشتراک کننده گان است که میگوید: از اینکه در کشور ما جنگ و انتحار بیشتر است و همین سبب شده است که تعداد زیادی از جوانان ما به شکل غیر قانونی راه مهاجرت را به پیش گرفتند و از این سبب بیشتر جوانان ما در راه مسافرت به کشور های بیرونی جان های خود را از دست میدهند و ما امروز با با همین لباس آدمخوری اینجا جمع شده از کشور های دخیل در جنگ نیابتی میخواهیم که دیگر جنگ را در افغانستان دامن نزنند.

بعد از اینکه این معترضین در مقابل سفارت کشور پاکستان قطع نامه خود را به سفارت آن کشور تسلیم نموده به مقابل درب سفارت ایران نیز رفته و در قطع نامه ای از سفارت ایران خواستند تا جوانان افغانستانی را به کشور های چون اعراق و سوریه نفرستند و دیگر بنام گروه فاطمیون و غیره از آنان استفاده نکنند.

تعدادی از جوانان و فعالین مدنی روز دوشنبه (20 حوت) زیر نام جنگ بس است با لباس های به شکل زامبوها تغیر رنگ لباس داده و در مقابل سفارت کشور های ایران وپاکستان رفته از این کشور ها خواستند تا در امورات افغانستان دخالت نکرده و دیگر آدمخوران ( تروریستان ) را تجهیز نکنند.

سید داود یعقوبی مسول قانونمندی مطبوعات و یکی از فعالین مدنی که مسولیت برگزاری این اعتراض را بدوش داشت.

تعدادی از جوانان و فعالین مدنی روز دوشنبه (20 حوت) زیر نام جنگ بس است با لباس های به شکل زامبوها تغیر رنگ لباس داده و در مقابل سفارت کشور های ایران وپاکستان رفته از این کشور ها خواستند تا در امورات افغانستان دخالت نکرده و دیگر آدمخوران ( تروریستان ) را تجهیز نکنند.

سید داود یعقوبی مسول قانونمندی مطبوعات و یکی از فعالین مدنی که مسولیت برگزاری این اعتراض را بدوش داشت.

همچنان این آدمخوران به دفتر فرهنگی سازمان ملل متحد نیز رفته و از سازمان ملل متحد خواستند که جلو کشور های بیرونی را بگیرند تا جنگ نیابتی را در افغانستان بس کنند.

همچنان این آدمخوران به دفتر فرهنگی سازمان ملل متحد نیز رفته و از سازمان ملل متحد خواستند که جلو کشور های بیرونی را بگیرند تا جنگ نیابتی را در افغانستان بس کنند.