ماتییو بودنیر (Matthew Bodner) طی مطلب منتشره در نشریه «Defense News»، چاپ امریکا در ادامه می نویسد، اما کمتر کسی راجع به عرصه های نظامی تخنالوژی های فضایی بصورت علنی و صادقانه، مانند دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا، صحبت میکند. او در تاریخ 19 جون اعلام داشت که فرمان ریاست جمهوری راجع به ایجاد ششمین نوع نیروهای مسلح بنام نیروهای فضایی صادر نموده است. ترامپ افزود که نوع جدید برای تامین سلطه امریکا در ساحات فضایی ضروری می باشد و بدینوسیله به جیمس میتیس وزیر دفاع خود صدمه رساند.
او گفت:«ما نمی خواهیم، تا چین، روسیه و دیگر کشور ها از ما پیش شوند».
چنین توضیح، بادرنظرداشت اینکه، مخالفان امریکا، به ویژه روسیه، در واقع در ساحه فضایی مصروف چه کار می باشند، مشکل آفرین به نظر میرسد. ترامپ میخواهید فعالیت فضایی را از نیروهای هوایی جدا سازد، اما روسیه در سال 2015 نیروهای فضایی و هوایی خود را باهم ضمن تلاش مناسب ساختن نظم تبعیت و کاپی نمودن برخورد عنعنوی امریکایی، متحد ساخت.
نیروهای هوایی- فضایی روسیه از سه جز: نیروهای فضایی، نیروهای هوایی و نیروهای دفاع هوایی و دفاع راکتی، تشکیل شده که تحت قومانده قوماندانی واحد قرار دارند. روسیه اعلام میدارد که فضا با همه عرصه های دیگر رابطه بسیار نزدیک دارد.
سرگی شایگو وزیر دفاع روسیه ضمن اعلام این یکجاساختن گفت که چنین متحدساختن «امکان متمرکز ساختن تمام مسوولیت به خاطر طرح سیاست نظامی-تخنیکی، به خاطر آمادگی نیروها که وظایف در صحنه هوایی-فضایی اجرا میکنند تحت رهبری واحد فراهم می سازد و همچنان موثریت بکاربرد آنها را به وسیله همگرایی هرچه بیشتر نزدیک بالا می برد».
اگر ترامپ بر مشی خود پافشاری میکند، امریکا و روسیه دیدگاه های خود را در باره فضا به مثابه ساحه پیشبرد جنگ تعویض خواهند کرد. و این امر مستثنی شمرده نمی شود که امریکا در جهت معکوس حرکت خواهد کرد.
مایکل کوفمن (Michael Kofman) کارشناس در باره نیروهای مسلح روسیه که در مرکز تحلیل نظامی-بحری در ارلینگتون، ایالت ویرجینیا کار میکند، میگوید:« علت فیصله روسیه راجع به متحدساختن اینست که وسایل جمع آوری اطلاعات، نظارت و کشف که برای اجرای وظایف دفاع هوایی، دفاع راکتی و مبارزه با اقمار مصنوعی ضروری می باشند، باهم رابطه متقابلاً نزدیک دارند و کثیرالاستفاده می باشند. تعیین وظایف آنها و حدود بین آنها کاملاً فرضی و مصنوعی می باشد».
در برابر نظریه پردازان نظامی در سال های 1950 این پرابلم قرار داشت که سرحد بین فعالیت در آسمان و فضای را در کجا تعیین کنند. امریکا با یک قلم به سرعت تعیین کرد که همه چیز که بالای زمین قرار دارند، عرصه فعالیت نیروی هوایی می باشد. ولی اتحاد شوروی سرحد بین آسمان و فضا به مثابه نواحی فعالیت تعیین نمود و وظایف بین آنها را تقسیم کرد.
در آن وقت تاسیسات در فضا کمتر بودند و کار آنها را نیروهای راکتی استراتیژیک رهبری میکرد. اوضاع در سال های 1980 زمان تغییر کرد، وقتیکه وسایل فضایی شوروی به ارتباط توسعه نقش آنها تحت امر وزیر دفاع قرار گرفتند. بعد از فروپاشی اتحاد شوروی روسیه نوین در سال 1992 نیروهای جداگانه فضایی ایجاد کرد که پاسخگوی پرتاب ها، دفاع فضایی، ستیشن های رادار برد زیاد و غیره بودند.
نسبت ملحوظات بیروکراتیک و تناقض منافع وزرای دفاع مختلف که یکی دیگر را طی 20 سال بعدی تعویض میکردند، نیروهای فضایی گاهی در ترکیب نیروهای راکتی بکاربرد استراتیژیک شامل میشدند و گاهی از ترکیب آن خارج میگردیدند. تا اندازه زیادی این کار بر اساس نظارت بر استراتیژی تهاجمی امریکا در یوگوسلاویا، عراق و افغانستان انجام میشد که واردآوردن ضربات کومپلکسی از هوا با استفاده تشدیدی از وسایل فضایی را پیشبینی میکرد.
پاویل لوزین تحلیلگر مستقل روسیه که مسایل فضایی و دفاعی را مطالعه میکند، میگوید:« در سال های 2000 روشن گردید که دفاع ضد راکتی و دفاع هوایی باهم نزدیک میشوند و اینکه ستیشن رادار برد زیاد را میتوان موفقانه نه تنها برای تعقیب راکت ها، بلکه برای کنترول ساحه هوایی و نظارت بر اقمار مصنوعی در مدار استفاده کرد. از همینرو در سال 2011 نیروهای فضایی روسیه با نیروهای دافع هوا متحد شدند».
در سال 2015 این دو نوع نیروها را باهم متحد ساختند و نیروهای هوایی-فضایی را ایجاد کردند.
ماکسیم شیپوالینکو تحلیلگر مرکز تحلیل استراتیژی ها و تخنالوژی های مسکو گفت:« مبارزه در ساحه همگرای هوایی فضایی با اهداف استرا تیژیک، هم تهاجمی و هم دفاعی، وحدت قوا و قوماندانی را مطالبه میکند». شیپوالینکو بر نظر نظریه پرداز مشهور نبردهای هوایی جولیو دویی (Giulio Douhet) راجع به ضرورت تطابق با خصوصیت در حال تغییر جنگ استناد میکند.
روسیه آشکارا عقیده دارد که در ساحه هوایی-فضایی وقتیکه صحبت راجع به استفاده نظامی از آن مطرح بحث می باشد، در وضعیت نامناسب قرار دارد. روسیه طی سالیان زیاد سعی می ورزد امریکا را به پذیرش پیشنهاد آن در سازمان ملل متحد راجع به پذیرش تعهدات بین المللی راضی سازد که امتناع از استقرار اولتر سلاح د ر فضای آزاد پیشبینی میکند. امریکا و اتحادیه اروپایی از این کار امتناع می ورزند.
مارییا زخارووا نماینده رسمی وزرات خارجه روسیه در تاریخ 20 جون پیشنهاد ترامپ راجع به ایجاد نیروهای فضایی مورد انتقاد شدید قرار داد و گفت:« چیزی بسیار نگران کننده در این خبر — هدف دساتیر او و بصورت مشخص تامین سلطه امریکا در فضا است».
زخارووا اظهار داشت که چنین پلان ها « بر ثبات استراتیژیک و امنیت بین المللی اثر تخریب کننده بجا میگذارد».
