سال‌ها در بزرگ ترین مسابقه‌های تکاندوی جهان اشتراک کرد و یکی از بزرگترین مدال های رشته تکاواندو (مدال المپیک آسیا) را به کشورش به ارمغان آورد. ده سال پرچم افغانستان را در میدان‌های بین‌المللی ورزشی به اهتزاز درآورد و مصدومیت باعث شد تا از این رشته کنار برود. او بیشتر از این که قهرمان باشد، پهلوان است. به گفته‌ی خودش، قهرمان شدن آسان است اما پهلوان ماندن نه.
احمد رومان عباسی نام دارد و در هرکجای از افغانستان که درد و فقر را ببیند، دست به کار می‌شود. دفتر و دیوان ندارد و با یک گروه کوچک، کار های بزرگ خیریه را از طریق فیس بوک آغاز کرده است.
رومان عباسی اولین کمپاین دادخواهی را برای بیشتر شدن حقوق ورزشکاران آغاز کرد و موفق شد حقوق ماهوار ورزشکاران را دوچند کند و به گفته‌ی خودش، این کمپاین آغاز کارهای خیرخواهانه‌ی او بود.
او در کمتر از شش ماه و در ده کمپاین جمع‌آوری پول توانست بیش از پنج میلیون افغانی را به همکاری شهروندان افغانستان به خانواده‌های نیازمند کمک کند. عباسی می‌گوید:
"درمدت شش ماه، ما ده کمپاین را مشخص از طریق فیس بوک راه انداختیم و اولین کمپاین را که در بخش حقوق ورزشکاران برگزار کردیم، موفق بود و همین باعث شد تا مردم از ما حمایت بکنند".
به گفته‌ی رومان عباسی، او در کنار جمع‌آوری پول برای خانواده‌های نیازمند، چندی پیش و پس از آن که شهر غزنی به دست طالبان سقوط کرد، کمپاین جمع‌آوری خون و نیازمندی های پزشکی را برای شهروندان غزنی به راه انداخت و توانست در این راه موفق باشد.
"تمام کمپاین‌های ما کمپاین های پولی نبود؛ زمانی که ولایت غزنی سقوط کرد، در این ولایت نیاز عاجل به کمک های صحی بود و ما توانستیم یک موتر کمک‌های صحی را به غزنی بفرستیم و در کنار این، سی وشش هزار سی سی خون را که شهروندان کابل اهدا کرده بودند، به شهروندان غزنی تسلیم کنیم".
رومان عباسی می گوید، کارزارهای خیریه بیشتر کار فکری است و نیاز است تا مردم را از نزدیک ببیند و قناعت شان را فراهم کنید:
"با آن هم خوشحالم که از این راه می توانم لبخند و خوشحالی را برای خانواده های نیازمند فراهم کنم".
او با انتقاد از نهاد‌های خیریه در افغانستان می‌گوید، با آن که بیش از چهار‌هزار نهاد خیره در افغانستان فعالیت دارند، اما نتوانسته اند که موفق باشند و او و تیم‌اش با آن که دفتر کاری ندارند و از طریق فیس بوک فعلیت دارند، به مراتب موفق بوده اند.
یما بهاوی، عضو دیگری از تیم کوچک رومان عباسی است که در کارزارهای خیریه او را همکاری می‌کند.
بهاوی با انتقاد از یک شمار از شهروندان و نهاد‌های دولتی افغانستان می‌گوید، یک جمع در کنار این که همکاری نمی‌کنند، دردسر و مشکل نیز خلاق می‌کنند:
"وقتی ما کمپاین را آغاز کردیم، مشکلات زیاد بود. بعضی‌ها برعلاوه این که همکاری نمی‌کردند، تخریب هم می‌کردند. اما خوشبختانه مردم با ما همکار بودند و همکاری مردم به مراتب مفیدتر از این بود که چند نفر ما را تخریب می‌کردند".
سحر ساحل، یکی دیگر از این تیم کوچک می‌گوید:
"زیادتر کمپاین‌های ما از طریق صفحه‌های اجتماعی به خصوص فیس بوک است و بعضی خانواده‌ها خود شان با ما در تماس می‌شوند و بعد ما از طریق همین صفحه‌های اجتماعی شهروندان کشور را به کمک فرا می‌خوانیم".
به گفته‌ی خانم ساحل، حساب دهی شفاف آن‌ها باعث شده است تا شهروندان کشور بالای آن ها اعتماد کنند.
در کنار شهروندان داخل افغاسنتان، یک جمع بزرگ از شهروندان که در بیرون از این کشور زندگی می کنند نیز در کمپاین های خیریه سهم می گیرند و رومان را در این راه تنها نگذاشته اند.
