نیمه های شب، هفتم اگست سال 2008 نیرو های گرجستان،با شلیک گلوله ها، آتش توپخانه و سیستم های پرتاب راکت، جنگ در مناطق دور افتاده شهر سخینوال اوستیای جنوبی را آغاز نمودند.
صبح همان روز، دیمیتری مدودوف، از اعزام نیرو های نظامی به خاک اوستیای جنوبی اعلام کرد.
معاون وزیر دفاع اوستیای جنوبی، دگروال وادیم سیوکایف، در ماه اگست سال 2008 به عنوان یک افسر در یکی از ادارات بخش نظامی ایفای وظیفه می کرد. او هنگامی که توپخانه های گرجستان با تمام قوا بلاک های مسکونی سخینوال را هدف قرار داد؛ در مرکز فرماندهی در مرکز شهر قرار داشت.
او می گوید، اگر چه تاریخ رسمی آغاز جنگ — 8 اگست اعلام شد، اما چندین هفته قبل جنگ به اصطلاح خزنده وجود داشت.
"درگیری های نظامی در شب 8 اگست ساعت 23:35 آغاز شد. ارتش گرجستان از همه انواع سلاح های متعارف استفاده کردند: "جنگ در میدان ها دوام داشت. هدف آنها سرکوب مناطق درگیری نبود. جنگ مستقیم در شهر اصلا وجود نداشت".
دشمن بدون وقفه و بطور مداوم؛ مردم کاملا بی طرف ملکی، محله های مسکونی، زیرساخت های اجتماعی را کههیچ ارتباطی با دفاع و جنگ نداشت هدف آتش توپخانه قرار دادند.
آنها می خواستند با نابودی و ترساندن مردم جمهوری این منطقه را به یک میدان هموار مبدل کنند.
اولین کاری که گرجستانی ها انجام دادند، تمام کانال های ارتباطی ارتش اوستیایی را قطع کردند. این شهر به طور کامل تنها شد، ارتباطات تلفن همراه کار نمی کرد. واحد های مدیریتی غیر فعال شد. این امر به ارتش گرجستان اجازه داد تا در 8 اگست بدون موانع؛ قطعات پیاده نظام را به خاک گرجستان وارد کند. نیروهای نظامی گرجستان ساعت سه یا چهار صبح وارد شهر شدند و جنگ در جاده ها آغاز شد.
صبح روز 8 اگست ارتش گرجستان به پایگاه نیرو های حافظ صلح روسیه در حومه سخینوال حمله کرد. این پایگاه بسیار کوچک بود و شامل بیش از از 200 نفر نظامی، یک ساختمان سه طبقه، برج های نظارت، ساختمان های اضافی برای خدمت، چند وسیله نقلیه پیاده نظام، و اسلحه کوچک بود.
پس از چندین ساعت جنگ، دفاع از پایگاه غیرممکن و بی فایده بود، بیشترین وسایل توسط تانک های گرجستان و توپخانه ها نابود شدند.
بریدمن مایا بستایواکه به عنوان نرس در پایگاه نظامی خدمت می کرد می گوید:
"دشمن حمله را شدید تر کرد،.برعلاوه، چند تن از شهروندان غیرنظامی نیز برای فرار از جنگ در پایگاه پنهان شده بودند و ما مجبور بودیم آنها را از آنجا تخلیه نمائیم.
مایا که با منطقه آشنا بود در خاطراتش می گوید:ما راه زیاد را پیاده طی نمودیم اما به نجات مردم ادامه دادیم. اما سپس از هوا ما را هدف گلوله قرار دادند، ما همه خود را پنهان نمودیم و بخت یاری کرد که نجات یاقتیم."
به گفته رئیس بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهر سخینوالی — الکساند بیلایف؛ جنگ دراین جمهوری از اوایل دهه 1990 متوقف نشده بود.درگیری ها گاهی آرام و گاهی به شدت دوام داشت.
او می گوید: "در اگست 2008 هنگام درگیری در شهر "سخینوال" اوستیای جنوبی بیمارستان ما 288 زخمی را پذیرفت و ما در شرایط بسیار بد 112 عملیات جدی انجام دادیم. 20 تن از نظامیان روسی در اینجا پس از زخمی شدن، تحت مداوا قرار گرفتند.
او بیاد می آورد که در یازدهم اگست، زمانی که همه فکر می کرد جنگ تمام شده است، به بیمارستان ما 21 تن از نظامیان روسی را که در راه در کمین افتاده بودند آوردند".
سخینوال امروز یک شهر ساکت و آرام ، عمدتا با ساختمان های کم ارتفاع می باشد. ساختمان های آسیب دیده در جریان جنگ ترمیم شده است. فقط شماری از ساختمان های نا تعمیر خاطرات این جنگ را حفظ نموده. در شهر به کمک روسیه ساختمان های جدید رهایشی، انستیتوت ها، بیمارستان، تیاتر و شمار زیاد مراکز اجتماعی اعمار شده است.
هنگام جنگ شمار زیادی از ساکنان سخینوال از شهر به گرجستان رفتند.
بلافاصله پس از وقایع ماه اگست، بسیاری از گرجی ها از ترس تهدید و آزار و اذیت خانه های خود را ترک کردند و به گرجستان رفتند؛ اما پس از آنکه دانستند خطری آنها را تعقیب نمی کند ؛به تدریج بازگشتتند. در حال حاضر در منطقه حدود 4.5 هزار گرجستانی زندگی می کند.
فقط " هرم یادگاری" با نام های نظامیان کشته شده روسی یاد آوری از جنک اگست 2008 است.
