آیا شما فکر میکنید که روسیه سر خود را در برابر امریکا خم خواهد کرد؟ امریکا باید حالا درک کند که سیاست آن تا چه حد خطرناک است.
پاتریک بیوکینین «Patrick Joseoh Buchanan» در ادامه می نویسد، رئیس جمهور رونالد ریگان که اتحاد شوروی را امپراطوری شر نامیده بود، در اواخر دوره دوم ریاست جمهوری خود در میدان سرخ یکجا با روسان قدم می زد.
در ماه جاری شی جینپین رهبر چین در پهلوی پوتین ایستاده بود و مشاهده میکرد که چگونه 3 هزار نظامی چین در مانورها با 300 هزار نظامیان، 1000 طیاره و 900 تانک روسیه در جریان بزرگترین تمرینات نظامی طی 40 سال اخیر شرکت می ورزند.
این پیام شفری به غرب از جانب شرق بود.
دستاورد بزرگ ریچارد نیکسون (Richard Nixon) که از جلب نمودن پیکن به همکاری متشکل بود و دستاورد بزرگ ریگان که به ختم جنگ سرد منجر گردید، به حافظه تاریخ سپرده شده اند.
شاید، کار بولشویکان یک طرف شده باشد، اما ناسیونالیستان روسیه که پیشروی سریع ناتو به سوی سرحدات روسیه آنها را بیدار ساخته، زنده و سالم اند.
ظاهراً به نظر میرسد که مسکو بیش از این بر غرب حساب نمی کند و اعتراف نموده که امیدهای آن به بهبود مناسبات در دوران رئیس جمهور دونالد ترامپ برآورده نخواهند شد.
نیکی هیلی (Nikki Haley) سفیر امریکا در سازمان ملل متحد روسیه را به تجارت مخفی با کوریای شمالی با تخلف از تحریمات سازمان ملل متحد متهم میکند و میگوید:« دروغ، بازی دادن و جسارت به نورم های نو فرهنگ روسیه مبدل گشته اند».
جنگ سرد از این سردتر نمی گردد که شما فرهنگ کشور دیگر را فاسد شده اخلاقی می نامید.
امریکا همچنان اعلام داشته که ارسال تسلیحات نظامی-بحری و ضدهوایی را به اوکراین آغاز کرده میتواند، چون روسیه هشدار داده که باید تلاشی کشتی ها که از طریق بحیره سیاه از آبنای کیرچ به بحیره آزوف میروند، متوقف شود.
آبنای پنج کیلومتری بین کریمیا و جزیره نمای کیرچ (در واقعیت امر تامان — تبصره مدیریت مسوول) قرار دارد. به عقیده روسیه، هردو کنار آبنا خاک روسیه می باشد.
اوکراین به پشتیبانی امریکا در مورد اعمار پایگاه نظامی- بحری در بحیره آزوف فیصله نموده، تا «شرایط را برای پاسخ به فعالیت های تجاوزگرانه فدراسیون روسیه در منطقه فراهم سازد».
کییف چند کشتی گزمه در بحیره آزوف در اختیار دارد و چند کشتی دیگر به آنجا در ماه های آینده انتقال داده خواهند شد. بحریه روسیه میتواند این کشتی ها را غرق سازد و در ظرف چند دقیقه پایگاه را از بین ببرد.
مولف مقاله می نویسد، آیا ما بحریه خود را به بحیره سیاه اعزام خواهیم کرد، تا از حقوق بحری اوکراین در بحیره دفاع کنیم که از نقطه نظر تاریخی به روسیه، مانند خلیج چیساپیک مربوط است که از نظر تاریخی به امریکا تعلق دارد؟
پولند در این روزها به امریکا تجهیز پایگاه بزرگ نظامی در خاک خود پیشنهاد کرد که پولندیان به خاطر آن به امریکا دو میلیارد دالر می پردازد و آن را «پایگاه ترامپ» می نامند. ظاهراً، این مفکوره — و نام آن — مورد پسند ترامپ قرار گرفته است.
ولی فیصله جورج بوش-پسر راجع به استقرار سیستم دفاع ضد راکتی در پولند کرملین را به مانور ضدحمله — استقرار راکت های «اسکندر» که توان حمل سلاح هستوی دارند، در کالیننگراد، در نزدیک سرحد شمالی پولند، مجبور ساخت.
امریکا میخواهد مقدونیه را در ناتو بپذیرد و این کار در بالقان باعث نارضایتی روسیه خواهد شد.
با این همه ما چه کار کنیم؟
وقتیکه کشتی های امریکایی بطور منظم به بخش شرقی بحیره بالتیک و بحیره سیاه وارد می شوند، با ظهور ممکن پایگاه نو نظامی در پولند و کمک روزافزون به اوکراین با ارسال سلاح های مرگبار برای مبارزه با نیروهای طرفدار روسیه در دنبس و بحریه روسیه در بحیره آزوف، آیا ما روسیه را از تمام جهات محاصره نمی کنیم؟
آیا ما مطمئین هستیم که روسان برای ابد عقب نشینی خواهند کرد؟
زمانیکه گرجستان در سال 2008 بر اسیتیای جنوبی و نیروهای حافظ صلح روسیه در آنجا تجاوز کرد، اردوی روسیه در ظرف 48 ساعت گرجستان را از آنجا به عقب نشینی مجبور ساخت.
جورج بوش مدبرانه هیچگونه التیماتوم ها منتشر نکرد و نیروهای خود را به آنجا نه فرستاد. او عقابان در اداره خود را نادیده گرفت که نسبت آنها او در جنگ در عراق و شکست سختی در دوران ریاست جمهوری خود درگیر شده بود.
سهم ما در اقتصاد جهانی از زمان ریگان بطور قابل ملاحظه کاهش یافته است. کسر بودجه ما به سطح یک تریلیون دالر نزدیک میشود. قروض ما به سطح 100% محصول ناخالص ملی ما نزدیک شده میرود. مدد معاشات خزانه ملی ما را خالی میکنند.
ما در مورد بازداری دو دولت بزرگ — روسیه و چین تعهد نموده ایم. ما در جنگ در افغانستان، عراق، سوریه، یمن درگیر هستیم و طرفداران جنگ طبل را به صدا درآورده و برای جنگ بزرگ با ایران آماده میشوند. ما بر مخالفان و متحدین خود به خاطر آن تحریمات وضع میکنیم که آنها به قومانده ما در غرب و جهان گوش نمی کنند.
اگر به تعهدات جهانی امریکا که از زمان پیروزی ما در جنگ سرد بطور قابل ملاحظه توسعه یافته، نظ اندازیم، فقط یک چیز در ذهن خطور میکند و آن اینکه توان آنها را نداریم.
