للی ویموت (Lally Weymouth) معاون مدیر مسوول «واشنگتن پست» با عمران خان، صدراعظم پاکستان مصاحبه انجام داده که توجه شما را به بخش های آن جلب میداریم.
«واشنگتن پست»: شما در باره مناسبات پاکستان-امریکا که بدتر شده میروند و به جنگ در شبکه های اجتماعی منجر شده، چه پلان دارید؟ در ماه جنوری او (ترامپ) نوشت که «طی 15 سال امریکا با حماقت به پاکستان بیش از 33 میلیارد دالر کمک نموده و آن فقط با بازی دادن و جعل کاری پاسخ میداد، رهبران ما را احمق فکر میکردند. آنها به تروریستان پناه میدادند که ما در افغانستان تعقیب میکردیم و فقط اندکی کمک میکردند و بس!»
عمران خان: در واقعیت امر هیچگونه جنگ در تویتر وجود نداشت، فقط تلاش قراردادن هرچیز بجای خود وجود داشت (خان در صفحه خود چنین پاسخ داد:« او باید حقایق تاریخی را مطالعه کند. پاکستان به حد کافی از جنک متضرر گردیده که امریکا پیش میبرد. حالا ما بنابر منافع خود و نیازمندی های شهروندان خود فعالیت خواهیم کرد». این تبادله شفاهی به متهم نمودن ما به سیاست عمیقاً اشتباه آمیز امریکا — مداخله نظامی در افغانستان — مربوط بود.
«واشنگتن پست»: تکرار میکنم
«واشنگتن پست»: او شما را متهم نمی کرد. او اسلاف شما را متهم ساخته
عمران خان: نه خیر، او گفته بود که پاکستان به خاطر این پناه دادن («به طالبان — سازمان تروریستی، ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول») مسوول است. در پاکستان پناه گاه ها وجود ندارند.
«واشنگتن پست»: هر سیاستمدار امریکایی گفته میتواند که در پاکستان رهبران طالبان زندگی میکنند.
عمران خان: وقتیکه من به قدرت رسیدم، پس صحبت مفصل با نیروهای امنیتی انجام دادم. آنها معلومات دادند که چندین بار امریکایان پرسیدند:« بگوئید، این پناه گاه ها در کجا اند و ما آنها را بررسی میکنیم». در پاکستان پناهگاه ها وجود ندارند.
«واشنگتن پست»: شما بر این باور میکنید؟
عمران خان: در پاکستان مانند گذشته بیش از 7،2 میلیون مهاجر افغان قرار دارند. آنها در کمپ های بزرگ برای مهاجرین زندگی میکنند.
«واشنگتن پست»: اما، بالاخره، امریکایان خو احمق نیستند
عمران خان: پس این مردم در کجا هستند؟ سرحد ما با افغانستان تحت نظارت دقیق قرار دارد. امریکا اقمار مصنوعی و طیارات بی پیلوت دارند. عبور این مردم از سرحد غیرمحسوس باقی مانده نمی توانست.
«واشنگتن پست»: در حکومت امریکا اعلام میدارند که میخواهند، تا این پناهگاه ها را پاکستان از بین ببرد
عمران خان: قبل از همه، در اینجا پناهگاه وجود ندارد. اگر به پاکستان چند صد، ممکن، دو یا سه هزار طالب داخل شده باشند، آنها به آسانی در کمپ ها برای مهاجرین افغان ناپدید شده میتوانستند.
«واشنگتن پست»: در این هفته رئیس جمهور ترامپ به شما نامه حاوی درخواست کمک در نشاندن طالبان به دور میز مذاکرات نوشته بود. پاسخ شما چیست؟
عمران خان: صلح در افغانستان به نفع پاکستان است. ما برای این همه آنچه ممکن است، انجام میدهیم.
«واشنگتن پست»: آیا شما بر طالبان برای آن فشار خواهید آورد، تا آنها را به آمدن مجبور سازید؟
عمران خان: ما همه آنچه در توان داریم، انجام میدهیم. واردآوردن فشار بر طالبان — گفتن آن، نسبت به انجام دادن، ساده تر است.
فراموش نکنید که در حال حاضر تقریباً 40% خاک افغانستان توسط حکومت کنترول نمیشود.
«واشنگتن پست»: مقامات افغان اعلام میدارند که پاکستان به رهبران طالبان پناه میدهد
عمران خان: من هیچگاه این اتهامات را درک کرده نمی توانستم. پاکستان در 11 سپتمبر دخالت ندارد. «القاعده» (سازمان تروریستی، ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول») در افغانستان قرار داشت. یک پاکستانی هم عضو آن نبود. علاوه بر این از پاکستان در مورد شرکت در جنگ که امریکا پیش می برد، خواهش کردند. در کشور ما مردم زیاد، با این جنگ، بشمول من، مخالف بودند.
در سالهای 80 ما به امریکا در جنگ با اتحاد شوروی در این خاک کمک میکردیم. وقتیکه در سال 1989 اتحاد شوروی خارج میشد و رفت، امریکایان نیز عین کار کردند. پاکستان با گروه های مسلح و چهار میلیون مهاجر تنها ماند. اگر پاکستان بعد از 11 سپتمبر بیطرفی حفظ میکرد، من فکر میکنم، ما از آن مصائیب جلوگیری کرده میتوانستیم که در نتیجه رخ دادند. کشور، با ایستاده شدن در خط مقدم جنگ با تروریزم، از جهنم گذشت. بیش از 80 هزار نفر در جنگ کشته شدند و اقتصاد کشور، طبق برخی آمار، بیش از 150 میلیارد دالر از دست داد. به اینجا نه سرمایه گذاران و نه هم تیم های ورزشی نمی آمدند. پاکستان خطرناکترین محل در جهان شمرده میشد.
«واشنگتن پست»: در هر صورت چیزیکه هست، آن هست. از قرار معلوم، حالا امریکایان میخواهند در افغانستان راجع به خروج نیروهای خود مذاکرات انجام دهند. آیا شما میخواهید، تا آنها بروند؟
عمران خان: من سالها می گفتم که مساله افغانستان حل نظامی ندارد و مرا بنام «طالبان خان» یاد میکردند. اگر شما با سیاست امریکا موافقه نمی کردید، شما را ضد امریکا (محسوب» میکردند. حالا، خوشبختانه، همه درک کردند که فقط حل سیاسی وجود دارد… آنچه که به پاکستان مربوط میگردد، ما نمیخواهیم، تا امریکایان از افغانستان با چنان عجله، مانند سال 1989، برآیند.
«واشنگتن پست»: به خاطریکه…
عمران خان: ما کمتر از همه خواهان بی نظمی در افغانستان هستیم. این بار راه حل ضروری است. نتیجه آنچه که در سال 1989 رخ داد، ظهور طالبان از بی نظمی بود.
«واشنگتن پست»: حالا در افغانستان تعداد زیادی نیروهای امریکایی وجود ندارند
عمران خان: بلی، اما دالرهای امریکا اردوی افغانستان را نگهداری میکند. طالبان دقیقاً میدانند که برای بازسازی افغانستان کمک امریکایان ضروری است.
«واشنگتن پست»: نظر به تویت های ترامپ، او از افغانستان دست برداشته است
عمران خان: این کار باید مدتها قبل صروت می گرفت.
«واشنگتن پست»: درک و دیدگاه شما در باره مناسبات پاکستان و امریکا چیست؟ یا شما میخواهید، با نزدیک شدن با چین، اتکاها را متنوع سازید؟
عمران خان: من نمیخواهم، تا نسبت به پاکستان به مثابه قاتل اجیر برخورد نمایند: به او پول میدهند — و او به جانبداری از کسی می جنگد. ما نباید بیش از این خود را در چنین وضع قرار دهیم. این برای ما نه تنها به بهای تلفات انسانی و ویرانی سرزمین آبایی ما تمام میشود، این به بهای حیثیت ما تمام میشود. ما خواهان مناسبات عادلانه با امریکا می باشیم.
«واشنگتن پست»: این به چه معنی است؟
عمران خان: بطور مثال، مناسبات ما با چین را نمیتوان یک جانبه خواهند. این مناسبات تجاری بین دو کشور می باشند. ما تقریباً عین چیز را با امریکا می خواهیم.
«واشنگتن پست»: برخی ها عقیده دارند که شما اتکاها را به حساب چین متنوع می سازید
عمران خان: قاعده تاً، این امریکا پاکستان را از خود دور می سازد.
«واشنگتن پست»: شما در طول سالهای زیادی ضدامریکایی برازنده بودید
عمران خان: اگر شما با سیاست امریکا موافقه نمی کنید، این بدان معنی نیست که شما ضدامریکایی هستید. این برخورد نهایت امپریالیستی است. «کسی که با ما نیست، او برخلاف ماست».
«واشنگتن پست»: شما به ارتباط حملات طیارات بی پیلوت امریکایی اعلامیه صادر کرده اید
عمران خان: حملات طیارات بی پیلوت! آیا کسی هم وجود دارد که از آنها حمایت کند؟ کی به حملات طیارات بی پیلوت در کشور خود اجازه میدهد، وقتیکه، برعلاوه یک تروریست، ده ها تن از دوستان و همسایگان کشته میشوند؟ آیا یک مثال وجود دارد، وقتیکه کشور را متحد آن بمبارد میکند؟ واضحاً، من مخالف هستم. این حملات فقط به افزایش روحیه ضدامریکایی منجر میشوند.
«واشنگتن پست»: شما همچنان از بین بردن اسامه بن لادن توسط امریکایان را محکوم کرده بودید. شما این را «قتل خونسردانه» خوانده بودید
عمران خان: صحبت بر سر قتل اسامه بن لادن نه، بلکه راجع به عدم اعتماد نسبت به پاکستان مطرح می باشد. این تحقیرآمیز بود که ما سربازان و مردم ملکی خود را تلف میکردیم، با حملات تروریستی نسبت شرکت در جنگ امریکا مواجه میشدیم و در نتیجه متحدان ما بر ما در امر از بین بردن بن لادین اعتماد نکردند. آنها باید پاکستان را مطلع می ساختند. ما نمی دانستیم که ما دوست هستیم یا دشمن.
«واشنگتن پست»: آیا قناعت خاطر شما برآورده میشد، اگر امریکا پاکستان را مطلع می ساخت؟
عمران خان: واضحاً… من نمی دانم، این «قتل خونسردانه» از کجا شد.
«واشنگتن پست»: رسانه ها خبر دادند که شما همین را گفته بودید
عمران خان: من این را به خاطر ندارم، اما به یادم است که بسیاری پاکستانیان، بشمول من، از اینکه بر ما اعتماد نکردند، عمیقاً تحقیر شده بودند.
«واشنگتن پست»: شما چه فکر میکنید، در مناسبات پاکستان-امریکا گرمی فرا خواهد رسید؟
عمران خان: چه کسی نمی خواهد با ابرقدرت دوستی نکند؟
«واشنگتن پست»: صادقانه باید گفت، نمایندگان مقامات از جانب دیگر — دموکراتان و جمهوری خواهان — با ترامپ موافق اند که حکومت پاکستان به آنها دروغ می گفت
عمران خان: به آنها معلومات غلط میدادند. این در کجا دیده شده، تا بزرگترین ماشین جنگی در تاریخ بشریت — 150 هزار نظامی ناتو با بهترین تسلیحات و تمویل مالی یک میلیارد دالری — شکایت کند که نمی تواند در افغانستان نسبت حضور چند هزار شورشی پاکستانی پیروز شود؟ ولی با ما طالبان نه، بلکه تحریک طالبان (طالبان پاکستانی — ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول) و «القاعده» می جنگیدند.
«واشنگتن پست»: چندی قبل حکومت شما رهبر حزب پاکستانی تحریک لابایق خادم حسین رضوی را بازداشت کرد. او جهت بی نظمی های خیابانی، بعد از آن که محکمه عالی پاکستان زن عیسوی را که به جزای اعدام به خاطر توهین به مقدسات محکوم شده بود، آزاد ساخت. چر شما به بازداشت اجازه دادید و چرا شما این را تا این حد مهم میدانید؟
عمران خان: همه چیز بسیار ساده است. من از طریق تلویزیون سخنرانی کردم و به همه هشدار دادم که ما از فیصله محکمه عالی دفاع خواهیم کرد. اگر شما از آنچه که محکمه عالی میگوید، دفاع نمی کنید، شما بدون دولت خواهید ماند. بعد از این رهبر TLP جهت اعدام قضات محکمه عالی دعوت بعمل آورد و می گفت که آنها را باید کشت.
«واشنگتن پست»: شما بعد از انتخاب شدن به عربستان سعودی، امارات متحد عربی و چین سفر نمودید
عمران خان: ما به کمک نیاز داشتیم، تا ذخایر اسعار خارجی را حفظ کنیم.
«واشنگتن پست»: آیا شما نشانه های سرمایه گذاری های مستقیم را می بینید؟
عمران خان: بلی، کمپنی «ایکسون» به پاکستان بعد از 27 سال بازگشته است، آنها برای ما تحقیقات مهم انجام میدهند. «پیپسی کولا» سرمایه گذاری در پاکستان را افزایش داده است.
«واشنگتن پست»: شما حزب خود را تائسیس کردید، ولی برای آنکه به قله برسید، برای شما 22 سال وقت ضرور بود
عمران خان: این مبارزه طولانی بود. در 15 سال اول حزب بسیار کوچک بود. من فقط یک کرسی در پارلمان داشتم. بعد از گذشت هفت سال وقت آن فرار رسید.
«واشنگتن پست»: شما چگونه اوضاع را تغییر میدهید؟
عمران خان: همه مساعی من متوجه مبارزه با فساد بود. با آن میتوان از بالا مبارزه کرد و بعداً موسسات قوی دولتی ایجاد کرد.
«واشنگتن پست»: آیا هدف عمده شما — ریشه کن ساختن فقر در کشور است؟
عمران خان: من میخواهم در پاکستان جامعه عادلانه و صادقانه اعمار کنم. من بر دولت رفاه همگانی باور دارم. من در سیاست اقتصادی موضعگیری، مخالف موضعگیری دونالد ترامپ، ممکن نزدیک به سناتور بیرنی ساندیرس اتخاذ نموده ام.
«واشنگتن پست»: چگونه میتوان دیدگاه های شما را فورمولبندی کرد؟
عمران خان: من به انگلستان کرکت باز 18 ساله آمدم. آنگاه من برای بار اول دولت رفاه همگانی دیدم. آن از جوانان و آنهایی مواظبت بعمل می آورد، کسانی که در برابر رقابت تاب آورده نمی توانستند.
