قابل یاداوری است که روسیه هیچگاه، حداقل به لحن شدید، حملات اسرائیل بر خاک سوریه را انتقاد نکرده است. ولی روسیه در عین حال دایماً و به صدای بلند از تمامیت ارضی و حق حاکمیت سوریه به مثابه عضو کامل الحقوق سازمان ملل متحد زمان دفاع میکند، وقتیکه صحبت راجع به حملات کشورهای دیگر، قبل از همه امریکا، بر خاک این کشور مطرح میگردد.
برای سوریه، دقیقاً برای حکومت در دمشق، چنین موضعگیری — وریانت بهتر نسیت، چون در طول مدت زمان طولانی رهبری سوریه در چهره اسرائیل دشمن عمده خود را مشاهده میکرد. نه تنها به خاطر مساله فلسطین که بطور خاص با هر شاخه ناسیونالیزم عربی مربوط است، بلکه به خاطر اینکه اسرائیل بخش از خاک خود سوریه (بخش ارتفاعات گولان) را اشغال کرده است. سوریه همیشه اسرائیل را دشمن خود میخواند.
سوریه در عین حال از دولت بسیار مقتدر و نیرومند در شرق نزدیک که دیدگاه آن همیشه در نظر گرفته میشد، به کشور مبدل گشته که قابلیت حیاتی آن را نیروهای روسیه تامین میکند. به همه آنهایی که بصورت عینی ناظر این جنگ چندین ساله می باشند، روشن است که دولت سوریه و اردوی سوریه در صورت وجود نمی داشت، اگر حمایت فعال روسیه به خاطر بقای آن وجود نمی داشت. حکام سوریه این را بسیار خوب درک میکنند.
سوریه در حال حاضر به نواحی نفوذ کشورهای مختلف تقسیم شده و مقامات سوریه بر دو متحد عمده خود — روسیه و ایران — متکی می باشد، اما امکان روگردان شدن از هیچکدام آن را ندارد. مقامات سوریه همچنان توان انتقام جویی از کشورها و گروه های را هم ندارد که به آن کشور چنین مصائیب زیادی به بار آورده است. اما سوریه مجبور خواهد بود، به زودی، طوریکه انتظار میرود، چنین انتخاب را بنماید و یا بخود اجازه چنین انتخاب را بدهد.
روسیه، برخلاف ایران، در سوریه اهداف ویژه خود را دنبال نمی کند و قصد سلطه بر خاک سوریه را ندارد. اما سوریه تحت نفوذ ایران به بخش پروژه وسیع ایران مبدل خواهد گشت که با تفاوت از سوریه «عملگرا» تحت نفوذ روسیه، دارای خصوصیت آشکار «ایدیولوژیکی» خواهد بود. صحبت بر سر قلعه مقاومت نظامی با «رژیم صیهونیستی و دیگر رژیم ها» و توسعه اراضی به روحیه «حزب الله» به مراتب بیشتر، نسبت به لبنان جنوبی، مطرح بحث می باشد.
صحبت جداگانه راجع به این ضرور نیست که اسرائیل در صورت ضرورت کدام وریانت را انتخاب خواهد کرد. اسرائیل، اصلاً، انتخاب خود را کرده و به نفع اسد — «دشمن خوب آشنا» فیصله نموده که تحت مسوولیت روسیه «اصلاح خواهد شد» و برای آنکشور مشکلات خلق نخواهد کرد.
اما با نیروهای ایرانی که در خاک سوریه و صحنه های نبرد آن از نفوذ بسیار زیاد برخوردارند چه کار باید کرد؟ آنها را یا باید راند و یا نابود ساخت و اگر به اساس اطلاعات اخیر قضاوت نمود، روسیه در مورد مقابله اسرائیل با نیروهای ایرانی اعتراض نخواهد کرد.
منبع روزنامه بسیار جدی Haaretz اسرائیل که، به مقایسه روزنامه های دیگر، که پی خبرهای پرسر و صدا تلاش می ورزند، بی اساس چیزی را تائید نمی کند.
در مقاله که در این روزنامه در تاریخ 1 جون سال 2018 منتشر شده، گفته شده که اسرائیل گویا «چراغ سبز» برای ضربات بر اهداف ایرانی در سوریه، اگر آنها رژیم سوریه را تهدید نکنند، دریافت کرده است. این معلومات گویا بعد از گفتگوی تیلفونی اخیر بین ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و بینیامین نیتان یاهو صدراعظم اسرائیل و همچنان بعد از آن بوجود آمد که ملاقات سرگی شایگو وزیر دفاع روسیه با همتای اسرائیلی او اویگدور لیبیرمان در مسکو صورت گرفت.
روزنامه عربی «الشرق الوسط» که در لندن نشر میشود، می نویسد که اسرائیل و روسیه به ارتباط «خروج نیروهای ایرانی از سوریه جنوبی» به توافق رسیده اند. گویا این معلومات را مقامات رسمی روسیه و اسرائیل تائید کرده، اما نام آنها گرفته نشده است.
برای بازیگران مهم مانند اسرائیل و همچنان امریکا، دورساختن ایران از «امور سوریه» آشکارا مقدمه عمده برای «حل سیاسی» آینده محسوب میشود. فیصله بعمل آمده که ایران سیاست فرقوی را پیش می برد و به هیچ وجه با هیچکدام از راه حل های مصالحوی آینده در سوریه سازگاری ندارد.
طبق برخی منابع روسیه، نیروهای ایرانی و «حزب الله» باید از سوریه جنوبی خارج گردند و آنها را در اراضی نزدیک سرحد با اسرائیل باید نیروهای روسیه تعویض کنند. گروه های مسلح محلی ضد حکومت نیز باید سلاح های شان را بر زمین بگذارند.
روسیه باید درک کند که این همه بازی شطرنج نیست. اگرچه، واضحاً، «بازی» فکری پیش برده میشود، ولی این بازی پیچیده است و در آن چند بازیگر وجود دارند. با از دست دادن ایران، روسیه متحد خود را از دست میدهد و اسرائیل — نه، زیرا نیروهای امریکایی در سوریه باقی می مانند و به اساس قضاوت بر اعلامیه ها، در آنجا برای مدت طولانی مستقر شده اند. زمانیکه لحظه مناسب فرار رسد، آنها جهت تغییر اوضاع تلاش خواهند کرد و روسیه را از بازی کنار خواهد زد و آنگاه روسیه شاید شدیداً نبود بازیگران دوست در منطقه احساس خواهد کرد.
