به گزارش اسپوتنیک به نقل از خبرگزاری تسنیم، هزاران شهروند افغانستان مقیم در ایران که مصروف کار های مختلف در ایران بوده اند، طی چند روز اخیر به‌شکل داوطلبانه خواستار ترک ایران و برگشت به افغانستان شده اند.
یکی از اردوگاه‌های این مهاجرین که "گردنه تنباکویی" نامیده شده است، این روزها یکی از محلاتی است که شهروندان افغانستان جهت ترک ایران در آنجا تجمع می‌کنند.
افزایش قیمت دالر و افت ریال در برابر ارزهای خارجی باعث شده تا شمار زیادی از مهاجرین افغانستان مقیم در ایران دوباره به افغانستان برگردند و یا هم به جانب ترکیه و دبی سفر کنند.
یک خبرنگار خبرگزاری ایرانی تسنیم برای آماده ساختن گزارش درمورد برگشت مهاجرین افغانستان به کشور شان به اردوگاه گردنه تنباکویی رفته است و با بعضی از این افراد مصاحبه نموده است.
فرشاد یکتن از این افراد که حدود 30 سال سن دارد درباره اینکه چرا تصمیم گرفته دوباره به افغانستان برگردد، می‌گوید که پس از این ماندنش در ایران فایده ندارد زیرا پولی را که در نتیجه کار در ایران بدست می‌آورد و به افغانستان می‌فرستد حتی برای مصارف پانزده روزه فامیلش در افغانستان کافی نیست.
این مهاجر افغانستان در حالیکه درمورد پیدا کردن کار در افغانستان چندان مطمئن نیست، می‌گوید که بودنش در ایران برایش نمی‌صرفد.
نوید، مهاجر دیگر افغانستان در این اردوگاه می‌گوید که افرادی که خواستار برگشت به افغانستان اند، باید گروه‌های 44 نفری تشکیل دهند، سپس برای موترهای بس جهت انتقال پول جمع‌آوری کنند و مرحله بایومتریک را سپری نموده، سوار موتر شوند به جانب افغانستان حرکت نمایند.
به گفته وی، در جریان یک روز 30 گروه 44 نفری برای ترک ایران نام نویسی کرده اند.
خبرگزاری تسنیم افزوده است که افزایش قیمت دالر و افت ریال در برابر ارزهای خارجی باعث شده تا خیلی از شهروندان افغانستان به صرافت ترک ایران و بازگشت به کشورشان بیفتند؛ بعضی‌هایشان آن‌قدر با اینجا خو گرفته‌اند که شاید ترک ایران برایشان سخت‌تر از روزی باشد که کشورشان را ترک کرده‌اند. به هر حال شرایط اقتصادی امروز باعث شده خوب یا بد، بخشی از نیروی کار که عمدتاً هم جزو نیروهای کار ارزان‌قیمت ایران بودند به‌یک‌باره از چرخه تولید، خدمات و صنعت خارج شوند؛ نیروی کاری که در این سال‌ها همواره سخت‌ترین و شاید طاقت‌فرساترین کارها در ایران را عهد‌ه‌دار بودند و در آینده نه‌چندان دور قطعاً غیبت آن‌ها و خالی بودن جایگاهشان به‌شدت در اقتصاد این کشور احساس می‌شود، زنگ خطری که شاید لازم باشد تا جدی‌تر درباره آن اندیشید.
