هانا اوسبورن (Hannah Osborne) طی مقاله در مجله « Newsweek»، چاپ امریکا می نویسد، دانشمندان میگویند که فعالیت آتشفشان را نمی توان ناگزیر خواند. اما وضع کنونی ساحات پلیگیری به آن اشاره میکند که این کار میتواند «در کدام لحظه در آینده رخ دهد».
ساحات پلیگیری — این یکی از کمترین سوپرولکان های فعال در جهان می باشد. این ولکان در فاصله 9 میل در غرب نیاپل (ایتالیا) قرار دارد که در آن 5،1 میلیون نفر زندگی میکنند. آخرین فعالیت آتشفشان در سال 1538 رخ داده بود. این حادثه در تاریخ بنام انفجار مونتی- نووا ثبت شده است.
ولی 40 هزار سال قبل در اینجا فعالیت غیرمعمولی نیرومند آتشفشان رخ داده بود که فقط از ریکاردمین تاریخی در یلوستون (امریکا) نظر به مقیاس آتشفشانی کمتر بود. طی 60 سال اخیر منطقه ولکانیکی که از 24 دهانه و تشکیلات متشکل است، نشانه های فعالیت را تبارز میداد. از همینرو دانشمندان تحقیق کننده با دقت بر آن نظارت مینمایند، تا بهتر بدانند که تغییرات بزرگ چه وقت رخ خواهند داد.
در تحقیقات اخیر تیم دانشمندان تحت رهبری فرانچیسکو فورنی از ETH Zurich نمونه های سنگ ها، منرال ها و شیشه را تحلیل کرده که بعد از 23 ولکان ساحات پلیگیری طی 60 هزار سال اخیر باقی مانده اند. با تحلیل نمودن عناصر در این نمونه ها، تحقیق کنندگان توانستند تعیین کنند که قبل و بعد از انفجارات سوپرولکان چه رخ داده بودند. دانشمندان معلوم کردند که در زیر سیستم ولکانیکی مگما (مذابه) جمع میشود و خود آن به دوره نو کلدیرا (دهانه فرورفته) وارد میشود. این به نزدیک شدن مرحله نو اشاره میکند که با فوران قوی خاتمه می یابد. اصلاً، شاید در آینده نزدیک این کار صورت نخواهد گرفت.
تحلیل نمونه ها تغییرات جدی درجه حرارت و مقدار آب در مگما را در نقاط معین، جای که در ساحات پلیگیری فعالیت آتشفشان صورت میگرد، نشان داده است. تعداد منرال ها در مگما با گذشت زمان هرچه بیشتر کاهش می یابد، و آب — افزایش می یابد. تغییرات مشابه قبل از انفجار در مونتی- نووا رخ داده بودند. بعد از حوادث در مونتی- نووا سوپرولکان به «فاز نو» خوابیده وارد شده. ولی در سال های 1950 سه «دوره عمده ناآرامی» وجود داشت که به بیدارشدن آن اشاره میکردند.
