این سلاح در افغانستان به مصیبت واقعی برای نیروهای شوروی مبدل گشت. جهت یافتن شیوه موئثرتر مبارزه با آنها، قوماندانی به کسی که اولتر از همه راکت دافع هوای «ستنیگر» به دست آورد، ستاره طلایی قهرمانی اتحاد شوروی پیشنهاد میکرد.
برای اولین بار راکت های دافع هوای «ستنیگر» امریکایی در افغانستان در سال 1986 بوجود آمدند. به کمک این سلاح امریکا تضعیف قابل ملاحظه مواضع اتحاد شوروی در این کشور پلان نموده بود.
با درنظرداشت اینکه موثرترین وسیله مبارزه با مجاهدین قطعات محاربوی هلیکوپترهای Mi-24 محسوب میشدند، ارسال «ستنیگرها» به «ضربه مرگبار» واقعی برای گروپ سربازان و افسران شوروی مبدل گشت. فعالیت های موفقانه هلیکوپترها بر ضد شورشیان افغان، پایگاه های کوهستانی و کاروان های حامل سلاح آنها را با تهدید مواجه ساختند. جای تعجب نیست که قوماندانی شوروی بطور حتمی میخواست نمونه این سلاح را به دست آورد، تا شیوه موثر مبارزه با آن را طراحی کند. این خاصتاً مهم بود، چون راکت های دافع هوای «ستنیگر» سلاح بود که مجاهدین بیشتر از همه بر ضد نیروی هوایی شوروی استعمال میکردند.
در عین حال امریکایان، با ارسال «ستنیگرها» همزمان چند هدف را تعقیب میکردند. یکی از آنها آزمایش نمودن انواع سلاح های نو و نسل های جدید آنها در شرایط ساحوی بود. برعلاوه این یک نوع پاسخ خاص «بانزاکت» به تامین چریکان ویتنامی توسط راکت های دافع هوای «ستریلا»، ساخت اتحاد شوروی بود.
باوجود جایزه وعده شده عالی دولتی، مدت زمان طولانی فقط بخش های از «ستنیگرهای» استفاده شده به دست نظامیان شوروی می افتادند و گرفتن دستگاه فعال، چه رسد به اسناد تخنیکی آن، به هیچ وجه ممکن نمی شد.
شکار به خاطر «ستنیگر» در طول یک سال جریان داشت. فقط در تاریخ 5 جنوری سال 1987 در جریان عملیات انجام شده محاربوی ماموران کشف اولین نمونه این سلاح گرفته شد.
گروپ کشف بریدمنان ولادیمیر کوفتون و واسیلی چیبوکساروف دسته جداگانه 186-م ویژه کشف هوایی انجام میداد. ناگهان از داخل هلیکوپتر ماموران کشف چند مجاهد را دیدند که با سرعت زیاد در دره میلتاکای سوار بر موترسیکل ها در حرکت بودند. هلیکوپتر Mi-24با قطعه نظم خاص تعقیب تروریستان احتمالی را آغاز کرد.
حدس کشافان درست ثابت شد. موترسیکل سوران، به مجرد آنکه تعقیب هوایی شان را احساس کردند، توقف کردند و آتشباری بی نظم از سلاح خودکار آغاز کردند. ولی، مجاهدین، آشکارا، میدانستند که این به هلیکوپتر زیان جدی وارد ساخته نمی تواند، دستگاه «ستنیگر» را گرفتند و راکت را شلیک کردند. خوشبختانه راکت در پهلوی هلیکوپتر عبور نمود و یک هلیکوپتر بر زمین فرود آمد و افراد نظم خاص نبرد در زمین را آغاز کردند.
با مساعی مشترک مجاهدین نابود ساخته شدند. وقتیکه ولادیمیر کوفتون غنمیت را مشاهده میکرد، او نه تنها کانتینر پرتاب راکت دافع هوای «ستنیگر»، بلکه بسته مکمل اسناد تخنیکی آن را پیدا کرد. این یافته موفقیت عظیم معلوم میشد.
رفقای کوفتون، در این حال، در نزدیک موترسیکل ها یک دستگاه کامل «ستنیگر» یافتند. هلیکوپتر را از اصابت این واقعیت نجات داد که دشمنان نسبت آتشباری شدید به گشودن آنتن های دستگاه موفق نه شدند و عملاً از آن به مثابه راکت انداز عادی دست به آتشباری زدند.
یک شبانه روز بعد در تمام قطعات نیروهای شوروی که در افغانستان مستقر بودند، شادی واقعی در باره دستگیری «ستنیگرها» آغاز شد.
مجموعاً طی زمان شکار نظامیان شوروی به خاطر دستگیری راکت های دافع هوای «ستنیگر» هشت دستگاه این سلاح به دست آورده شد، ولی ستاره وعده داده شده قهرمانی را هیچکس دریافت نکرد. مدال ها و نشان های کمتر مهم وعده داده میشدند.
اثر آن عظیم بود. طراحان هوایی شوروی و بعداً روسی در مدت زمان بسیار کوتاه وسایل موثر مبارزه با راکت های دافع هوای ساخت خارجی طراحی کردند و بدینوسیله جان صدها پیلوت نظامی وطن را نجات دادند.
