ابراهام لیب (Abraham Loeb) در مقاله منتشره در نشریه «Scientific American» در ادامه می نویسد، با مطالعه نمودن این مهمان، ما چیزهای زیادی راجع به فرهنگ این کشور بدانیم و ضرور نیست که ما به به آنجا برویم. در این صورت این بسیار بجا است، زیرا توسط راکت معمولی حتی تا ستاره نزدیک فقط طی صدهزار سال میتوان پرواز کرد.
چیزی غیرمنتظره این است که اولین مهمان بین ستاره گان ما بسیار عجیب ثابت گردید و به هیچ چیزی که ما قبلاً دیده بودیم شباهت نداشت. وقتیکه ما این را درک کردیم، مهمان خانه ما را ترک کرد و در شب تاریک ناپدید شد که بنا برین ما امکان مشاهده خواص معمایی آن را از دست دادیم. در زیر فهرست شش ویژه گی ذکر میگردد که «اوماواماوا» " Oumuamua" را از اجسام دیگر متمایز می سازند.
1. اگر فرض کرد که سیستم های دیگر ستاره گان به سیستم شمسی ما شباهت دارند، تیم (Pan-STARRS) اصلاً نباید این و نه هیچکدام جسم دیگر بین ستاره گان را کشف میکرد. در اثر منتشره 10 سال قبل ما پیشبنی میکردیم که در کیهان تعداد بسیار زیادی شهاب های بین ستاره گان وجود دارند که به اندازه بسیار زیاد (2-8) برابر کوچکتر از آن اندازه هستند که میتوان توسط کشف «اوماواماوا»، بنا بر این استناد، توضیح کرد که این عضو مجموعه تصادفی اجسام است. اگر ساده تر گفته شود، اجسام بین ستاره گان به مراتب بیشتر از آنند که انتظار میرفت.
2. «اوماواماوا» از سیستم ویژه منشا میگیرد که استندرد محلی آرامش یاد میشود و با آفتاب رابطه دارد. این استندرد از کمیت متوسط نقل مکان تصادفی تمام ستاره گان در نزدیک آفتاب بوجود می آید. در چنین سیستم فقط یکی از 500 ستاره به همین اندازه آرام حرکت میکند، مانند «اوماواماوا». استندرد محلی آرامش برای پوشش بسیار مناسب است، به خاطری، تا منشای جسم را پنهان کرد و آن را به هیچکدام از ستاره گام مشخص مربوط ساخته نتوانیم.
3.عقیده بر انست که اکثریت شهاب های بین ستاره گان از ستاره مادری جدا میشوند، اگر آنها در کنار سیستم خودی سیاروی قرار داشته باشند (مانند ابر اواورتا در نظام شمسی ما که در فاصله تا 100 هزار واحد استرونومیک (فاصله متوسط از زمین تا افتاب) گسترش می یابند، چون در آنجا جاذبه ستاره ضعیف است.
4. ما تصویر «اوماواماوا» نداریم، اما در پروسه چرخیدن با دوران هشت ساعت برازندگی آن از انعکاس نور آفتاب 10 برابر تغییر میکند. این بدان اشاره میکند که این جسم شکل طویل دارد و طول فرضی آن 5-10 برابر بیشتر از عرض آن می باشد.
5. تلیسکوپ کیهانی «سپیتسیر» هیچگونه گرمای «اوماواماوا» را در طیف ماورای قرمز کشف نکرده است. با درنظرداشت درجه حرارت سطحی که جسم باید در مسیر حرکت در نزدیک آفتاب داشته باشد، حد اعظمی جسامت آن را چند صد متر تشکیل میدهد. بنا بر این «اوماواماوا» باید بسیار براق باشد و توانایی انعکاس نور آن باید حد اقل 10 برابر بالاتر از شهاب های نظام شمسی خواهد بود.
6. مسیر حرکت «اوماواماوا» از مسیر متوقعه فقط به خاطر قوه کشش آفتاب انحراف نموده است. این انحراف جزیی (یک دهم فیصد) است، اما این برای احصائیه فوق العاده مهم است. ستاره های دنباله دار طوری حرکت میکنند، وقتیکه یخ در سطح آنها به اثر گرمای افتاب ذوب و تبخیر میشود، قوه کشش ریاکتیوی ایجاد میگردد. «اوماواماوا» به ستاره دنباله دار معمولی شباهت ندارد.
«اوماواماوا» بسیار سریع حرکت میکند و راکت های ما نمی توانند بدون کمک جاذبوی سیارات خود را به آن برسانند.
تحقیقات اجسام بین ستاره گان نشان میدهند که در این شکی نیست که شش ویژه گی «اوماواماوا» میتوانند عهد نو و انقلابی را در علم کیهانی بگشاید.
