او در سال 1991 با طمطراق از طریق تلویزیون اعلام داشت که شورش ضد گورباچف در بهترین صورت چند هفته دوام خواهد کرد و او برحق ثابت شد.
شارل ژیگیو (Charles Jaigu) در مقاله منتشره در روزنامه « Le Figaro»، چاپ فرانسه می نویسد، ما الکساندر آدلر (Alexandre Adler) را هنگام خواندن کتاب «اگاهان» ژان-ژاک بیدیو (Jean-Jacques Bedu) ملاقات نمودیم. موضوع برای او بسیار مناسب است. به خاطریکه آدلر — نیز آگاه است. تعبیر قباله یی جهان او بر شجره ها، بازی بیلیارد ادارات استخباراتی، دیپلوماتان غیرمحسوس، روابط دیرینه اقوام، ملل و رهبران متکی می باشد. جیوپولیتیک او کمتر نظریاتی و بیشتر انسانی، شاید، حتی بیش از حد انسانی است.
آدلر — مدیر خیالی کادر رهبران جهانی است که سرگرمی های آنها، روابط مخفی عاشقانه و مناسبات خویشاوندی آنها را میداند یا تصور میکند. به گفته خودش، او معلومات را، هم از ژورنالیستان، از مطبوعات و منابع خودی دریافت میکند. اکثراً، بدون در نظرداشت دانش جامع، او معلومات کامل ندارد، او آنها را ارزیابی، مقایسه و پیشبینی میکند. او به حس ششم خود باور دارد. آنهایی که در قرن ХХ بند مانده، ممکن، به خاطر داشته باشند که او چگونه در سال 1991 با طمطراق از طریق تلویزیون اعلام داشت که شورش ضد گورباچف در بهترین صورت چند هفته در صورت دوام خواهد کرد در حالی که اداره فرانسوا میتیران آماده بود پای رهبران آن را ببوسد. او میگوید:« من این را به اساس حس ششم گفتم، ولی همه چیز دقیق ثابت شد».
آدلر با لحن قصه گوی نشسته مقابل اجاق پیشگویی میکند. او با تبسم طفلانه میگوید:« من بارها بر شماره خوشبخت اتکا کرده ام و از کازینو با جیب های پر از پول خارج میشدم»، و در عین حال اعتراف میکند که دوبازی او «اکثراً با باخت مواجه میشد». او بارها اشتباه کرده و این را علنی اعلام میداشت.، بطور مثال، او از جنگ در عراق در سال 2003 استقبال کرد، اگرچه بعداً به زودی بر ناحق بودن خود اعتراف کرد و بی نظمی موجود در آنجا را، باوجود علاقمندی به بوش، که از طریق پریکوت برادرزاده خود با او آشنا شده بود، محکوم کرد.
برعلاوه، به اساس اعتراف خودش، او «اشتباه وحشتناک» مرتکب شد، وقتیکه شکست رژیم ایران را در سال 2009 پیشبینی کرد. آدلر بیشتر به نوشتن نه، بلک به گفتن ترجیح میدهد، در حال که همسرش بلاندین کریگیل (Blandine Kriegel) خود را به ادبیات وقف نموده است. باید گفت که او در حال حاضر بهترین کتاب تحت عنوان «سپینوزا، راه دیگر» منتشر کرده است.
اما اساس سایکالوژیک پیشگویی های آدلر چیست؟ بعد از یک ساعت صحبت ما پاسخ دریافت میکنیم. «من در این مورد مدیون پدر خود، یهود ساکن اروپای مرکزی، هستم که توانست از اردوگاه جان سلامت بدر برد. او در این مورد خوشبینی داشت که از وحشت رهایی خواهد یافت».
منطق منافع
آدلر «زمان محشر» را به مثابه فاجعه پیشبینی نمی کند، بلکه به نام، مانند تنظیم جهان به جهت هرچه بیشتر آرام، اشاره میکند. او محدودشدن جنگ را فقط به یک صحنه نبرد در شرق نزدیک پیشبینی میکند. دوم اینکه او توسعه کتلوی بلاک ها (یا سیستم های یپمان ها) را پیشبینی میکند که در آنها «از 500 میلیون تا یک میلیارد نفر شامل خواهند بود». برعلاوه این او «بر شکست ناگزیر جهادیون» معتقد می باشد.
آنچه که به بلاک های نو مربوط میگردد، اروپای آدلر تا مسکو گسترش می یابد و تا اندازه زیادی بر حسن نیت فرانسویان اتکا میکند، چون «روسان از جرمنان نفرت دارند». پوتین چاره دیگر به جز از اتکا بر اروپا در برابر چین بیش از حد نیرومند ندارد. فاصله گرفتن امریکا از اروپا بدون درنظرداشت موجودیت یا عدم موجودیت ترامپ به این کار مساعدت میکند. او مینویسد:« اروپای متحد شونده پدیده کلیدی جیوپولیتیکی زمان معاصر باقی می ماند».
جیوپولیتیک غیرعنعنوی ما معتقد است که شرق نزدیک به دور دوگانه غیرمنتظره دوست ایران شیعه و ترکیه سنی، یعنی دشمنان دیرینه بسیج خواهد شد. جاپان بالاخره به خاطر منافع علیای اقتصادی به متحد چین مبدل خواهد شد (به این ترتیب جنگ در اقیانوس را نمی توان انتظار داشت…). هرکدام از این پیشگویی ها پیشبینی میکند که منطق خوب قابل فهم منافع بر تشنج مسلط خواهد شد. او با تبسم میگوید:«یا همه چیز به فوکوشیمای نوبتی خاتمه خواهد یافت».
