مارکو کوویچ (Marco Kovic) در مقاله منتشره در نشریه « Aeon»، چاپ انگلستان می نویسد، سال 2087 فرا رسیده. از برکت یک عده کشفیات بزرگ تخنالوژیکی که طبق تصادف خوشبختانه چند دهه قبل صورت گرفته، ایجاد نواحی وسیع مستقل در خارج از زمین امکان پذیرشده که برای زندگی انسان قابل استفاده گردیده اند. در مریخ اکنون بیش از نیم میلیون نفر به سر می برند که بسیاری آنها نظر به تولد باشندگان مریخ اند.
مستعمره مریخ از دو زون اساسی تشکیل شده: یکی از آنها توسط ایالات متحده و زون دیگر — توسط چین — ایجاد و حمایت میشود، جای که باشندگان عمده تاً، مانند، روی زمین، زندگی و کار میکنند.
در همه پرسی اخیر در مریخ که باعث جروبحث های جدی گردید، اکثریت باشندگان مریخ خواست کسب خودمختاری سیاسی ابراز داشتند: آنها بیش از این نمی خواهند خط مقدم کشورهای دوردست زمین باشند، ولی میخواهند به سیاره واحد و مستقل مبدل گردند. واضح است که نه امریکا و نه هم چین این همه پرسی را به رسمیت نمی شناسند. در حال که حکومت ایالات متحده هنوز سعی می ورزد پلان بعدی عملکرد بسنجد، چین به مریخ سفینه های نظامی خود برای سرکوب نمودن «شورش» توسط هر نوع وسایل ممکن، بشمول مداخله نظامی در ناحیه معیشتی که نه تنها تحت کنترول چین، بلکه امریکا، قرار دارد، اعزام کرده است.
من به شما در این باره پاسخ: نمیدهم. ما هیچ یک نظریه سنجیده اداره مستعمره ساختن فضایی نداریم. در حال حاضر مستعمره ساختن فضایی حقیقتاً کار قابل دسترسی عامه شمرده میشود. و این عدم موجودیت سیستم پیشگیرانه اداره مستعمره ساختن فضا میتواند عواقب بسیار مخرب داشته باشند.
در جهان معاصر تقریباً هر نوع فعالیت بشر در یک یا چند ساختار اداره عیار شده و به هراندزه که مقیاس این فعالیت وسیع باشد، به همان اندازه سیستم جامع و پیچیده ثابت میگردد. اعمار خانه خصوصی از نقطه نظر نورماتیفی به مراتب، نسبت به اعمار عمارت بزرگ چند طبقه یی برای اهداف تجارتی پیچیده تر است و در عین حال اعمار تعمیر بلند منزل با اعمار پل بین القاره یی و غیره قابل مقایسه نمی باشد.
مستعمره ساختن فضا در برابر ما سلسله کامل وظایف اداری قرار میدهد. اگرچه آنها اصولاً از وظایف موجود تفاوت ندارند، از نقطه نظر تاریخی بشر هیچگاه چنین مقیاس ها را نمی دانست. از همینرو اداره مستعمره ساختن فضا باید همین اکنون، قبل از آنکه مستعمره ساختن فضا از نقطه نظر تخنیکی تحقق یابد، به اولویت جهانی مبدل گردد. اگر ما نتوانیم ساختار مناسب اداره مستعمره ساختن فضا ایجاد کنیم، این با عواقب منفی (مانند، بطی شدن پروسه مستعمره ساختن)، عواقب نهایت منفی (مانند، شکست تمام پروژه مستعمره ساختن) یا حتی عواقب فاجعه بار (وقتیکه در کائینات مردم در حال جنگ و مصیبت زده مسکون باشند) منجر خواهد شد.
اول اینکه ما باید به سوال ظاهراً بسیار ساده پاسخ دهیم: به کی اجازه مستعمره سازی داده شود؟ نظر به اینکه چگونه کار مستعمره ساختن در جدول زمانی ما پیش خواهد رفت و چگونه اولین نواحی اولیه (در مریخ یا در کدام جای دیگر) تاسیس خواهیم کرد، سوال دوم راجع به اداره بوجود می آید:
بصورت نظری، سوال اول که به آن مربوط است که به چه کسی اجازه مستعمره ساختن فضا اجازه داده شده، در قرارداد سال 1967 راجع به فضا مطرح شده که اساس کنونی اداره فرازمینی و زمان دلچسپ تاریخی را تشکیل میدهد. این قرارداد توسط ایالات متحده و اتحاد شوروی بعد از تصادم که نزدیک بود به فاجعه منجر گردد، آماده شده و قواعد آتی را تعین میکند: حکومت ها نمی توانند حقوق شان را بر اجسام فضایی و طبیعی آسمانی، دقیقاً مانند تصاحب نمودن آنها اعلام نمایند و بطور کل فضا را میتوان تحقیق کرد و از آن فقط به اهداف صلح آمیز استفاده کرد.
اعمار فدراسیون عام بشری را باید از چه آغاز کرد؟ از نقطه نظر عملی صحبت راجع به تاسیس سازمان مطرح می باشد که از اداره نو به سطح مافوق ملی نمایندگی کند. ایجاد این مقیاس نو واقعیت سیاسی رهبری یک یا چند دولت را مطالبه میکند. ابتکار ایجاد فدراسیون عام بشری که امریکا (و کشورهای همکار) مطرح نموده، احتمالاً، دول دیگر را نیز بخود جلب خواهد کرد، به خاطریکه نفع از این همکاری آشکار است، به خاطر که هیچ کشوری نمی خواهد امکان استراتژیک شرکت نمودن در اداره مستعمره ساختن فضا را از دست دهد. سند ایجاد فدراسیون عام بشری میتواند از طریق سازمان ملل متحد تحقق یابد.
ایجاد فدراسیون عام بشری امروز نسبت یک علت دیگر نیز بسیار مهم است. اداره طبیعتاً موضوع خسته کن و تجریدی می باشد — چشم انداز پرابلم های پیچیده سیاسی تقریباً اکثریت مردم را به وجد می آورد. ایجاد فدراسیون عام بشری وظایف اداره که در برابر ما در آینده قرار دارند، به مراتب مشخص تر و در نتیجه، برای ما به مثابه افراد مهمتر می باشند. فدراسیون به بشریت آن ایدیال را پیشنهاد کرده میتواند که در قرن سیاست واقعی ما به ندرت میتوان دید. نه فقط آن چهره که ما امروز به مثابه بشریت بطور کل داریم، بلکه رویا راجع به انکه ما فردا بوده میتوانیم.
