اقتصاددان جوزیف ستیگلیتز (Joseph Stiglitz) اقتصاددان پوهنتون کولمبیای نیویارک میگوید:«62 شخص از ثروتمندترین اشاخص چنان ارزش های مادی در اختیار دارند که با ارزش های نیم از فقیرترین جمیعت زمین برابرند؟ این مایوس کننده است، اما مرا متعجب نمی سازد. این تمایل بالنده است که متوقف ساختن آن ناممکن است: در سال گذشته حجم ارزش های ثروتمندترین مردم را حد اقل 47% تشکیل میداد». پروفیسور تحقیقات «آکسفام» را حقیقت ناامیدکننده محسوب میکند و با نتیجه گیری های سازمان انگلیسی، مستقر در نایروبی در باره خارج شدن اوضاع از کنترول موافق است.
او میگوید:«راجع به این باید آنهایی بیندیشند، کسانی که امریکا را نمونه میدانند: ریشه این سلسله مصائیب فقط در ایالات متحده وجود دارد». ستیگلیتز که جایزه نوبل در سال 2001 را به خاطر تحقیق «معلومات غیرمتناظر» دریافت کرده که بر بازارها از جمله بر بازارهای سهام (بطور مثال، معلومات که تاپ-منجران و «مردم عادی» دریافت میکنند)، تائثیر میکنند، بسیاری سالها مصروف مطالعه نابرابری و اثرات مخرب آن بر انکشاف اجتماعی و رفاه اجتماعی می باشد، میگوید:«بی عدالتی اجتماعی به چنان سطح رسیده که به تهدید برای دموکراسی در تمام جهان مبدل گشته است».
ریپوبلیکا: پروفیسور، چرا چنین است؟ آیا این به موارد هرچه بیشتر خشونت ها در نتیجه جنبش های اعتراضیه، مانند «جلیقه های زرد» در فرانسه مربوط است؟
جوزیف ستیگلیتز: نه تنها، شکل حمله بر دموکراسی بسیار زیرکانه و حیله گرانه می باشد. امریکا را یاداوری میکنیم: در اینجا تهدید شکل سوءاستفاده از حوزه های رای دهی اختیار میکند، کسی عقیده دارد که صحبت حتی بر سر جعل کاری و بطور کل به وابستگی روانی اتباع از سرمایه دارن مطرح می باشد. گویا آنها باید حکمروایی کنند، چون اصولاً چنین ضروری است و نه تنها در انتخابات محلی. من این را «سرمایه منجری» می نامم.
ریپوبلیکا: و خود منجران صدها بار بیشتر از کارمندان خود کمایی میکنند؟
جوزیف ستیگلیتز: با تاسف، چنین است. شیوه اصلاح نمودن این تمایل وجود ندارد. ولی برای بسیاری ها نابرابری فاجعه واقعی اجتماعی محسوب میشود: فکرکردن راجع به عرصه که باعث نگرانی بیشتر از همه میگردد — راجع به عرصه صحی — کافی است.
ریپوبلیکا: آیا به خاطر غیرقابل دسترسی بودن خدمات طبی برای برخی مردم؟
جوزیف ستیگلیتز: نه تنها. فاجعه دلسردکننده کشورهای فقیر به همه جهان معلوم است. بازهم راجع به امریکا — کشور صحبت میکنیم که در آن، برعلاوه احصائیه برهنه راجع به محصول ناخالص ملی، 20 میلیون فقیر زندگی میکنند که از 5 تا 10 میلون آنها در فقر مطلق به سر می برند. در نتیجه لغو برنامه « Obamacare» توسط ترامپ یکبار دیگر 13 میلیون امریکایی از خدمات مجانی طبی محروم شدند. در نتیجه ما فقر شدید و وسیع مردم را مشاهده میکنیم.
ریپوبلیکا: شما به مثابه مثال امریکا را ذکر میکنید، اما پرابلم نابرابری به ایالات متحده محدود نمی ماند، حتی برعکس؟
جوزیف ستیگلیتز: واضح است، نابرابری به رقم ثابت در بخش اعظم جهان و به تراژیدی بی مثال کلکتیفی در کشورهای در حال انکشاف مبدل گشته. انگلستان به راه امریکا پیش میرود، در جرمنی وضع امور اندکی بهتر است و آسترالیا توانست قوانین محدودکننده وضع نماید و مردم را به رعایت از آنها مجبور ساخته: آنها قدرت بیش از حد اقتصادی رهبران صنایع را متوازن تر می سازند.
ریپوبلیکا: ایتالیا چه؟
جوزیف ستیگلیتز: اگر راست گفته شود، من پروسه های ایتالیا را بسیار خوب مطالعه نکرده ام. اما به شما راجع به شکست همگانی معلومات میدهم. حکومت، به ویژه راستگرا — و آنها در جهان هرچه بیشتر و بیشتر میگردند — باید محتاط باشند: این درست نیست که در صورت کاهش مالیات برای ثروتمندان، مردم کدام امتیازات دریافت خواهند کرد. برخلاف، اکثراً عدم تنطیم بزرگ، به ویژه زمانیکه سیستم مالی بر اقتصاد واقعی برتری کسب میکند، به نابرابری بزرگ منجر میشود، به این معنی که به گسترش فقر و بی عدالتی منجر میگردد.
